บทที่ 2283

“เมอร์คิวรีคลอไรต์?! ”

เมื่อWalterได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดลงมา ทันที!

เขาคุกเข่าลงกับพื้น ศีรษะโขกกับพื้นคำนับเฉินจือข่าย พลาง พูดแล้วร้องไห้ไปด้วยว่า “ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ขอร้องล่ะ ช่วยไปเรียกหมอมาล้างกระเพาะให้ฉันหน่อยเถอะ ถ้า ขึ้นช้าไปแม้แต่นิดเดียวจะไม่ทัน…….

“ล้างกระเพาะให้แก? “เฉินซื้อขายหัวเราะพลางพูดอย่างเย็น ชา”Walter แกรู้จักกลัวแล้วหรอ? ตอนที่แกทำร้ายคนอื่น ทำไม แกถึงไม่คิดไตร่ตรองถึงความรู้สึกคนอื่นดูล่ะ? ตอนนี้พอมาเจอ กับตัว แกกลัวจนสารภาพเองงั้นหรอ? แกคิดว่าสารภาพแล้วจะ แก้ไขปัญหาอะไรได้งั้นหรอ! ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ไม่มีทาง

Walterสิ้นหวังเป็นอย่างมาก เขาร้องไห้พลางตะโกนพูดไป ด้วยว่า “ขอร้องล่ะนายช่วยโทรหาคุณชายเย่ ให้หน่อยเถอะ บอก ว่าฉันสํานึกผิดแล้วจริงๆ ชาตินี้ฉันยอมเป็นวัวเป็นมา ขอแค่เขา ยอมปล่อยฉันไปสักครั้ง”

เฉินจือข่ายพูดอย่างดูแคลนไปว่า “เป็นวัวเป็นม้าให้คุณชาย ของเรา แกคิดว่าแกมีสิทธิ์นั้นหรอ? ”

“จริงด้วย! “หงห้าเบะปากอย่างดูถูก แล้วพูดอย่างเย็นชาออกมาว่า คนเหี้ยอย่างแก อย่าว่าแต่เป็นวัวเป็นม้าให้คุณชาย เลย ถึงเป็นหมาให้หงห้าคนอย่างฉัน กูยังรับไม่ได้เลย! เป็น ใครมาจากไหนกัน!

Walterไม่ยอมย่อท้อ เขาร้องไห้ตะโกนอย่างเจ็บปวด “ขอร้อง พวกนายล่ะช่วยพูดกับคุณชายเย่หน่อยเถอะ! ขอแค่เขายอมให้ หมอล้างกระเพาะให้ฉัน จะขังฉันในนี้ตลอดชีวิต ฉันก็ยอม! ถ้า ไม่ได้จริงๆ ฉันชอบทำงานอยู่ในนี้ตลอดชีวิตเลย ใช้การทำงาน มาเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อชดใช้กับความชั่วที่ฉันทำลงไป……

พอWalterพูดออกมา ชายหนุ่มที่ทำความสะอาดกวาดกรง เหล็กอีกห้องอยู่นั้น พูดตำหนิอย่างเย็นชา “นี่! ไอ้คุณชาย อเมริกาพูดเหี้ยอะไรในนี้ไม่ทราบ! แกล่วงเกินอาจารย์เย่ ยัง หวังให้อาจารย์เปล่อยแกไปงั้นหรอ? แกมันเพ้อฝันอะไรที่มัน เง่า อีกทั้ง ฟาร์มสุนัขของท่านห้า มีโคบายาชิจิโร่คนอย่างฉัน แล้ว ไม่จําเป็นต้องมีหมาอย่างแกหรอก! ”

คนที่พูด ก็คือ โคบายา ชิจิโร่ น้องชายของโคบายา ชิอิจิโร่

นับตั้งแต่ที่ถูกเก๋เฉินส่งตัวมาให้มาเลี้ยงสุนัขอยู่ที่นี่ เขาก็ได้ แต่ฝันว่าสักวันจะสามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้

แต่ว่า ฟาร์มสุนัขของหงห้า มีการป้องกันอย่างแน่นหนาและ เข้มงวด เขาหวังอยากพึ่งพากันหลบหนีเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ดัง นั้น ถ้าเขาอยากหนีออกไปจากที่นี่ มีสองทางที่เป็นไปได้

“ความเป็นไปได้ประการแรกของการหนีออกจากที่นี่ นั่นก็คือ ความปิดที่โคบายา ชิอิจิโร่ผู้ซึ่งเป็นพี่ชายของฉันเป็นคนทำ ถูกเย่เฉินปล่อยไป ดังนั้นเย่เฉินจึงใช้เขามาแลกตัวฉันออกไป……

“แต่ว่า ฉันยังคงจำท่าทางที่พี่ชายของฉันประจบเเฉินได้ดี ประกอบกับฉันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีในฟาร์มสุนัขแห่งนี้ ดังนั้นตอน พี่ชายน่าจะเหมือนกำลังเหยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบางๆ ไม่มี ทางทําผิดพลาดเด็ดขาด……

“เพราะฉะนั้น เหลือแค่ความเป็นได้ที่สองเท่านั้น! ”

“นั่นก็คือ เย่เฉินยอมปล่อยฉันไปเอง!

“แต่ความเป็นไปได้แบบนี้มันแทบจะมีน้อยมาก เท่ากับ ศูนย์……

“เนื่องจากในทุกวันฉันทำงานอยู่ในฟาร์มสุนัขอย่างหนัก อยู่ ในสถานะที่ต่ำมากๆ กระทั่งสู้สุนัขที่นี่ไม่ได้ด้วยซ้ำ แม้แต่โอกาส ที่จะเจอหงห้ายังไม่ค่อยมีเลย นับประสาอะไรกับการเจอตัวเข่ เฉินล่ะ? ”

“ด้วยเหตุนี้นี่เอง ฉันจึงตั้งใจทำงานทุกวัน อดทนต่อความยาก ลำบากและเสียงวิพากษ์วิจารณ์ หวังว่าลูกน้องของหงห้าจะเห็น ถึงความพยายามของฉัน เพื่อรายงานความประพฤติของฉันต่อ ท่านห้า…….

“ตอนนี้ ในที่สุดท่านหงห้าก็มาที่ฟาร์มสุนัขด้วยตัวเองสักที โอกาสดีๆ ในการแสดงความจงรักภักดี โคบายา ชิจิโร่คนอย่าง ฉันไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปอย่างเสียเปล่าหรอก!

ท่านหงห้าคิดถึงว่า โคบายา ชิจิโร่ที่กำลังทำงานอยู่ในคอกสุนัข จะตำหนิ Walterด้วยความโมโหในเวลานี้

แต่ทว่า หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาเข้าใจความคิดของโคบา ยา ชิจิโร่ในทันที