บทที่ 2232

ฉันเอ้าเสงี่ยนตัวแสบยังขับเรือสปีดโบ๊ท พาเขาเที่ยวรอบๆ ทะเลสาบหนึ่งรอบใหญ่โดยเฉพาะอีกด้วย

แต่อากาศยังคงหนาวอยู่ วิวทิวทัศน์รอบทะเลสาบค่อนข้าง หม่นหมองอยู่บ้าง ไม่เหมือนครั้งที่แล้วดูเหมือนเขียวชอุ่ม มีชีวิต ชีวา

ด้วยเหตุนี้ เย่เฉินจึงเอ่ยปากพูดกับฉินการว่า “ประธานฉิน ครับ คฤหาสน์นี้เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ความมีชีวิตชีวาค่อนข้าง หายไป อย่าดูว่าต้นไม้ใบหญ้าเพียงแค่เหี่ยวเฉาไปชั่วคราว แต่ ในตำราฮวงจุ้ย สิ่งเหล่านี้ล้วนถือเป็นสิ่งไร้ชีวิตทั้งนั้น ดังนั้นก่อน จะถึงฤดูใบไม้ผลิ พยายามอย่าอยู่ที่นี่เลยครับ มีผลกระทบต่อ ร่างกายและโชคชะตาไม่มากก็น้อย

เมื่อฉินการได้ยินดังนี้ ก็พูดทันทีว่า “ไอ้หยา! ขอบคุณสำหรับ การเตือนของอาจารย์เย่ครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพรุ่งนี้พวกเรา จะย้ายกลับไปอาศัยในเมืองก็แล้วกันครับ!

ฉันเอ้าเสงี่ยนกล่าวโดยไม่รู้ตัวว่า “พ่อคะ! ไม่งั้นเรา ไปTomson Rivieraซื้อคฤหาสน์สักหลังมั้ยคะ! ไม่เพียงแค่ ใหญ่โต แล้วยังเป็นเพื่อนบ้านของอาจารย์เก๋ได้อีกด้วย! ”

ฉินกางจิ๊จ๊ะ แล้วพึมพำ “เป็นความคิดที่ดีจริงๆ แต่ตอน ที่Tomson Rivieraขายถูกซื้อไปจนหมดแล้ว ไม่รู้ว่ามีคนขายมั้ย เดี๋ยวพ่อให้คนสอบถามดู
ฉันเอ้าเสงี่ยนกล่าวอย่างดีอกดีใจสุดๆว่า “ดีมากเลยค่ะ wa! ”

พูดพลาง ฉินเอ้าเสงี่ยนมองเเฉิน ถามอย่างเขินอายว่า “อา จารย์เย่คะ ถ้าพวกเราย้ายไป Tomson Riviera จะไม่เป็นการ รบกวนคุณใช่มั้ยคะ?

เย่เฉินยิ้มกล่าว “ไม่หรอกครับ ถ้าย้ายมาจริงๆ ทุกคนเป็น

เพื่อนบ้านกันก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งครับ”

เมื่อฉินการได้ยินเย่เฉินแสดงความคิดเห็น ก็สบายใจลงทันที ยิ้มพลางกล่าวว่า “ในเมื่ออาจารย์เยพูดขนาดนี้แล้ว งั้นช่วงสอง สามวันนี้ผมจะติดตามให้ดีครับ! ”

ในใจของฉันเอ้าเสงี่ยนดีใจจะแย่โดยปริยาย

ความจริงเธอไม่อยากอยู่คฤหาสน์หรูที่ห่างไกลขนาดนี้อยู่แล้ว

ที่อยู่ที่นี่ เหตุผลหลักๆคือเพราะที่นี่มีห้องฝึกซ้อมที่ครบครันมาก ห้องหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อที่หรือสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่ด้อย ไปกว่าห้องฝึกซ้อมที่เฉพาะทางเหล่านั้น ในเมืองเลย

แต่ ถ้าอนาคตมีโอกาสได้เป็นเพื่อนบ้านกับเยเฉินจริงๆ ต่อให้ ไม่มีห้องฝึกซ้อมที่ดีขนาดนี้ก็ไม่ซีเรียส

ขณะพูดคุย สามคนของตระกูลฉินเป็นเพื่อนเก๋เฉิน เดินเข้าไป ในห้องรับแขก

ฉินกางเชิญเย่เฉินนั่งบนโซฟา จากนั้นก็ต้มชาแดงคิ้วอาชา ทองชั้นเลิศด้วยตัวเอง
“อาจารย์เย่ครับ ชาแดงวอาชาทองนี้ ผมเอามาจากหาอี้ซาน โดยเฉพาะเลยนะครับ คุณภาพชั้นเลิศ ท่านลองดื่มดูครับ”

เย่เฉินพยักหน้า ยกแก้วชาขึ้นมา ยิ้มพลางกล่าวว่า “ในกลิ่น ซามีความหวาน เมื่อดื่มเข้าไปหวานรื่น หอมละมุม ที่แท้ก็เป็นซา ชั้นดี!

ฉินกางรีบกล่าวว่า “ในเมื่ออาจารย์เย่ชอบ เดี๋ยวผมจะให้ท่าน

ไปลองสองจินนะครับ!

เยเฉันนึกถึงพ่อตารักการดื่มชา ดังนั้นจึงไม่เกรงใจ ยิ้มพลาง กล่าวว่า “งั้นก็รบกวนประธานฉันด้วยนะครับ”

ความจริง ฉินการให้คนหาอาจารย์ทำชาแดงคิ้วอาชาทอง ปีที่ แล้วใช้ชาแดงไปทั้งหมดสิบจิน

หนึ่งในนั้น ฉันกางได้ซื้อมาเองสองจินครึ่งด้วยราคาสูง ถือ

เป็นหนึ่งในสี่ส่วน

เดิมที ฉินกางแพลนว่าจะใช้เป็นเสบียงอาหารทั้งปี ถึงตอนนี้ ดื่มไป0.4จิน ยังเหลืออีกสองจุดหนึ่งสองจิน โดยประมาณ แต่เมื่อ เห็นเย่เฉินชอบ จึงได้เตรียมสองจีนในนั้นอย่างไม่ลังเลแม้แต่ น้อย

เย่เฉินก็ไม่เอาของคนอื่น โดยฟรีๆอยู่แล้ว วางแก้วชาลง แล้ว ยื่นมือหยิบกล่องเล็กสองกล่องของโสมม่วง ออกมาจากใน กระเป๋าของเสื้อโค้ทออกมา

ฉินกางมองกล่องไม้สองกล่องที่อยู่ในมือเย่เฉิน ตื่นเต้นแม้แต่ลมหายใจก็หยุดไปอย่างไม่รู้ตัว หยุดหายใจรอคอยสิ่งที่อยู่ใน กล่องไม้ทั้งสองกล่องนี้

เขารู้ จากนิสัยที่พูดคำไหนคำนั้นของเยเฉิน ในกล่องไม้ทั้ง สองนี้ จะต้องมีหนึ่งกล่อง ที่ใส่ยาอายุวัฒนะที่ทำให้ตนเฝ้า เสน่หา ถวิลหาแม้ในยามฝัน!