บทที่ 2231

เมื่อWalterพูดประโยคนี้จบ หันหลังแล้วออกจากห้องพักฟื้น ไป

หวังตงเสงี่ยนมองแผ่นหลังที่จากไปของเขา เกรี้ยวกราดจน สั่นไปทั้งตัว

แม่ของเธอซุนฟางก้าวมาด้านหน้าด้วยใบหน้าเต็มไปด้วย รอยน้ำตา จับมือของเธอ สะอื้นกล่าว “ตงเสงี่ยน ช่างเถอะ ล้ม เลิกเถอะ แม่ไม่สามารถยืนดูแกกระโดดลงขุมนรก ของWalterได้…”

หวังตงเสงี่ยนอยากจะร้องไห้ น้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว “แม่คะ ตอนนี้พ่อเหลือเวลาอีกไม่เท่าไหร่แล้ว…ถ้าไม่ได้ไตมา ภายใน เวลาครึ่งเดือน อาจจะ

ซุนฟางออกแรงตบที่มือเธอสองสามครั้ง ถึงแม้จะเจ็บปวด แต่ยังคงกล่าวแน่วแน่ว่า “แม่กับพ่อของแก มีชีวิตอยู่มาห้าสิบ กว่าปีแล้ว ห้าสิบกว่าปีที่ผ่านมา เราใช้ชีวิตมีคุณค่า มีความสุข สมบูรณ์ เช่นเดียวกันก็เพียงพอแล้ว ถ้าพ่อของแกจากไปแบบนี้ ในใจของแม่ก็ไม่เสียใจอะไร เพราะเราสองสาวพยายามแล้ว…..

หวังตงเสงี่ยนกล่าวอย่างสะอึกว่า “แม่…แม่พยายามแล้ว แต่ หนูยังไม่…ถ้าหนูตอบตกลงWalter ชีวิตของพ่อก็จะดำเนินต่อไป ถ้าครั้งนี้หนูยอมแพ้ ต่อไปอีกหลายสิบปี หนูอาจจะมีชีวิตอยู่ใน ความรู้สึกผิดจนถอนตัวไม่ขึ้น เป็นไปได้มากว่าชาตินี้ไม่มีทางให้อภัยตัวเองได้จนวันตาย…

ซุนยูฟางถามเธอกลับว่า “ตงเสงี่ยน ถ้าแกใช้วิธีแบบนี้ช่วย ชีวิตพ่อของแก ช่วงหลายสิบปีต่อไป พ่อแกก็อาจจะให้อภัยตัว เองไม่ได้นะ! แกช่วยให้เขามีชีวิต ให้เขามองดูแกมีชีวิตตกที่นั่ง ลำบาก สําหรับเขาแล้ว บางทีอาจจะโหดเหี้ยมมากกว่าการ ตายเสียอีก…

หวังตงเสงี่ยนลังเลไปสักพัก ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วกล่าว “เฮ้อ….แม่…เรื่องนี้ ให้หนูไตร่ตรองอีกครั้งนะ ยังมี24ชั่วโมง หนู จะไตร่ตรองรอบคอบค่ะ…

ซุนยูฟางอยากพูดอะไร แต่คำพูดมาถึงปากแล้วก็กลืนกลับลง ไป

ในเวลาแบบนี้ เธอไม่อยากจะชักนำความคิดหวังตงเสงี่ยน

เพราะเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเลือกทางไหน เบื้องหลังล้วนเต็มไปด้วย

ความเจ็บปวดอยู่ดี

ตอนที่เเฉินมาถึงบ้านฉินทาง แขกคนอื่นยังมาไม่ถึง

เวลาอาหารเย็นคือกลางคืนหนึ่งทุ่ม ขณะนี้ ยังไม่ถึงบ่ายสอง

โมง

เย่เฉินขับรถมาถึงคฤหาสน์ ฉินการได้พาฉันเข้าเสงี่ยน ฉันเข้า ตง รออย่างกังวลที่ประตู

วันนี้ฉินกางอารมณ์ดีมาก เพราะวันนี้เเฉินไม่เพียงทานอาหารเย็นที่บ้าน ยังรับปาก จะให้ยาอายุวัฒนะกับเขา ครั้งนี้เย่เฉิน กลั่นยามาสองชนิด

ชนิดแรกคือเพื่อรักษาโรคเขียวฉางควนในตอนแรกเริ่ม กลั่น ยาช่วยหัวใจ ยาประเภทนี้ระดับค่อนข้างต่ำ สามารถรักษาได้ หลายโรค สามารถยื้อชีวิตผู้ป่วยได้นานระดับหนึ่ง แต่กลับไม่มี ฤทธิ์ของยาอายุวัฒนะมหัศจรรย์ที่สามารถทำให้ร่างกายอ่อน เยาวไปสิบยี่สิบกว่าปีได้

เขาแพลนว่า จะให้คนที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงในวันนี้ ทุกคนจะ ได้ยาช่วยหัวใจไปคนละหนึ่งเม็ด เป็นของขวัญที่ตัวเองให้พวก เขา

นอกจากนี้ เพราะเมื่อหลายวันก่อนฉินกางให้ฉันเข้าเสงี่ยนเอา โสมม่วงที่อายุสี่ร้อยกว่าปีให้ตน จนถึงขั้นเขาสามารถกลั่นยา อายุวัฒนะได้อีกสามเม็ด ดังนั้นเขาจึงเตรียม ที่จะให้ยาอายุ วัฒนะแก่ฉินการเพิ่มอีกหนึ่งเม็ด

เย่เฉินเพิ่งจะจอดรถสนิท ฉินกางได้พาลูกสาวและหลานชาย ต้อนรับอย่างรอไม่ไหว แล้วกล่าวอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่มา ถึงสักที!

ฉันเอ้าเสงี่ยนตัวแสบ ก็กล่าวอย่างเขินอายมากว่า “เอ้าเสวี่ย นขอต้อนรับอาจารย์เปค่ะ!

ฉินเอ้าตงก็เลียนแบบ กล่าวอย่างเคารพว่า “เอ้าตงขอต้อนรับ อาจารย์เย่ครับ!
เยเฉันพยักหน้าเบาๆ ยิ้มพลางกล่าว “ประธานฉันครับ วันนี้ เลือกที่จะจัดงานเลี้ยงที่คฤหาสน์ของคุณ รบกวนคุณด้วยนะ ครับ”

ฉินกางรีบคารวะแล้วกล่าว “อาจารย์เยก็ว่าไป! ท่านเลือกที่ จะมาจัดงานเลี้ยงที่นี่ เป็นโชคดีของผม การที่ท่านมา ทำให้ คฤหาสน์ของผมครึกครื้น

เย่เฉินยิ้มเบาๆ โบกมือแล้วกล่าว “พอแล้วครับ คำพูดตาม มารยาท คำพูดชมกันไปมา ไม่ต้องพูดแล้วครับ เราเข้าไปคุยกัน ด้านใน ช่วงบ่ายผมแพลนว่าจะชี้แนะเอ้าเสงี่ยนสักหน่อย

เมื่อฉินการได้ยินคำพูดนี้ ยิ้มพลางหลบไปทันที แสดงท่าทาง เชิญอย่างเคารพ กล่าวอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ เชิญท่านก่อน เลยครับ! ”

คฤหาสน์ของตระกูลฉินหลังนี้ตั้งอยู่ข้างๆทะเลสาบ เย่เฉินเคยมาแล้วหนึ่งครั้ง