บทที่ 2176

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจังว่า “ขอแค่คุณตั้งใจทำงาน มีความรับ ผิดชอบ ใส่ใจและมีมโนธรรม ถึงแม้ว่าว่าคุณจะทำงานได้ไม่ดีก็ ไม่เป็นไร”

จากนั้นเขาก็กล่าวต่อไปว่า “อีกสักครู่ผมจะให้พวกเขาทั้งสอง คนโอนเงินฝากทั้งหมดไปยังบัญชีของบริษัทมารยาทช่างเหม่ย ส่วนเงินก้อนนี้จะเอายังไง หลังจากที่คุณเข้าไปดูแลบริษัทแล้ว คุณต้องหาสัญญาข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรมของบริษัทออกมา ทั้งหมด และปลดล็อกสัญญาของผู้หญิงทุกคนออกอย่างไม่มี เงื่อนไข หลังจากนั้นก็แจกจ่ายเงินชดเชยให้กับพวกเธอเป็นค่า ตอบแทนตามจํานวนปีที่พวกเขาถูกบังคับให้ลงนามในสัญญา กฎระเบียบของการแจกจ่ายเงินชดเชยจะต้องยุติธรรมและสม เหตุสมผล!”

เมื่อเชียวเวยเวยได้ยินประโยคนี้ เธอพยักหน้าโดยไม่ลังเล และกล่าวว่า “ได้ค่ะ พี่เขย ฉันจะแจกจ่ายเงินชดเชยก้อนนี้ให้ พวกเธออย่างยุติธรรมและสมเหตุสมผล!”

“ดีมาก” เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “หลังจากที่คุณ จ่ายเงินชดเชยให้พวกเธอแล้ว คุณแจ้งให้พวกเธอทราบอย่าง ชัดเจนว่า ต่อจากไปนี้คุณจะเป็นคนที่รับผิดชอบดูแลบริษัทนี้ และ ให้พวกเธอทราบเรื่องเกี่ยวกับการดำเนินงาน การแบ่งปัน การ จ่ายเงินของบริษัท และกระบวนการทั้งหมดจะเปิดเผยและโปร่งใส หากพวกเธอยินดีที่จะเป็นพริตตี้ของบริษัท งั้นก็ร่วมมือ ทํางานกับบริษัทต่อไป และลงนามในสัญญาจ้างเท่าเทียม! แค่ คุณดูแลประเด็นเหล่านี้ให้ดี ผมเชื่อว่าพวกเธอจะไม่ปฏิเสธอย่าง แน่นอน”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ หลังจากที่คุณเข้าไปดูแลบริษัทแล้ว คุณจะมี ทีมงานที่มั่นคง และหลังจากนั้นก็รับงานต่าง ๆ ผมเชื่อว่าบริษัท จะสามารถทำกำไรได้อย่างแน่นอน”

เซียวเวยเวยฟังถึงตรงนี้ และกล่าวอย่างจริงจังว่า “พี่เขย คุณ พูดถูก ขอแค่ทุกคนลงนามในสัญญาจ้างเท่าเทียม ทุกคนต้อง เต็มใจที่จะเซ็นสัญญากับบริษัทอย่างแน่นอน!

เมื่อพูดถึงจุดนี้ เธอกล่าวต่อไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ “เพราะการเป็นพริตตี้เป็นงานที่เหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก ทุก เช้าต้องใช้เวลาในการแต่งหน้าแต่งตัวนานมาก แล้วงานก็มักจะ ต้องทำงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้เวลาที่เหลือ จากการทำงาน ไปคุยสัญญาจ้างงานได้ หรือสร้างความสัมพันธ์ กับบริษัทได้………….

“สําหรับพวกเราที่เป็นพริตตี้แล้ว วิธีที่ดีที่สุดในการทำงานก็ คือ การที่มีบริษัทที่เชื่อถือได้ช่วยพวกเรารับงานกิจกรรมทุกที่ จากนั้นจัดเตรียม กำหนดการ และการวางแผนโดยรวมที่เหมาะ สมแก่พวกเรา”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ ทุกคนก็เต็มใจที่จะให้บริษัทดึงผลตอบแทน จากค่าแรงของตนเอง พนักงานและบริษัทจะร่วมมือกันเพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองต้องการ เพื่อที่จะทำให้บริษัทดีขึ้นกว่าเดิม ในช่วงเวลานี้ เซียวเวยเวยมีชีวิตที่ยากลำบากเป็นอย่างมาก

ที่ลำบาก นั้นเป็นเพราะว่าเมื่อก่อนเธอไม่เคยทำงานมาก่อน เป็นคนหนูที่ไม่เคยต้องออกไปทำงานหาเงิน แต่ตอนนี้กลายเป็น คนที่ต้องทํางานข้างนอกทุกวันเพื่อหาเลี้ยงชีพ

เป็นเพราะการมีส่วนร่วมจริงในการทำงาน ทําให้เธอสามารถ เรียนรู้เกี่ยวกับงานของอาชีพหนึ่ง และค้นพบปัญหาในสาย อาชีพนั้น

หลังจากที่เธอเป็นพริตตี้มาระยะหนึ่ง เธอก็ค้นพบข้อดีและข้อ เสียของพริตตีด้วย

ตอนนี้เธอคิดอยู่ในใจว่า “ผู้หญิงที่ทำงานเป็นพริตตี้เหมือน

ตนเอง ทุกคนล้วนมาจากครอบครัวที่ไม่มีฐานะภูมิหลัง ไม่มีที่

พึ่งพาอาศัย พึ่งพาการทำงานหนักทุกวันเพื่อค่าตอบแทน ในเมื่อ

ทุกคนเลือกทํางานนี้ ก็เตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับความทุกข์และ

ความเหน็ดเหนื่อย จึงทำให้พวกเขาไม่กลัวความทุกข์ยากหรือ

ความเหน็ดเหนื่อย……..

“แต่สิ่งที่พวกเรากลัวคือ การทำงานกับบริษัทที่ไม่น่าเชื่อ ถือ….”

“เช่นเดียวกับบริษัทมารยาทช่างเหมยของหลิวจงฮุย งานที่ ป้อนให้ทุกคนทำนั้นเป็นงานที่หนักมาก แต่ค่าตอบแทนน้อย มาก…
“ให้ค่าตอบแทนน้อยก็ช่างมัน แต่หลิวจงฮุยและเฉินเสี่ยวเฟย ยังคงไม่พอใจอีก พวกเขาต้องการเอารัดเอาเปรียบผู้หญิงเหล่า นั้นให้มากขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรมและ สัญญาลวงต่าง ๆ เพื่อหลอกลวงพวกเรา และเพื่อต้องการหาเงิน พวกเขาทำแม้กระทั่งบีบบังคับให้พวกเราไปทำงานในสถานที่อ โคจรซึ่งทำให้ชีวิตมีแต่ความหายนะ…

“ถ้าหากว่าพวกเราสามารถหาบริษัทที่ไว้ใจได้ บริษัทและ พนักงานก็จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ไม่มี ใครบ่น…”

“แต่น่าเสียดาย ที่กลุ่มของพริตตี้นั้นอ่อนแอเกินไป จึงถูกรังแก ได้ง่าย! ดังนั้นเจ้าของส่วนใหญ่ของอาชีพนี้ โลภมากเหมือนกับ หลิวจงฮุย และทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะเอารัดเอาเปรียบผู้หญิงเหล่า นั้นที่ไม่มีฐานะภูมิหลัง”

“ดังนั้น ตราบใดที่พวกเรายังทำมาหากินอยู่ในอาชีพนี้ จึง ทำได้เพียงแค่เปลี่ยนจากบริษัทที่หลอกลวงแห่งนี้ แล้วก็ไปบริษัท ที่หลอกลวงอีกแห่งหนึ่งเท่านั้น

“แต่ตอนนี้พี่เขยให้โอกาสฉัน ให้ฉันมาบริหารบริษัท โมเดลลิ่ง แห่งนี้ ถ้าฉันตั้งใจทำงาน ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่าจะสามารถทำ กำไรได้เท่าไหร่ อย่างน้อยฉันก็สามารถรับประกันได้ว่าสาว ๆ ที่ ทำงานกับฉัน จะไม่ถูกบริษัทรังแก และจะไม่ถูกบริษัทเอารัดเอา เปรียบอีกต่อไป…….

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เซียวเวยเวยก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
เธอมองไปที่เยเฉินด้วยดวงตาที่เลื่อมใสศรัทธาและแน่วแน่ กล่าวอย่างมั่นใจว่า “พี่เขย ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน ฉันจะ พยายามอย่างเต็มที่ และจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง!