บทที่ 2269

Walterที่สิ้นหวัง ถูกลูกน้องของเฉินจือข่ายลากตัวออกไปจาก โรงพยาบาล

หลังเขาจากไป ภาพกล้องวงจรปิดทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเขา ล้วนถูกลูกน้องฝีมือดีของเฉินจือข่ายลบออกไปได้อย่างหมดจด

เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็ไร้หนทางที่จะหาข้อมูลภาพถ่ายที่ เมืองจีนหลังของเขาเจอ และยิ่งไม่มีทางค้นหาความเคลื่อนไหว ของเขาออกมาได้

หลังรอจนครอบครัวของWalterพบว่าเขาหายตัวไป แล้วมา ค้นหาที่จินหลิง ก็จะพบว่าคนผู้นี้ได้ระเหยเป็นอากาศไปแล้ว

ตอนที่กำลังจะไป เยเฉินมอบหมายเฉินจือข่าย ให้เขาจัดหาผู้ เชี่ยวชาญนำสองเมอร์คิวริกคลอไรด์ที่Walterชอบใช้ ให้Walterกินเข้าไปเล็กน้อย หลังเขาล้มป่วยเหมือนกับบิดาของ หวังตงเสงี่ยนแล้ว ก็จะใช้เครื่องฟอกไตกับเขาทันที

นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าหนามยอกเอาหนามบ่ง

สำหรับปีศาจร้ายบางจําพวกที่นิสัยเลวทรามขั้นสุดแล้ว วิธี เช่นนี้ถึงจะสามารถนำการลงโทษมาให้เขาได้อย่างแท้จริง

หวังตงเสงี่ยนที่อยู่ด้านข้าง เห็นวิธีการกำจัดคนชั่วของเยเฉิ นกับตาตนเอง ตัดสินชะตาชีวิตของWalter ในใจก็รู้สึกตื้นตัน สุดจะบรรยาย
ระยะนี เธอเห็นขั้นตอนทั้งหมดตั้งแต่พ่อป่วยอาการทรุดลง จน สลบไสลไม่ได้สติ

ความลำบากที่พ่อได้รับ เธอมองเห็นกับตา

ดังนั้น หลังจากที่ได้รู้เรื่องทุกอย่างว่า Walterคือคนที่อยู่เบื้อง หลังการวางยาพิษ เธอก็เกลียดชังWalterเข้ากระดูก

หากเพียงแค่จับกุมWalter ตัดสินโทษ แล้วติดคุก ในใจเธอก็ รู้สึกเช่นกันว่าจะเป็นการทำให้Walterผู้นี้สุขสบายเกินไป

ซึ่งวิธีการลงโทษเช่นนี้ของเยเฉิน หากเป็นตัวเธอเอง ย่อมไม่

กล้าคิด โดยสิ้นเชิง และยิ่งไร้ความสามารถในการปฏิบัติจริง ดังนั้นความซาบซึ้งในบุญคุณในใจเธอที่มีต่อเย่เฉิน จึงเพิ่มสูง ขึ้นจนไม่มีใครตามทัน

ด้วยเหตุนี้ หลังเฉินจือข่ายพาคนออกไปจากห้องคนไข้ หวังตง เสงี่ยนก็ปิดประตูห้อง พริบตาที่หันกลับมา เธอก็คุกเข่าลงตรง หน้าเเฉินทันที พูดสะอึกสะอื้นว่า “คุณชาย เรื่องนี้ฉันขอบคุณ คุณจริงๆ ค่ะ…หากไม่ได้คุณ ฉัน อาจจะไม่รู้ว่าทุกอย่าง นี้Walterคือคนบงการอยู่เบื้องหลัง หากไม่ได้คุณ ฉันอาจจะได้ หนทางในการช่วยทวงความยุติธรรมให้พ่อตลอดไป…

เย่เฉินรีบยื่นมือไปพยุงเธอขึ้นมา พร้อมกับกล่าวอย่างจริงจัง ว่า “แค่เรื่องง่ายๆ เท่านั้น ไม่เห็นต้องเกรงใจขนาดนี้เลย เจ้าWalterผู้นี้ต่ำช้าเลวทราม ดังนั้นฉันไม่เพียงช่วยเธอ ยังถือว่า กําจัดภัยร้ายให้เพื่อนมนุษย์ด้วย”
หวังตงเสงี่ยนทอดถอนใจออกมาหนึ่งเสียง สะอึกสะอื้นกล่าว ว่า “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ค่ะ เป็นเพื่อนเรียนด้วยกันมาตั้งหลายปี Walterถึงกับยังจะทำเรื่องสกปรกเช่นนี้ออกมาอีก

กล่าวจบ เธอก็เช็ดน้ำตาจนแห้ง มองมารดาที่นอนสลบอยู่บน โซฟา จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายคะ แม่ฉันเธอไม่เป็นไรใช่ไหม คะ?”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ กล่าวว่า “คุณน้าแค่สลบไปชั่วคราว ใช้ผ้าขน หนูเย็นๆ เช็ดหน้าให้เธอหน่อยก็น่าจะฟื้นแล้ว”

พูดเสร็จ เขาก็กล่าวกับหวังตงเสงี่ยนอีกว่า “เธอปลุกคุณน้า ก่อน จากนั้นก็เอายาให้คุณลุงทาน หลังคุณลุงกินยาแล้วอีกไม่ นานก็น่าจะหายป่วย แบบนี้เธอกับคุณน้าก็จะได้วางใจลงเสียที”

ภายในใจของหวังตงเสงี่ยนหวั่นไหวสุดจะบรรยาย รีบร้อน พูดว่า “ได้ค่ะ คุณชาย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้…

พูดจบ หวังตงเสงี่ยนก็รีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำ

ภายในเวลาอันรวดเร็ว เธอก็หยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่ง วิ่งออกมา จากในห้องน้ำ

เธอสาวเท้ายาวๆ วิ่งมายังหน้าโซฟา ใช้ผ้าขนหนูเช็ดใบหน้า ของมารดาอย่างระมัดระวัง ชั่วครู่ให้หลัง ก็พบว่าขนตาของ มารดาขยับไหวเล็กน้อย จากนั้นก็ลืมตาขึ้น

“ตงเสงี่ยน… เรื่องแรกที่ซุนฟางลืมตาขึ้นมาก็คือการซัก ถามด้วยความโมโหสุดขีด “แล้วเจ้าWalterคนนั้นล่ะ? เขเขาทําร้ายพ่อแก ห้ามปล่อยเขาไปเด็ดขาดนะ!”

หวังตงเสงี่ยนมองเเฉินแวบหนึ่ง รีบร้อนกล่าวกับซุนยูฟางว่า “แม่คะ Walterถูกจับไปแล้วค่ะ คิดว่าน่าจะติดคุกตลอดชีวิต! ซุนยูฟางพูดด้วยความโกรธแค้นสุดจะกล่าว “เขาทำร้ายพ่อ

แกจนมีสภาพแบบนี้ แค่ให้เขาติดคุกมันจะสุขสบายเขาเกินไป

หากช่วยชีวิตพ่อแกกลับมาไม่ได้ เขาควรจะชดใช้ด้วยชีวิตให้พ่อ

un!”

พูดเสร็จ เธอก็คิดถึงความลำบากและความทุกข์ที่สามีตนได้ รับ จึงควบคุมน้ำตาไว้ไม่อยู่อีก ปิดหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวดขึ้น มา

หวังตงเสงี่ยนรีบร้อนปลอบใจว่า “แม่คะ แม่ไม่ต้องกังวลใจ เกินไปนัก เย่เฉินหายาวิเศษชนิดหนึ่งมาให้พ่อแล้ว พอกินลงไปก็ สามารถรักษาไตของพ่อได้!”

“อะไรนะ?” ซุนยูฟางอุทานออกมา “กินยาก็รักษาไตของพ่อ แกได้แล้ว? นี่…นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน…..ทางการแพทย์ไม่ใช่ บอกว่าโรคไตวายแทบจะรักษาไม่ได้แล้วหรอกหรือ?”