บทที่ 2223

วันรุ่งขึ้น เย่เฉินออกไปซื้อกล่องเก็บเครื่องประดับของไม้เรด แซนดัลวู้ดหลายกล่อง ใช้ใส่ยาที่เตรียมจะให้ผู้คนในคืนนี้ เพราะเป็นยาวิเศษช่วยชีวิตในสายตาผู้คน อย่างน้อยๆก็ต้อง

เข้าชุดกับกล่องใส่สักหน่อย

ระหว่างทางกลับบ้านหลังจากซื้อกล่องเครื่องประดับเสร็จแล้ว เย่เฉินรับสายเฉินจือข่าย เมื่อโทรติด เฉินจือข่ายก็กล่าวอย่างตื่น เต้นว่า “คุณชาย! เมื่อเช้านี้คดีเจ้าของครอบครองคฤหาสน์โดย ผิดกฎหมายตัดสินแล้วครับ!”

“อ่อ?” เย่เฉินถามอย่างเร่งรีบว่า “ว่าไงบ้าง?

เฉินจือข่ายรีบกล่าว “คืองี้ครับ ตัวคน ตัดสินตลอดชีวิต อายัด ทรัพย์สินทั้งหมดเป็นค่าชดใช้หนีสิ้นคืนให้จำเลย ดังนั้น ทรัพย์สินที่อยู่ในนามของทั้งหมด ล้วนเข้าสู่ระบบขายทอดเข้า ตลาด รวมทั้งคฤหาสน์ที่ท่านติดตามมาตลอดด้วยครับ”

“ดีมาก!” เย่เฉินสั่งทันทีว่า “เหล่าเฉิน ช่วยผมสมัครหน่อย ผม จะเข้าร่วมด้วย!”

เฉินจือข่ายกล่าว “คุณชายสบายใจได้ครับ ผมได้ใช้ในนาม คนขับรถลงสมัครแล้วครับ คฤหาสน์หลังนั้นเป็นที่ๆพ่อแม่ของ ท่านเคยอาศัยมาก่อน ถ้าชื่อของท่านปรากฏอยู่บนรายชื่อผู้ ประมูล ผมกลัวจะมีคนรู้ตัวตนของท่านได้ ดังนั้นจึงได้ตัดสินใจหาเลย ขอทานให้อภัยด้วยครับ!”

เยเฉินระบายออกมาว่า “ผมลืมนึกถึงจุดนี้ไปเลย งั้นก็ใช้ใน นามคนขับรถของคุณเข้าร่วมประมูลก็แล้วกัน ไม่ว่ายังไง ต้อง ประมูลคฤหาสน์นั้นมาให้ได้

เฉินจือข่ายหัวเราะ “คุณชายสบายใจได้ครับ คฤหาสน์หลังนั้น อยู่ในการคุ้มครองที่ห้ามรื้อถอนแล้วครับ แทบจะไม่มีคุณค่า อะไร ดังนั้นราคาเริ่มต้นประมูลจึงแปดแสนแปดหมื่น ผมว่าไม่มี ใครแย่งท่านหรอกครับ ต่อให้มี เมื่อราคาไปถึงสองล้านสาม ล้าน ก็อาจจะได้มาแล้วก็เป็นได้

“ดี” เยเฉินสบายใจ ถามเขาว่า “เริ่มประมูลเมื่อไหร่? เฉินจือข่ายตอบ “ตอนนี้ระบุไว้เป็นช่วงสิบโมงเช้าของวัน จันทร์หน้าครับ”

เย่เฉินถามอีกว่า “ถึงตอนนั้นไปประมูลที่ศาลหรือออนไลน์?”

เฉินจือข่ายอธิบายว่า “ตอนนี้การประมูลของศาลจะดำเนิน การผ่านออนไลน์แล้วครับ เปิดเผย โปร่งใส ผมให้คนสมัคร จ่าย เงินประกันประมูลแล้วครับ สิบโมงเช้าวันจันทร์หน้า เริ่มประมูล

ราคาทางเว็บไซต์ของศาลได้เลยครับ” “ดี!” เย่เฉินยิ้มเบาๆ ชื่นชมว่า “เหล่าเฉิน จัดการได้ดีมาก รบกวนด้วยครับ”

เฉินจือข่ายกล่าว “คุณชายก็ว่าไป เรื่องเล็กๆนี้ง่ายจนไม่ต้อง ออกเลยครับ”
เย่เฉินระบายว่า “สําหรับคุณแล้ว เป็นเรื่องง่ายๆ แต่สําหรับ ผม มันมีความหมายมากครับ

พูดจบ ใน ใจเย่เฉินก็มีความเจ็บปวดประดังขึ้นมา

ถึงแม้พ่อแม่จะจากไปเกือบยี่สิบปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่นึกถึง ยัง คงทำให้เยเฉันรู้สึกเจ็บปวดใจไม่หาย

ในขณะเดียวกัน คฤหาสน์ตระกูล

ตู้ไม่ชิงที่นึกถึงแต่คฤหาสน์หลังนั้นของเยฉางอิง ได้รู้ข่าวการ ประมูลคฤหาสน์ จากปากของพ่อบ้านเช่นกัน

เธอพูดต่อพ่อบ้านอย่างตื่นเต้นว่า “ลุงหวางคะ รบกวนคุณ ช่วยลงชื่อ ให้ฉันเข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ด้วยนะคะ!!

พ่อบ้านอาวุโสพยักหน้า แล้วกล่าว “ได้ครับคุณหนูรอง ผมจะ

จัดคนไปลงชื่อให้คุณเดี๋ยวนี้เลยครับ”

ตู้ไห่ชิงกล่าว “งั้นรบกวนลุงหวางจัดการเรื่องพวกนี้ให้หนูด้วย นะคะ หนูไปคุยโทรศัพท์ที่ห้องก่อนนะคะ”

พ่อบ้านอาวุโสกล่าว “ได้ครับคุณหนูรอง”

ตู้ไห่ชิงรีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง หยิบมือถือขึ้นมา แล้ว โทรหา โสว่เต้า

เธอรู้ว่าซูโสบู่เต้าไปออสเตรเลียแล้ว แต่ช่วงสองสามวันนี้ไม่ ได้ติดต่อกับซูโสว่เต้าเลย
ซูโส เต้าก็ไม่ได้ติดต่อหาไม่ชิง อีกทั้งลูกชายลูกสาว เพราะ หมดสภาพสุดๆ และบวกกับรู้สึกไม่กระปรี้กระเปร่า

ซูโสบู่เต้า ในตอนนี้ กำลังนั่งอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ เข้าใกล้กับ หน้าผาของทะเล เหม่อลอยจ้องมองใต้ท้องทะเล