บทที่ 2270

เวลานี้เย่เฉินเอ่ยปากกล่าวว่า “คุณน้าครับ สำหรับแพทย์ส่วน ใหญ่แล้ว ไตวายรักษาไม่ได้จริงๆ แต่บรรพบุรุษของพวกเรายัง คงทิ้งตำรับยาไว้ รักษาขึ้นมาก็ใช่ว่าจะรักษายาก

“จริงหรือ?!” ซุนยูฟางเก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ สะอึก สะอื้นกล่าวว่า “งั้นก็รบกวนคุณเยื่นมือเข้าช่วยเหลือสามีฉัน ด้วยเถอะ…ชีวิตนี้ของเขา แต่บุญกุศล สอนหนังสือผู้คน ไม่เคย ทำเรื่องเลวทรามอะไร ไม่ควรจะมีจุดจบเช่นนี้…

กล่าวจบ เธอก็มองไปที่หวังตงเสงี่ยนที่อยู่ข้างกาย จับมือของ หวังตงเสงี่ยนเอาไว้แน่น ก่อนจะร้องไห้พูดว่า “เขาใช้เวลายี่สิบ กว่าปีเลี้ยงดูสอนสั่งตงเสงี่ยนจนได้ดี เขายังไม่ได้เห็นตงเสงี่ยน สวมชุดแต่งงานด้วยตาตนเอง ยังไม่ได้เสพสุขกับการที่สามคน ครอบครัวอยู่พร้อมหน้ากันด้วยซ้ำ…หากเขาจากไปทั้งอย่างนี้ สวรรค์ก็ช่างไร้ตาจริงๆ แล้ว…”

เวลานี้เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณน้าวางใจได้ เลยครับ ขอเพียงคุณลุงทานยาที่ผมเตรียมไว้ให้ จะต้องหายป่วย อย่างแน่นอน”

พูดเสร็จ เขาก็รีบร้อนสั่งหวังตงเสวียนว่า “ตงเสงี่ยน เรื่องจะ ชักช้าไม่ได้ เธอหาแก้วมาสักใบรินน้ำอุ่น ใส่มาครึ่งแก้ว น้ำยา เม็ดนั้นที่ฉันให้เธอ ใส่ลงไปในน้ำอุ่น จากนั้นก็นำไปป้อนคุณ ลุง!”
พอหวังตงเสงี่ยนได้ยินเช่นนี้ ก็พยักหน้าติดๆ กันอย่างรีบร้อน พูด โดยสัญชาตญาณว่า “ได้ค่ะ…คุณ…

ตอนที่คำว่าคุณชายเกือบจะหลุดออกมาจากปากนั้น หวังตงเส วียนถึงพึ่งรู้ตัวว่ามารดาไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของเยเฉิน ด้วยเหตุนี้ จึงรีบร้อนแก้ไขคำพูดว่า “ได้ค่ะ เก๋เฉิน ขอบคุณค่ะ ฉันจะไป จัดการเดี๋ยวนี้!”

หวังตบเสงี่ยนกล่าวจบ ก็รีบมายังหน้าโต๊ะวางน้ำชา ใช้กา ชาไฟฟ้าต้มน้ำให้อุ่นขึ้นสักหน่อย หลังจากเทใส่ครึ่งแก้วแล้ว ก็ล้วงกล่องไม้จันทน์ใบนั้นที่เยเฉินมอบให้ออกมาจากในกระเป๋า

พอเปิดกล่องไม้ออก ก็พบเม็ดยาที่ดูไม่เตะตาเม็ดหนึ่งวางอยู่ ในนั้น

ทว่าแม้ยาจะดูไม่เตะตานัก แต่หลังจากที่เปิดกล่องออก ชั่ว

ประเดี๋ยวเดียวกลิ่นหอมที่ซาบซ่านไปถึงหัวใจคนนั้นก็ตลบ

อบอวลออกมา แผ่กําจายไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว

นี่ก็คือยาช่วยหัวใจที่เยเฉันเป็นคนหลอมขึ้นมา

ซุนยูฟางก็ได้กลิ่นหอมของยาตัวนี้เช่นกัน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่า ทั้งตัวกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาไม่น้อย ด้วยเหตุนี้เธอจึงอดอุทาน ออกมาอย่างตกตะลึงไม่ได้ “กลิ่นยานี่หอมมากเลย กลิ่นหอม กว่ายาที่เคยเจอในยามปกติมาก! เหมือนว่าได้กลิ่นแล้วทั้งตัวก็ ราวกับผ่อนคลายลงมาก!!

หวังตงเสงี่ยนเองก็มีความรู้สึกแบบเดียวกัน
ตอนที่ได้กลิ่นหอมของยานี้ ความรู้สึกที่เหมือนกับคัดจมูก จู่ๆ ก็ได้กลิ่นของสะระแหน่ที่เข้มข้น ความรู้สึกเช่นนี้ถึงขั้นสามารถ ทำให้มึนเมาได้ในพริบตา

นาทีนี้ ภายในใจของหวังตงเสวียนมั่นใจแล้วว่ายาเม็ดนี้ สามารถช่วยชีวิตพ่อเธอได้อย่างแน่นอน

ทันทีหลังจากนั้น เธอก็ทำตามที่เยเฉันบอก เอายาใสูงไปใน

ตอนที่เธอกำลังเตรียมจะหาตะเกียบสักก้านเพื่อคนให้เข้ากัน อยู่นั้น ก็พบภาพที่มหัศจรรย์เข้าแล้ว!

ยาช่วยหัวใจเม็ดนี้ พอใส่ลงไปในน้ำก็ละลายเข้ากับน้ำได้ อย่างรวดเร็วทันที ใช้เวลาเพียงสองสามวินาทีสั้นๆ ก็ละลาย หมดแล้ว!

อีกทั้งหลังละลายแล้ว น้ำอุ่นก็ไม่ได้เปลี่ยนเป็นสีขุ่นเลยสักนิด

แต่เป็นเหมือนสีน้ำตาลแดง อยู่ในสภาพกึ่งโปร่งแสง

แม้สีของน้ำจะเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงมองเห็นได้ ชัดเจน ในน้ำนี้ ไม่มีสิ่งเจือปนใดๆ

นี่ทำให้หวังตงเสงี่ยนตกตะลึงพรึงเพริด เพราะเธอเองก็เคย ทานยาสมุนไพรจีนมาหลายครั้ง โดยเฉพาะยาผง

ในภาพความทรงจำของเธอ ยาผงสมุนไพรจีนแทบทั้งหมดที่มี ล้วนไม่อาจละลายในน้ำได้สมบูรณ์ ไม่ว่าจะใช้น้ำร้อนมากแค่ ไหน ไม่ว่าจะใช้แรงคนยามากเพียงใด สุดท้ายในแก้วก็ต้องเหลือเศษยาที่เป็นผงละเอียดอยู่เล็กน้อย

แต่ยาเม็ดนี้ ไม่ต้องคนก็ละลายในน้ำได้สมบูรณ์ในพริบตา

แสดงให้เห็นว่ายานี้บริสุทธิ์เสียจนแทบไม่มีสิ่งเจือปนใดๆ เลย! ที่นอกเหนือจากความประหลาดใจ เธอมองไปที่เเฉิน เอ่ย ปากถามว่า “น้ำแก้วนี้ป้อนให้พ่อฉันดื่มก็ได้แล้วใช่ไหมคะ?”

เย่เฉินพยักหน้า “ถูกต้อง แม้คุณลุงจะสลบอยู่ แต่หากพยุงเขา ขึ้นมาล่ะก็ ยังคงสามารถป้อนเข้าไปได้

“ค่ะ!” หวังตงเสงี่ยนรีบถือแก้วเข้าไปในห้องคนไข้ด้านใน

ทันที ซุนฟางมารดาเธอก็รีบร้อนตามไปด้วยเช่นกัน

ผู้หญิงสองคนช่วยกันประคองหวังเฉิงหย่วนที่สลบไสลไม่ ได้สติขึ้นมา จากนั้นหวังตงเสงี่ยนก็นำน้ำอุ่นที่มียาละลายอยู่ใน แก้วกรอกเข้าไปในปากเขาทีละนิดๆ …

ต่อมา ภาพมหัศจรรย์ที่โค่นล้มประสบการณ์ทั้งหมดที่สองคน แม่ลูกเคยประสบมาก็ได้เกิดขึ้นแล้ว…