บทที่ 2325

วินาทีที่หลิวจ้านประกาศชื่อ ให้ชิงกับซูจือหยู คนอื่นๆ ก็พากัน ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ในที่สุดก็ปลอดภัย!

แต่ทว่าในใจของซูจือหยูกลับสิ้นหวัง เธอไม่เข้าใจ คนตั้ง เยอะตั้งแยะทำไมหลิวร้านอะไรนี่ต้องมาเลือกแม่กับเธอด้วย

แต่ว่า พอมาคิดดูดีๆ ก็อดทอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ “เอา แบบไม่หลงตัวเอง ถ้าพูดถึงรูปลักษณ์ภายนอก ท่ามกลางคน ร้อยกว่าคนแม่กับฉันก็โดดเด่นจริงๆนั่นแหละ…

“หลิวจ้านคนนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ป่าเถื่อน แต่ยังดู แพรวพราวอีกด้วย การที่เขาเลือกฉันกับแม่ท่ามกลางคน มากมายขนาดนี้ ก็สมกับสันดานของเขาดี….

“แต่ก็ไม่รู้ว่า นอกจากให้ฉันกับแม่เป็นตัวประกัน คนคนนี้ยัง มีจุดประสงค์อะไรอีกหรือเปล่า….

ดังนั้น เธอจึงหันไปมองแม่ที่อยู่ข้างๆ

เมื่อไห่ชิงเห็นสายตาของลูกสาว ก็ตบหลังมือของเธอเบาๆ เอ่ยปลอบโยนว่า “จ๋อหยู ไม่ต้องกังวล มีแม่อยู่ด้วย ทุกอย่างมี ทางออกเสมอ”

ซูจือหยูพูดเสียงเบาว่า “แม่คะ เราหาทางส่งข่าวให้คุณพ่อไม่คุณปู กว่า…

ให้ชิงส่ายหัว “คงไม่ทันการณ์หรอก ทุกคนกอดหัวตัวเองอยู่ ทั้งนั้น ถ้าแกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเขาเห็นเข้าจะทำยังไง?” ซูจือหยูเอ่ยพูดด้วยท่าทางร้อนใจ “แต่ว่าเราจะไปกับเขาทั้ง

อย่างนี้ไม่ได้นะคะ…แบบนี้เท่ากับว่ายอมให้เขาเกินไปหรือ

เปล่า….

ขณะที่พูด หลิวจ้านก็เดินมาถึงตรงหน้าของสองแม่ลูก เขายัก ไหล่แล้วพูดยิ้มๆว่า “ไอหยา คงต้องลำบากสาวสวยสองคนนี้ เดินทางไปกับฉันแล้วล่ะ!

ในตอนนี้เองตู้ไห่ซึ่งก็เอ่ยปากอย่างไม่ลังเลว่า “นายให้ฉัน เป็นตัวประกันแค่คนเดียวก็พอ ปล่อยลูกสาวฉันไปเถอะ เธอยัง เด็ก ตื่นกลัวง่าย ถ้าระหว่างทางเธอเอาแต่ร้องไห้ คงทำให้นาย หงุดหงิดแย่”

เมื่อซูจือหยูได้ยินแบบนี้ ก็รีบพูดขึ้นมาว่า “แม่คะ! ฉันจะไป ด้วย! ”

หลิวจ้านแกล้งทําเป็นตกใจแล้วพูดว่า “ไอหยา คิดไม่ถึงเลย ว่าสาวสวยสองคนนี้จะเป็นแม่ลูกกัน คุณแม่ยังดูเด็กอยู่เลยนะ เนี่ย แทบจะดูไม่ออกเลย!

ตู้ให้ซึ่งมองมาที่หลิวร้าน เอ่ยพูดอย่างขอร้องว่า “นี่นาย ลูกสาวของฉันยังเด็ก แค่นี้เธอก็ตกใจกลัวมากพอแล้ว ได้โปรด อย่าทำให้เธอกลัวไปมากกว่านี้เลยนะ”
ในตอนนี้เอง หญิงสาวที่แต่งตัวฉูดฉาดคนหนึ่งก็เอ่ยพูดขึ้นมา อย่างกรุ่นโกรธว่า “นี่! คุณหมายความว่ายังไง? ในเมื่อพี่หลิว เขาเลือกพวกคุณสองคนแล้ว พวกคุณก็ทำตามที่เขาบอกดีๆ เถอะ ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยากด้วย? คุณทำอย่างนี้ ก็ไม่ เท่ากับว่าเพิ่มความเสี่ยงให้พวกเราเหรอ? ฉันแนะนำว่าพวกคุณ ยอมไปกับพี่หลิวดีๆเถอะ ทำไมต้องต่อรองอะไรเยอะแยะ จริงๆ เลย! ”

พอผู้หญิงคนนี้เอ่ยปากพูด คนรอบข้างก็เออออตามกันไป “ใช่ๆ! ในเมื่อเลือกพวกเธอสองคนแล้ว แต่ยังมาขอร้องแบบนี้ หรือว่าจะให้เลือกพวกฉันไปอีกคนเหรอ?”

ผู้หญิงแต่งตัวฉูดฉาดคนนั้นรีบเอ่ยเสริมว่า “ใช่! พี่หลิวเลือก ใคร คนนั้นก็ต้องยอมไปกับเขาดีๆ แต่มาขอร้องแบบนี้ อยาก ให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วยเหรอ?”

หลิวจ้านมองผู้หญิงคนนั้น แล้วเอ่ยถามยิ้มๆว่า “ทำไมล่ะคน สวย? กลัวว่าจะฉันจะเลือกแกขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ผู้หญิงคนนั้นสะดุ้ง รีบโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ๆ พี่หลิว คน ต่ำต้อยอย่างฉัน จะไปคู่ควรกับพี่หลิวได้ยังไง? สาวน้อยคนนั้น ต่างหาก ถึงจะเหมาะสม…

หลิวจ้านมองมาที่เธออย่างเย็นชา หัวเราะออกมาอย่างนึก สนุก แล้วเอ่ยพูดว่า “ในเมื่อแกรู้ตัวว่าตัวต่ำต้อย ก็ไม่มีความ จําเป็นอะไรต้องอยู่บนโลกใบหนี้ให้เดือดเปื้อนสายตาคนอื่น

พูดจบ หลิวจ้านก็เล็งปืนมาที่ผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นตกใจขวัญกระเจิง ส่งเสียงออกมาว่า “พี่หลิวได้ โปรดอย่า…”

หลวงานยิ้มออกมาอย่างโหดเหี้ยม ตามมาด้วยลั่นไกปืนใน ทันที