บทที่ 2247

หวังตงเสงี่ยนในขณะนี้ ได้ยินคำพูดของซุนเหวินปืน ในใจก็ เคร่งเครียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ รีบซักใช้ว่า “หัวหน้าซุนคะ จากประสบการณ์ของคุณ ความเป็นไปได้ที่พ่อของฉันไม่ระวัง แตะต้องเข้ากับสารพิษที่มากกว่า หรือความเป็นไปได้ที่ถูกคน ลอบวางยามากกว่าเหรอคะ?”

“พูดยากครับ” ซุนเหวินปินตั้งใจอธิบายว่า “เหตุการณ์และ เบาะแสที่เรามีอยู่ในตอนนี้ มีขีดจำกัดจริงๆครับ โดยพื้นฐาน ไม่มีเบาะแสที่มีประโยชน์มากสักเท่าไหร่ที่จะช่วยให้พวกเรา กําหนดทิศทางได้”

พูดจบ เขาได้เอ่ยปากถามอีกว่า “อ้อคุณหวังครับ สภาพของ พ่อคุณในตอนนี้ สามารถรับการสอบได้มั้ยครับ? บางเรื่องถ้า ถามเขาโดยตรงล่ะก็ บางทีอาจจะได้รับเบาะแสที่มีประโยชน์ มากกว่าก็เป็นได้ครับ

หวังตงเสงี่ยนส่ายหน้า ถอนหายใจ “ช่วงสองสามวันนี้พ่อของ ฉัน อยู่ในสภาพโคม่าตลอดเลยคะ…”

ซุนเหวินปินลังเลไปสักพัก จิ๊จ๊ะออกมา กล่าว “จุ๊ๆ…ไม่งั้นเอา มั้ยครับ!”

“ในเมื่อเมื่อคุณพูด ว่าช่วงหนึ่งที่ก่อนพ่อคุณจะอาการกำเริบ แทบจะไม่ได้ออกไปไหน งั้นผมสันนิษฐานว่าเขามีความเป็นไป ได้ที่จะโดยยาพิษตอนอยู่ในบ้านมากกว่าครับ!”
“แต่ เป็นไปได้มากว่าโดนพิษจากอาหารหรือเครื่องดื่ม

“ถ้าคุณสะดวกล่ะก็ ให้พวกเราไปที่บ้านของคุณรวบรวม เบาะแสหน่อยได้มั้ยครับ? ถ้าสามารถหาสารพิษเจอในบ้านของ คุณ งั้นก็มีวิธีย้อนถึงต้นกำเนิดได้แล้วครับ!”

“หลังจากที่เจ้าหน้าที่สืบสวนคดีอาชญากรรมมืออาชีพเข้าไป สืบค้นแล้ว บางทีอาจจะพบเจอสิ่งที่มีค่ากว่า”

เมื่อหวังตงเสงี่ยนได้ยินดังนี้ แทบจะกล่าวอย่างไม่ลังเลว่า “ไม่มีปัญหาค่ะ! ได้ตลอดเวลาค่ะ คุณสะดวกเมื่อไหร่คะ? ”

ซุนเหวินปินกล่าวทันใดว่า “เรื่องเร่งด่วน ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ เรา ไปกันตอนนี้เลยครับ!

หวังคงเสงี่ยนรีบกล่าว “ไม่มีปัญหาค่ะ! งั้นฉันจะพาคนไป

สองสามคนตอนนี้เลยค่ะ

พูดจบ เธอหันไปมองหัวหน้าฝ่ายเฉิน กล่าวด้วยสีหน้าวิงวอน ว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉิน ช่วงหลายวันนี้อารมณ์ของแม่ฉัน เคร่งเครียดมากมาโดยตลอด คุณไม่ต้องบอกเธอเรื่องนี้นะคะ

หัวหน้าฝ่ายเฉินพยักหน้าทันทีแล้วกล่าว “ไม่มีปัญหาครับ ประธานหวัง คุณสบายใจได้ครับ ผมจะรักษาความลับกับแม่ของ คุณอย่างเคร่งครัดครับ”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะหัวหน้าฝ่ายเฉิน!!

หวังตงเสงี่ยนขอบคุณหัวหน้าฝ่ายเฉิน จากนั้นก็มองไปซุนเห วินปิน แล้วกล่าว “หัวหน้าซุน ขั้นตอนนี้ฉันพาทุกคนไปที่บ้านของฉัน?”

“ครับ” ซุนเหวินปืนพยักหน้า กล่าว “เวลาไม่คอยท่า พวกเรา ไปกันเดี๋ยวนี้เลยครับ!

สิบห้านาทีให้หลัง

หวังตงเสงี่ยนพาเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามนาย อีกทั้งเจ้า หน้าที่เทคนิคของกองบังคับการสอบสวนอาชญากรรม มายัง คฤหาสน์เล็กๆของตน

บ้านของหวังตงเสงี่ยนค่อนข้างมั่งคั่ง พ่อแม่รายได้สูง และ รายได้ของเธอเองก็ไม่น้อย ดังนั้นบ้านจึงเป็นคฤหาสน์เล็กที่ เนื้อที่สามร้อยกว่าตารางเมตร มีสามชั้นพร้อมสวนที่เมืองจินหลิง

สไตล์การตกแต่งของคฤหาสน์เป็นการตกแต่งสไตล์จีนที่ ประณีตมาก เฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านล้วนเป็นของดี เมื่อเห็นก็รู้ว่าเป็นครอบครัวที่ให้ความสำคัญกับคุณภาพชีวิต

ตำรวจ ใส่ถุงคลุมเท้า ถุงมือที่มืออาชีพมาก ใช้เครื่องมือมือ อาชีพต่างๆนานา ดำเนินการตรวจสอบอย่างละเอียด

หวังตงเสงี่ยน ในขณะนี้ ในใจมีแต่เรื่องที่พ่อโดนยาพิษทั้งนั้น เพราะเรื่องนี้ใหญ่มาก จนถึงขั้นสมองของเธอได้เอาเรื่องทาน ข้าวของเยเฉินไว้ด้านหลัง โดยไม่รู้ตัวไปแล้ว

เธอในตอนนี้ เพียงแค่อยากรู้ชัดเจน ว่าทำไมพ่อถึงโดนยาพิษ กันแน่ เป็นอุบัติเหตุ หรือมีคนปองร้ายวางยา
ณ บ้านของฉินการในขณะนี้

เวลาอาหารค่ำมาถึง หวังตงเสงี่ยนยังไม่มา ฉินทางมาที่ข้า งกายเย่เฉิน ถามเสียงเบาว่า “อาจารย์เย่ครับ หวังตงเสงี่ยนรอง ประธานหวังยังไม่มา ท่านว่าเราจะเริ่มก่อนหรือว่ารอเธอครับ?”

เย่เฉันคิดๆ หวังตงเสงี่ยนไม่มา ต้องมีเรื่องจัดการ ถ้าตอนนี้ ตัวเอง โทรหาเธอ ต่อให้เดิมตนไม่ได้เร่งเธอ แต่เธอมองว่า ต้องมี ความหมายของการเร่งอยู่บ้างแหละ