บทที่ 2191

ซูจ่อหยูพูดว่า “หนูอยากกลับไปให้อาจารย์ลองเสี่ยงทายดูว่า จะชี้ทางให้หนูได้บ้างไหม

ซูจือเฟยหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่แล้วกล่าวว่า “เธอเพิ่ง จะพูดอยู่หยกๆ ว่าไม่เชื่อเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”

ซูจือหยูกล่าวอย่างจริงจัง “ก็ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว ทำไม จะไม่ลองดูล่ะ”

พูดจบ เธอถามตู้ไห่ชิง “แม่คะ ที่เย็นจึงมีอาจารย์ชื่อดังคนไหน บ้างไหม? แม่ว่างๆ มักจะไปจุดธูปไหว้พระบริจาคเงินบ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ? รู้จักพระอาจารย์ทางธรรมคนไหนบ้างไหม?”

ตู้ไห่ชิงกล่าวอย่างจริงจัง “อย่าปากพล่อย พระอาจารย์เป็น ของสายพระพุทธ เรื่องดูดวงเป็นของลัทธิเต๋า

ซูจือหยูรีบถามว่า “งั้นแม่รู้จักนักพรตที่เก่งๆ บ้างไหมคะ? หนู จะไปขอให้เขาดูดวงให้หน่อย!

ตู้ไห่ชิงนิ่งคิด แล้วกล่าวว่า “เรื่องนี้แม่ยังไม่แน่ใจนัก แม่ไม่ เคยเชิญใครมาดูดวงหลายปีแล้ว ล่าสุดที่ขอให้คนดูดวงให้เป็น ตอนที่อายุพอๆ กับลูกนี่ล่ะ”

พูดเสร็จ เธออดคิดถึงเยฉางอิงขึ้นมาไม่ได้ ในใจจึงเลี่ยงไม่ ได้ที่จะทอดถอนใจออกมา
จากนั้นเธอก็พูดกับซูจือหยูว่า “จริงสิ แม่ได้ยินว่าก่อนหน้านี้ ดนตระกูลเย่สร้างสุสานบรรพบุรุษ จึงเชิญคุณตาลายผู้สืบทอด ตระกูลล่ายมาจากอเมริกา โดยเฉพาะ คุณตาลูกกับคุณตาลาย ค่อนข้างสนิทกันเป็นการส่วนตัว หากลูกอยากจะดูดวงจริงๆ สามารถให้คุณตาลูกลองถามคุณตาข่ายว่ายังอยู่เย่นจึงหรือไม่

“คุณตาลาย?” ซูจือหยูขมวดคิ้วถามว่า “ทำไมหนูไม่เคยได้ยิน มาก่อน เก่งมากไหมคะ?”

ตู้ไห่ชิงกล่าวว่า “คุณตาลายเป็นลูกหลานของค่ายปรมา จารย์ด้านฮวงจุ้ยในสมัยราชวงศ์ซ่ง เชี่ยวชาญด้านพยากรณ์ฮวง จุ้ยและแผนภูมิแปดทิศห้าธาตุ น่าจะเป็นอาจารย์ที่เก่งกาจที่สุด ในโลกสมัยปัจจุบัน”

ซูจือหยูอุทานว่า “เจ๋งขนาดนี้เชียว! งั้นหนูจะลองโทรถามคุณ ตาดู!”

พูดจบ ก็ล้วงมือถือออกมาอย่างรวดเร็ว โทรหาเงินหัวผู้เป็น

เมื่อต่อสายติด เธอก็ถามเจิ้นหัวที่อยู่ปลายสายว่า “คุณตา คะ แม่หนูบอกว่าคุณตารู้จักอาจารย์จ่ายที่เชี่ยวชาญด้านแผนภูมิ แปดทิศห้าธาตุใช่ไหมคะ?”

ตู้เจิ้นหัวถามอย่างแปลกใจ “จอหยูเอ๋ย หลานถามเรื่องนี้ไป ทําอะไร?”

ซูจือหยูพูดโพล่งออกมาว่า “คุณตาคะ หนูอยากจะหาผู้มี พระคุณของหนูคนนั้นค่ะ แต่ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ดังนั้นจึงอยากจะหาอาจารย์เพื่อดูดวงหน่อยว่าจะเจอช่องทางหรือไม่

ตู้เจิ้นหัวกล่าวว่า “อาจารย์ล่ายกลับอเมริกาไปตั้งแต่ก่อนหน้า นี้แล้ว”

“หา? กลับไปแล้ว?” ซูจือหยูกล่าวขึ้นอย่างเต็มไปด้วยความ ผิดหวัง “กลัวไปตั้งแต่เมื่อไหรคะ?”

ตู้เจิ้นหัวพูดว่า “ไม่นานนัก กลับไปเมื่อต้นปี หลังเขามาที่หัว เซีย ก็พักอยู่ที่ภูเขาเย่หลิงซานได้สามปีกว่า คงจะอยากกลับนาน แล้วล่ะมั้ง”

ซูจือหยูพูดด้วยความเสียดายสุดแสน “โชคร้ายจังงั้นจะทำ ยังไงดี…คุณตายพอจะรู้จักอาจารย์คนอื่นอีกไหมคะ?”

ตู้เจิ้นหัวกล่าวว่า “อาจารย์น่ะรู้จักไม่น้อย แต่ที่เรียกสองคำว่า อาจารย์ของจริงนั้น มีแค่อาจารย์ล่าย”

พูดเสร็จ เขาก็กล่าวว่าอีก “อย่างนี้ ตาจะช่วยหลานลองถาม อาจารย์สายดูแล้วกัน หากเขายอมก็สามารถดูดวงให้หลานได้ เลย”

ซูจือหยูถามอย่างประหลาดใจ “คุณตาคะ ที่คุณตาพูดมาเป็น ความจริงใช่ไหมคะ?

ตู้เจิ้นหัวยิ้มกล่าวว่า “ตายังจะหลอกหนูได้เหรอ? ประเด็นคือ อาจารย์สายอายุมากแล้ว นิสัยก็แปลกประหลาดอีกด้วย เขา ยอมช่วยเรื่องนี้หรือไม่ ตาไม่กล้ารับประกันหรอกนะ”