บทที่ 2167

ชายฉกรรจ์ที่อยู่รอบเฉินเสี่ยวเฟยเตรียมพร้อมแล้ว

บริษัทของพวกเขาเป็นบริษัทที่ทำธุรกิจสีเทา โดยเฉพาะถ้า ต้องการรายได้ต้องอาศัยผลงานทั้งหมด

ผลงานของเฉินเสี่ยวเฟยขึ้นอยู่กับจำนวนผู้หญิงที่เธอหลอก ลวงมาได้ และจากนั้นเธอก็บีบบังคับเอาผลประโยชน์จากผู้หญิง เหล่านี้ได้อีกไม่น้อย

ส่วนผลงานของอันธพาลเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับจำนวนครั้งที่พวก เขาลงมือ กล่าวง่าย ๆ ก็คือ ถ้าเดือนไหนไม่มีโอกาสได้ลงมือ พวกเขาก็

จะได้แค่เงินเดือนพื้นฐานเท่านั้น

แต่ถ้าเดือนนี้มีการลงมือต่อสู้ทุกวัน พวกเขาจะได้รับค่าจ้าง อย่างน้อยหลายหมื่น

วันนี้พวกเขาได้เห็นรายได้แล้ว เพราะอาลีเพย์ของเฉินเสี่ยวเฟ ยมีเงินเข้ามาห้าแสนหยวน หากพวกเขาสั่งสอนคนปัญญาอ่อนที่ อยู่ตรงหน้าคนนี้ เงินในห้าแสนหยวนนี้อย่างน้อยพวกเขาจะได้ สองถึงสามหมื่นหยวน

ดังนั้น ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำสั่งของเฉินเสี่ยวเฟย พวกเขา เดินเข้าไปหาเย่เฉินด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม
เย่เฉินยิ้มจาง ๆ

ไม่ต้องกล่าวถึงพวกอันธพาลสี่ห้าคนนี้ แม้แต่ปรมาจารย์ ศิลปะการต่อสู้อย่างซูรั่วหลี ฝีมือก็ไม่พอเมื่ออยู่ต่อหน้าตนเอง

ดังนั้นเขาจึงทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

เย่เฉินใช้เท้าเตะคนหนึ่งล้มลงเสียงดังปัง แล้วก็ใช้หมัดชกไป ที่อีกคนล้มลงเช่นกัน จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างจึงยกชายฉกรรจ์ ข้างละหนึ่งคน จากนั้นก็เหวี่ยงแขนทั้งสองข้างเบา ๆ แล้วก็ เหวี่ยงทั้งสองคนออกไปอยู่ริมถนนที่ปลูกต้นสนแคะไว้ แล้วพวก เขาก็หมดสติไม่รู้สึกตัวอีกเลย

เมื่อคนที่เหลืออีกสองคนเห็นว่าเเฉินต่อสู้ได้อย่าง คล่องแคล่ว เขาสามารถจัดการเพื่อนทั้งสี่ของตนเองได้อย่าง ง่ายดาย ทําให้พวกเขากลัวจนกำลังจะหันหลังหนีไป

แต่ก่อนที่พวกเขาจะหันหลัง เยเฉันก็จับหลังคอของพวกเขาไว้ ทันที จากนั้นพวกเขาสองคนนั้นก็เหมือนพาราโบลาที่พุ่งไปตก อยู่ริมถนนที่ปลูกต้นสนแคะเอาไว้

เฉินเสี่ยวเฟยรู้สึกตกตะลึง

เธอไม่เคยคิดฝันว่า ไอ้ยาจกที่ขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าจะทรง พลังขนาดนี้

ความแข็งแกร่งเช่นนี้ เก่งกว่าหัวหน้าอันธพาลกลุ่มอิทธิพลมืด ที่มีชื่อเสียงเสียอีก!

ตอนนี้เฉินเสี่ยวเฟยรู้ว่าวันนี้ตนเองได้สร้างปัญหาแล้ว
ดังนั้น เธอจึงรีบกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย ขอโทษจริง ๆ ฉันมีตาแต่หามีแววไม่ ที่ไปล่วงเกินคุณ ได้โปรดอย่าได้ถือสา ฉันจะโอนเงินห้าแสนหยวนคืนให้คุณทันที!!

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่! ตอนนี้เวลาผ่านไปหกนาที แล้ว เงินต้นห้าแสนหยวน และดอกเบี้ยอีกสามล้าน คุณต้องคืน เงินให้ผมทั้งหมดสามล้านห้า

เฉินเสี่ยวเฟยกล่าวด้วยใบหน้าเศร้า ๆ ว่า “คุณเย่ คุณพูดล้อ เล่น…………………อดรวมทั้งหมดเพียงห้าแสนหยวนเท่านั้น แต่คุณคิดดอกเบี้ยห้าแสนหยวนต่อนาที ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึง ปัจจุบันไม่ว่าจะในประเทศจีนหรือต่างประเทศก็ไม่เคยมีใครคิด ดอกเบี้ยโหนขนาดนี้มาก่อน……….

เย่เฉินยิ้มและถามเธอว่า “ทำไม คุณยังไม่เคยเห็นใช่ไหม?” เฉินเสี่ยวเฟยสายศีรษะและกล่าวว่า “คุณเย่ ฉันไม่เคยได้ยิน อัตราดอกเบี้ยที่สูงขนาดนี้มาก่อน……

เย่เฉินพยักหน้า “เอาล่ะ ตอนนี้ไม่เพียงแต่คุณเคยได้ยินเรื่องนี้ แต่คุณยังได้เห็นกับตาตนเองด้วย ผมแนะนำให้คุณหยุดพูดไร้ สาระ มิเช่นนั้น ดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้นอีกห้าแสนหยวนทันที

เฉินเสี่ยวเฟยปาดเหงื่ออันเย็นเฉียบและกล่าวอย่างอึดอัดว่า “คุณเย่ คุณอย่าบอฉันเล่นเลย ฉันแค่ทำงานให้กับบริษัท แม้ว่า คุณจะโอนเงินให้ฉัน แต่เงินนี้ฉันก็ต้องโอนไปให้กับเจ้านายอีก ที ฉันเป็นแค่พนักงานทั่วไป ฉันจะมีเงินมากมายมาชดใช้ให้คุณ ได้อย่างไร…”
เย่เฉินกล่าวด้วยเสียงราบเรียบว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็โทรเรียก เจ้านายของคุณมาที่นี่ แต่อย่าโทษว่าผมไม่เตือนคุณล่วงหน้า ถ้า เจ้านายของคุณใช้เวลาเดินทางมาที่นี่ 20 นาที ดอกเบี้ยจะเพิ่ม ขึ้นอีกสิบล้านหยวน

เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินเยเฉันบอกให้ตนเองโทรหาเจ้านาย เธอรู้สึกปีติทันที

เหตุผลที่เธอยอมรับผิดและขอความเมตตากับเเฉิน นั้นเป็น เพราะว่าตนเองไม่สามารถจัดการกับเขาเพียงลำพังได้