บทที่ 2201

“อะไรนะคะ?”

ซูจ๋อหยูได้ยินคุณตาบอกตัวเองว่าอย่าไปตามหาอีก จึงถาม อย่างไม่เข้าใจ “คุณตา ทำไมคะ?”

ตู้เจิ้นหัวพูดกํากวมว่า “ถ้าตามหาต่อไปไม่มีผลดีอะไรสำหรับ หลานเลย ล้มเลิกความคิดนี้ไปเถอะ

ซูจือหยขมวดคิ้วแน่น แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า “คุณตาคะ คนที่หนูตามหาเป็นคนช่วยชีวิตหนูกับพี่ชาย เขาเคยช่วยชีวิต พวกหนูสองคน! ไม่ว่ายังไงหนูก็จะตามหาให้เจอ ถึงแม้จะตาม หาเขาไม่เจอ หนูก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!

ตู้เจิ้นหัวเริ่มร้อนใจ จึงพูดอย่างเข้มงวด “ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ หนูตามหาเขาหรือเปล่า หรือว่าจะตามหาเขาเจอหรือเปล่า! แต่นี่ จะส่งผลต่อความปลอดภัยของหลานในอนาคต!

ซูจื่อหยูถามอย่างสงสัย “ความปลอดภัยของหนูในอนาคต? นี่เกี่ยวอะไรกับความปลอดภัยในอนาคตของหนูคะ?”

ตู้เจิ้นหัวพูดอย่างจริงจัง “อาจารย์จ่ายบอกว่า ดวงชะตาของ หลานกับเขาไม่ถูกกัน แล้วดวงของเขาแข็งกว่าของหลานเพราะ ฉะนั้นถ้าหลานไม่ตามหาเขาก็จะไม่เป็นอะไร แต่ว่าถ้าหลานตาม หาเขาเจอ ก็เหมือนแมลงบินเข้ากองไฟ สุดท้ายหลานจะเป็นคนที่บาดเจ็บเอง!”

ซูจือหยูรีบเอ่ยเถียงทันที “คุณตาคะ หนูไม่ได้จะเสียมารยาท นะคะ แต่หนูรู้สึกว่า สิ่งที่อาจารย์ลายคนนั้นพูด เป็นแค่เรื่องไร้ สาระ!”

จากนั้น เธอก็พูดเสริมอย่างไม่ลังเลอีกว่า “เขาเคยช่วยชีวิต หนูไว้ ถ้าเป็นเหมือนที่อาจารย์จ่ายคนนั้นพูดจริง หนูเป็นแมลง แล้วเขาเป็นกองไฟที่ลุกโชน แล้วทำไมหนูถึงไม่โดนเขาเผาไหม้ แต่กลับโดนเขาช่วยชีวิตไว้ล่ะคะ? หนูว่าอาจารย์จ่ายคนนั้น กำลังพูดเหลวไหล!”

ตู้เจิ้นหัวถอนหายใจ “เรื่องของดวงชะตา ถ้าเปลี่ยนแปลง เพราะคำพูดของหลานได้ยังไง? เขาช่วยหลานไว้เป็นเรื่อง จริง แต่นั่นมันเป็นอดีต! สิ่งที่อาจารย์สายดูให้หลาน คือ อนาคต!”

ซูจื้อหยูพูดเถียงอย่างไม่ลังเล “หนูไม่สนอนาคตบ้าบออะไร หรอกค่ะ หนูรู้แค่ว่าเขาช่วยชีวิตหนูไว้ หนูต้องตามหาเขา แล้ว ขอบคุณเขาต่อหน้า ง่ายๆ แค่นี้เองค่ะ ถึงแม้ดวงชะตาของหนูกับ เขาจะไม่ถูกกันก็ไม่สำคัญอย่างมากหนูก็แค่คืนชีวิตของหนูไป ให้เขา

ตู้เจิ้นหัวรีบพูดตำหนิอย่างเข้มงวด “จอหยู! หลานอย่ามาพูด อะไรบ้าๆ แบบนี้! สิ่งที่อาจารย์จ่ายบอกมาไม่ใช่เรื่องล้อเล่น หลานต้องเชื่อฟัง!”

ซูจือหยูส่ายหน้า แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า “นี่เป็นความเชื่องมงายที่สวนทางกับวิทยาศาสตร์ หนูไม่ฟัง!

ให้ชิงที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างจริงจังว่า “จือหยู จึงปากัวเป็น ความรู้ของบรรพบุรุษ ไม่ใช่ความเชื่องมงาย แล้วอาจารย์สาย เป็นหมอดูที่ชื่อเสียงโด่งดังมาก ลูกต้องมีใจเคารพนับถือสิถึงจะ on!”

จากนั้น ตู้ไห่ซิงก็พูดอย่างเข้มงวดว่า “แม่ว่า ลูกอย่าตามหา อีกเลย พอแค่นี้เถอะ!”

ซูจื่อหยูเริ่มร้อนใจ แล้วรีบเอ่ยว่า “แม่คะ ทำไมแม่ถึงเชื่ออะไร พวกนี้คะ? ยังไงแม่ก็จบจากมหาลัยดัง ต้องเชื่อวิทยาศาสตร์สิ คะ!”

ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงจังว่า “จือหยู ลูกรู้ได้ยังไงว่าอี้จิงปากว ไม่ใช่วิทยาศาสตร์?”

ซูจื่อหยูพูดพรวดออกมา “เป็นแค่ความเชื่องมงาย จะ วิทยาศาสตร์ได้ยังไงคะ? ถ้ามีหลักฐานจริงๆ ทำไมไม่บอกหนู ตรงมาตรงๆเลยว่าควรไปตามหาผู้มีบุญคุณที่ไหน? แต่มาบอก หนูว่าดวงชะตาไม่ถูกกัน เป็นเหมือนแมลงบินเข้ากองไฟ หนูไม่ เชื่ออะไรพวกนี้หรอก!”

ตู้ไม่ชิงพูดอย่างเข้มงวดว่า “อี้จิงปากัว บรรพบุรุษสำรวจมา จากฟ้าดินสวรรค์ ทุกสิ่งในโลก แล้วรวบรวมมานาน เรียนรู้ เก็บ รวบรวม แล้วสรุปผล จึงได้ปรัชญา จะพูดว่าเป็นวิทยาศาสตร์ ก็ได้!”

“ลูกเคยคิดหรือเปล่า ทำไมคนมายาเมื่อสามพันปีก่อน ถึงได้ทํานายสุริยุปราคาของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดได้แม่นยำทุกครั้ง?