บทที่ 2303

เฉินจือข่ายคิดไม่ถึงจริงๆ เย่เฉินรอมาตั้งนาน และต้องการ คฤหาสน์หลังเก่านี้มากๆ แต่เขากลับพูดว่ายอมแพ้

ตัวเขาเองอดเป็นห่วงเย่เฉินไม่ได้ และรีบพูดทันที “คุณชาย คุณต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากๆ และคิดจะซื้อคฤหาสน์หลังนี้ มานานแล้ว ตอนนี้พวกเราเหลืออีกเพียงก้าวเดียว คุณจะยอมแพ้ แบบนี้ไม่ได้ ถ้าในอนาคตคุณรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ซื้อมันเอาไว้ มัน ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว…”

เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและโบกมือ พูดอย่างจริงจัง “ไม่เอา แล้ว ไม่เอาคฤหาสน์หลังนี้แล้ว ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณน้าคนนี้จะ ต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากกว่าฉัน”

ขณะพูด เยเฉินถอนหายใจเบาๆและพูด “คฤหาสน์หลังนี้เป็น สถานที่ที่ฉันและพ่อแม่เคยอาศัยมาก่อน แต่ฉันไม่มีความกล้าที่ จะยืนออกมาและนั่งอยู่ที่ห้องโถงของงานประมูลเพื่อเข้าร่วมการ ประมูลคฤหาสน์หลังนี้ แต่น้าคนนี้ เธอกล้าที่จะแสดงตัวและนั่ง อยู่ในห้องโถงและร่วมการประมูล จากเรื่องนี้ ก็แสดงให้เห็น อย่างชัดเจนว่าเธอเก่งกว่าฉันมากๆ และเธอมีคุณสมบัติมากกว่า ฉันที่จะได้ครอบครองคฤหาสน์หลังนี้

เย่เฉินนับถือตู้ไห่ซิงมากๆจากใจจริง

ตอนนี้ คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคุณชายของตระกูลเย่ ไม่รู้ว่าตัวเองคือสายเลือดของเยฉางอิงที่เหลืออยู่บนโลกนี้ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เขาไม่ได้เปิดเผยว่าตัวเองเข้า ร่วมการประมูลในครั้งนี้ แม้แต่ตอนลงทะเบียนเขาก็ใช้ชื่อคนขับ รถของเฉินจื้อข่าย

จากจุดนี้ก็เห็นได้อย่างชัดเจน เขานับถือความกล้าของไม่

งมากๆ

ตามคำกล่าวที่ว่า สุภาพบุรุษต้องไม่ขัดขวางสิ่งที่คนอื่น ปรารถนา ดังนั้น เย่เฉินจึงตัดสินใจ ยอมแพ้การประมูลครั้งนี้ และยกคฤหาสน์หลังนี้ให้ไม่ชิง

ถึงแม้ฉันจะไม่รู้จักไห่ซิง แต่ฉันก็รู้ว่าให้ชิงรักพ่อของฉัน มากๆมาหลายปีแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆกับ พ่อของฉันเลย

บางทีคฤหาสน์หลังนี้ อาจจะทำให้เธอรู้สึกสบายใจและมอง เห็นความรักที่เธอมีให้พ่อของฉันมาสามสิบกว่าปี

นี่คือสิ่งที่ฉันสามารถทำให้พ่อของฉันที่เสียชีวิตไปแล้ว และ

ขอบคุณความรักที่เธอมีต่อพ่อของฉันมาหลายสิบปี

ในเวลานี้ การประมูลในห้องโถงก็ยังคงดำเนินอยู่

คนขับรถของเฉินจือข่ายยังไม่ได้รับคำสั่งให้ยอมแพ้ เมื่อไห ชิง ให้ราคาหกสิบล้านหยวน เขาก็ยกป้ายประมูลอีกครั้ง และให้ ราคาหกสิบเอ็ดล้านหยวน

ในสมองของเยเฉันนึกถึงคฤหาสน์หลังเก่านี้ทันที เขาก็ถอน หายใจ ยืนขึ้นและพูดกับเฉินจือข่าย: บอกคนขับรถ ให้เขายอมแพ้ได้แล้ว”

เมื่อพูดจบ เขาก็ใส่แมสปิดปาก หันหลังและออกจากห้องทันที

ในเวลาเดียวกัน ให้ชิงยกป้ายประมูลอีกครั้ง โดยไม่ลังเล และพูด”หกสิบสองล้านหยวน!”

เมื่อเดินจือข่ายเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็รีบตามไปทันที เขา รีบเดินตามและหยิบโทรศัพท์แล้วส่งข้อความเสียงไปให้คน ขับ “ยอมแพ้การประมูลครั้งนี้ คุณไม่ต้องเสนอราคาอีกแล้ว!”

ขณะที่คนขับกำลังจะยกป้ายประมูลขึ้น จู่ๆเขาก็ได้รับข้อความ เสียง และเปิดฟังทันที ลำโพงมีคำพูดเมื่อสักครู่ของเฉินจือข่าย ดังออกมา ดังนั้นเขาก็เลยรีบเอาป้ายประมูลลงมาทันที

พิธีกรประมูลตื่นเต้นมากๆ เมื่อเห็นเขายกป้ายประมูลขึ้นและ วางลง ก็รีบถามทันที “ผู้ประมูลหมายเลข 22 ไม่ทราบว่าคุณ ต้องการเสนอราคาหรือไม่?”

คนขับรถพูดทันที “ฉันยอมแพ้”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จู่ๆไม่ชิงก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที เธอรู้สึก เหมือนยกก้อนหินออกจากอก

หลังจากนั้น พิธีกรงานประมูลตะโกนเสียงดังทันที “หกสิบสอง ล้านครั้งที่หนึ่ง! หกสิบสองล้านครั้งที่สอง หกสิบสามล้านครั้งที่ สาม! การประมูลครั้งนี้สำเร็จ!

หลังจากนั้น เขาก็ใช้ค้อนประมูลที่อยู่ในมือ ทุบลงที่โต๊ะทันที
เมื่อได้ยินเสียงตุ๊บนี้ ทำให้ไม่ชิงดีใจมากๆจนร้องไห้ออกมา หลายวันมานี้ เพื่อคฤหาสน์หลังนี้ เธอกินไม่ได้และนอนไม่ หลับ และคิดอย่างเดียวว่าต้องประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้ และ เธอก็กังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น

ตอนนี้ ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอปรารถนาแล้ว

ถึงแม้ราคาของคฤหาสน์หลังนี้จะสูงมากๆกว่าราคาที่มันควร จะเป็น แต่สำหรับตู้ไห่ซิง คฤหาสน์หลังนี้มันประเมินค่าไม่ได้

ตั้งแต่เธอยังเป็นสาวแรกรุ่น ก็หลงรักเยฉางอิงแล้ว จนถึงเข่ ฉางอิงแต่งงานและเสียชีวิต ความรักที่เธอมีต่อเยฉางอิงไม่เคย ลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว