บทที่ 2186

เย่เฉันรู้สึกหนังตากระตุกอย่างรุนแรงพักหนึ่ง พลันเลี้ยวกลับ ทันทีโดยไม่ต้องคิด บิดคันเร่งของจักรยานไฟฟ้าที่หนึ่ง แล้วจาก ไปอย่างรวดเร็ว

ตู้ใหญิงเห็นเเฉินหายไป ก็รีบร้อนก้าวเท้าตามออกมาด้าน

นอก แต่รอจนเธอตามออกมา เยเฉันก็หายไปไม่เห็นเงาแล้ว

เธอยืนอยู่หน้าประตูอย่างผิดหวังเสียใจ มองหาซ้ายขวาอย่าง กระสับกระส่าย ปากยังพูดพึมพำว่า “ฉันเห็นภาพหลอนใช่ ไหม?”

พูดจบ เธอก็รีบร้อนหันศีรษะ ถามพ่อบ้านชราที่ตามตนเองมา ว่า “ลุงหวาง เมื่อกี้คุณเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งไหม หน้าตาเหมือน ฉางอิงมาก?”

แม้พ่อบ้านชราจะเห็นเเฉินเพียงแวบเดียว แต่ยังคงพูดอย่าง สุขุมหาใดเปรียบ “คุณหนูรอง เมื่อผมเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งขี่รถ จักรยานไฟฟ้าจริงๆ ครับ แถมหน้าตาเขาก็เหมือนคุณเย่มาก ด้วย!”

พอไห่ชิงได้ยินเช่นนี้ พลันตื่นเต้นจนแม้แต่เสียงพูดก็ยังสั่น เล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ไม่ผิด…ไม่ผิดแล้ว… ในเมื่อลุงหวางเองก็ เห็นเช่นกัน งั้นก็แสดงว่าฉันไม่ได้ตาฝาด และในสมองก็ไม่ได้ เห็นภาพหลอน…”
พูดเสร็จ เธอก็อดกังขาขึ้นมาไม่ได้ “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? บนโลกนี้จะมีคนที่หน้าตาเหมือนกันสองคนได้อย่างไร? แถมพ่อ หนุ่มคนนั้นดูไปแล้ว น่าจะอายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี…เขาหน้าตา เหมือนฉางอิงขนาดนี้ได้อย่างไร?”

พ่อบ้านชราถอนหายใจเสียงเบา “โลกกว้างใหญ่ บางทีก็อาจ มีคนหน้าตาเหมือนกันสองคน แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน จึง ถืออเป็นเรื่องธรรมดา”

ตู้ไม่ชิงพยักหน้า “ที่ลุงหวางพูดมาไม่ผิด โลกกว้างใหญ่ขนาด นี้ มีคนตั้งมากมายขนาดนี้ บางครั้งคนสองคนจะมีหน้าตาเหมือน กันก็ถือว่าธรรมดามากจริงๆ …

พอพูดถึงตรงนี้ ตู้ไห่ซิงก็พูดโพล่งออกมาอย่างยากจะปิดบัง ความตื่นเต้นไว้ได้ “แต่! แต่ต่อให้มีใครสักคนที่หน้าตาเหมือน ฉางอิงมากจริงๆ เขาก็ไม่ควรปรากฏตัวอยู่ที่นี่! นี่คือที่ไหน? นี่คือ บ้านเดิมในอดีตของฉางอิงนะ! หากบอกว่าเขาไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับฉางอิงเลย นั่นจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า?”

พ่อบ้านชราได้ยินเช่นนี้ ก็อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

เขาเองก็ยอมรับเช่นกันว่าที่ไม่ชิงพูดมามีเหตุผลมาก

มีคนหน้าตาเหมือนกับฉางอิง ไม่ถือว่าแปลกเท่าไหร่นัก แต่ หากเขาปรากฏตัวอยู่หน้าประตูบ้านเดิมของเยฉางอิง นั่นแหละที่ บังเอิญเกินไป! ถึงขนาดที่ว่าบังเอิญจนถึงขั้นแปลกประหลาดเลย ทีเดียว!

เวลานี้ จู่ๆ ในสมองเขาก็ผุดเงื่อนงำเรื่องหนึ่งออกมา จึงพูดโพล่งว่า “คุณหนูรองผมนึกออกแล้ว! คุณเย่เขา…ดูเหมือนว่าจะ ยังมีลูกชายอีกคน!”

ตู้ให้ซึ่งพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่! ฉางอิงมีลูกชายอยู่คนหนึ่ง จริงๆ แต่ตอนที่ลูกชายคนนั้นของเขาเกิด ฉันกำลังตั้งท้องจือเฟย ประกอบกับซูโสว่เต้าไม่พอใจในตัวฉางอิงอย่างมากมาตลอด ดังนั้นเวลานั้นฉันจึงตัดขาดการติดต่อกับตระกูลเย่ไป ดังนั้นฉัน จึงไม่เคยพบลูกชายเขา…

พูดเสร็จ เธอก็พูดพึมพำอีกว่า “แต่หลังจากที่ฉางอิงกับพี่อาน ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ลูกชายของพวกเขาสองคนก็หาย สาบสูญไป เหมือนจะไม่เคยได้ยินข่าวว่าหาเขาพบแล้ว…”

พ่อบ้านชราพูดอย่างตื่นเต้นอยู่บ้าง “งั้นก็เข้าเค้าแล้ว! ตอน นั้นคุณเย่กับคุณอานก็เกิดเรื่องที่จินหลิงนี่แหละ ลูซายของพวก เขาก็หายสาบสูญที่จินหลิงเช่นกัน ซึ่งชายหนุ่มคนเมื่อกี้ หน้าตา คล้ายคลึงกับคุณเย่ เห็นทีเช่นนี้ ชายหนุ่มคนนั้น มีความเป็นไป ได้ว่าจะเป็นลูกชายของคุณเย่!

น้ำตาของตู้ไห่ซิงเอ่อล้นขึ้นมาอีกครั้ง พูดอย่างเจ็บปวดใจสุด จะบรรยาย “หากเป็นลูกชายของฉางอิงจริง อย่างนั้นตอนที่ฉาง อิงจากโลกนี้ไป เขาน่าจะแปดขวบได้ หากหลายขนาดนี้เขาไม่ ได้กลับตระกูลเย่ สิบกว่าปีมานี้ ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาผ่านมันมาได้ยัง ไง…”

พ่อบ้านชราทอดถอนใจว่า “ผมเห็นเขาขี่รถจักรยานไฟฟ้าเก่า โทรมคันหนึ่ง คิดว่าชีวิตที่ผ่านมาคงไม่ค่อยดีนัก…
ตู้ให้ซึ่งพยักหน้า มองพ่อบ้านชรา พลางขอร้องว่า “ลุงหวาง ช่วยฉันคิดหาวิธีที่จะต้องหาตัวเขาออกมาให้ได้ อย่างไรฉันก็ นับเป็นเพื่อนเก่าของพ่อเขา หากเขามีชีวิตที่ไม่ได้ อย่างนั้นฉันจะ ต้องช่วยเขาสักครั้งไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม

พ่อบ้านชราไตร่ตรองอยู่ชั่วครู่ แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณ หนูรอง อย่าหาว่าผมพูดตามตรง หากเด็กคนนี้ใช้ชีวิตอย่างคน ชนชั้นล่างมาตลอด อย่างนั้นความสามารถ ทัศนคติ วิธีการเลี้ยง ดูคงจะไม่ค่อยดีนัก…

“อีกทั้ง ผมเดาว่าเขาในตอนนี้ คงจะมีชีวิตที่ค่อนข้างจะ

รําบาก”

“หากให้เขารู้ฐานะของคุณ เกิด ในกรณีที่เขาอยากจะร่ำรวย เพียงชั่วข้ามคืน อยากจะอาศัยการเงินของคุณไปนานๆ อย่างนั้น อาจไม่เป็นผลดีกับคุณก็เป็นได้….

“มีคำพูดประโยคหนึ่ง เชิญเทพมาง่ายส่งเทพกลับยาก ก่อนที่

คุณจะช่วยเขา จะต้องคิดใคร่ครวญให้ดีนะครับ…

ตู้ไม่ชิงถอนหายใจ กล่าวว่า “เรื่องพวกนี้คุณไม่จำเป็นต้อง กังวล หากฉันหาเขาเจอล่ะก็ ฉันจะไม่คุยกับเขามากเกินไป…

พูดเสร็จ เธอก็กล่าวอีกว่า “ฉันคิดจะให้เงินเขาก้อนหนึ่ง บอก ว่าเป็นหนี้ที่ฉันติดพ่อเขาไว้ในตอนนั้น จึงนำหนี้สินทั้งหมดชดใช้ ให้เขาทั้งต้นและดอกพร้อมกันทีเดียว ก็มอบให้เขาสักห้าสิบล้าน แล้วกัน! ส่วนหลังจากที่เขามีห้าสิบล้านนี้แล้ว อนาคตจะทำ อย่างไร ก็ต้องดูที่โชคชะตาของเขาเองแล้ว
“ครับ!” พ่อบ้านชราเห็นว่าแผนของเธอค่อนข้างจะเชื่อถือได้ จึงวางใจลง แล้วกล่าวว่า “งั้นผมจะไหว้วานคนไปสอบถามดู!”