บทที่ 230 เปิดโปงการหลอกลวง (2)

ดังนั้น เธอก็ได้แต่กัดฟัน ในขณะเดียวกันก็เปิดใช้ไม้ตายขึ้น

มา! เห็นเธอเดินสั่นๆ ไปยังตรงหน้าของเซียวซูหน ฟุบ แล้ว

คุกเข่าลงตรงหน้าเธอ

คนในห้องทั้งหมดก็อึ้ง!

ใครจะคิดว่า ว่าคนที่สูงส่งมาตลอด คนที่ชี้นิ้วสั่งอย่างนาย หญิงใหญ่เชียว จะมาคุกเข่าให้กับเซียวหวั่น!

นี่มันขัดกับทัศนะคติของพวกเขาอย่างมาก!

แม้แต่เซียวฉางเฉียนเองก็ไม่คิดว่าแม่ตนทำเพื่อจะหลอกให้ เซียวซูหนกลับไป ถึงขั้นต้องยอมลงทุนทำขนาดนี้!

เธออยากแข็งแกร่งมาทั้งชีวิต อยากควบคุมคนอื่นมาทั้งชีวิต อยากให้คนอื่นคุกเข่าให้ แล้วมาคุกเข่าให้คนอื่นได้อย่างไรกัน?

เขียวหวั่นก็ทำอะไรไม่ถูก รีบพูดขึ้นว่า “คุณย่าคะ คุณย่าจะ ทำอะไรคะ มีอะไรก็ลุกขึ้นคุยกันดีกว่า! ”

นายหญิงใหญ่เชียวคุกเข่าตรงหน้าเธอ พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ซู หวั่น ก่อนหน้านี้ว่าผิดเอง ย่าขอโทษเธอด้วยแล้วกัน! เธอก็ให้ อภัยย่าเถอะ กลับตระกูลเซียวไปช่วยเหลืองานเถอะ ตระกูลเชียว จะขาดเธอไม่ได้ ถ้าไม่มีเธอ ตระกูลเซียวจบเห่แน่ ย่าขอล่ะนะเธอกลับมาเถอะ! ”

นายหญิงใหญ่เชียวในตอนนี้ มีทีท่าที่ทำต่อเซียวซูหนผิดไป ไม่มีความทะนงตนอยู่อีกแล้ว ใช้ความแก่มาขอร้อง มีแต่ความ รู้สึกผิดและอ้อนวอน

ตระกูลเซียวตอนนี้ กำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย เธอรู้สึกว่า ต่อ ให้ตนเองจะต้องคุกเข่าขอร้อง ก็ต้องพาเซียวซูหนกลับไปให้ได้

ไม่เช่นนั้น ธุรกิจของตระกูลทั้งหมด ก็จะพังลงด้วยเงื้อมมือ ของเธอ

เซียวฉางเฉียนเห็นนายหญิงใหญ่เชียวคุกเข่าขอร้องที่พื้น สีหน้าก็เปลี่ยน แล้วก็พาเซียวไม่หลงและเซียวเวยเวย คุกเข่าลง ไปด้วย เพื่อขอร้องเซียวซูหน

เห็นภาพดังนั้น เซียวชูหนก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

เธอไม่เคยคิดเลยว่า นายหญิงใหญ่เชียวที่รักศักดิ์ศรีมากกว่า ชีวิตตนเอง จะมาคุกเข่าขอร้องตนเอง ต่อหน้าคนมากมาย

ดูเหมือนว่า ตระกูลเซียวในตอนนี้ จะถึงจุดอับจนจริงๆ แล้ว

นายหญิงใหญ่เชียวเห็นเชียวชูหนไม่รู้สึกอะไร ก็ร้องไห้โฮ ออกมา พูดขอร้องว่า “ซูหน เธอก็สงสารฆ่าเถอะนะ ตระกูล เขียวขาดเธอไม่ได้จริงๆ ขอร้องล่ะ กลับมาเถอะ!

พูดจบ เธอก็คุกเข่าที่พื้น แล้วก็โขก ให้เซียวซูหนสามครั้ง น่า อนาถอย่างบอกไม่ถูก ด้วยท่าทางที่ยอมคุกเข่าไม่ยอมลุกขึ้น
“รู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แล้วที่แรกจะทำไปทำไม?”

ในตอนนั้นเอง เย่เงินเดินมาตรงหน้านายหญิงใหญ่เชียว แล้ว พูดเสียงเย็นๆ ว่า “คุณย่าครับ ขอบพระคุณมากที่มาเยี่ยมคุณ พ่อ แต่พวกคุณอยากจะให้เซียวซูหนกลับไปทำงานที่บริษัท

เขียวชื่อ เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้ครับ พูดไป ก็พูดไล่แขกไปด้วยว่า “เชิญพวกคุณกลับเถอะครับ

นายหญิงใหญ่เชียวน้ำตาไหลตลอดเวลา แล้วพูดอย่างโมโห ว่า “เย่เฉิน ตอนที่แกไม่มีอะไรเลย ก็มาแต่งเข้าตระกูลเขียว พวก เรา ให้แกกิน ให้แกดื่ม ให้แกใส่ ให้แกนอน แกจะไม่มีใจจะ ตอบแทนบุญคุณบ้างหรือไง? เวลาแบบนี้ ยังอยากจะแตกแยก ตระกูลเซียว

อีกอย่างนั้นหรือ?”

เย่เฉินยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “ขอโทษด้วยนะครับคุณย่า คนที่ให้ ผมกินให้ผมนอน ก็คือหวั่นและพ่อตาแม่ยายผม คุณย่าเอง นอกจากจะประชดแตกดันผม ผมแล้ว ก็ไม่เคยให้อะไรผมเลย แล้วทำไมผมต้องซาบซึ้งกับคุณย่าด้วยครับ?”

พูดจบ เย่เฉินก็หน้านิ่งไป แล้วพูดไม่พอใจว่า “อย่าคิดว่าผม ไม่รู้นะ ว่าพวกคุณคิดจะทำอะไรกัน พวกคุณจะมาใช้แผนแกล้ง เสียเสียใจ

เพื่อหลอกให้หวั่นกลับไป ให้หนไปช่วยหาคู่ค้าให้กับ บริษัทเชียวชื่อ แล้วก็ฟื้นตัวตัวบริษัทเชียวชื่อ ใช่ไหมล่ะ?