บทที่ 216 มีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข (2)

ผลสุดท้าย เย่เงินรีบพูดคุยโวโอ้อวดเสียงดังว่ายานี้ไม่มี ประสิทธิภาพ นี่มันเป็นเรื่องที่น่าขำขันไม่ใช่เหรอ? |

หลังจากได้ยินหมาหลับ ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พร้อมพูดสาป แข่งทันที “เย่เฉิน แกเป็นเศษสวะที่ไร้ประโยชน์ ตัวเองเป็นแค่ไอ้ คนกระจอก ยังไม่รู้ตัวอีกใช่ไหม?!”

พูดแล้ว เธอยิ่งมองเย่เฉินก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ กล่าวว่า “อย่า มาทําให้หมอเทวดาหลิวเสียเวลาในการรักษาพ่อแกเลย รีบ ออกไปซะ!

เย่เฉินขมวดคิ้วแน่น

ในขณะเดียวกัน ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะตำหนิ : หรือว่า คนแรกที่ซื้อยามาจากจางเอ้อเหมาก็คือหลิวรุ้งวิ่งอย่างงั้นเหรอ?

ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ผู้ที่ขายยาตัวหนึ่งให้ซื้อเทียนฉี ในราคาสูง ถึงห้าล้าน ก็คงจะเป็นเขาสินะ ดูเหมือนว่าหลิวจิ้งจึงยังคงเป็นพ่อค้าที่คดในข้องอในกระดูกที่

ทํากำไรได้อยู่มากเลยทีเดียว!

เกาจวิ้นเว่ยเชิญเขาออกมาจากภูเขา เกรงว่าจะต้องจ่ายไม่ น้อยเลย

ในขณะนี้เกาจวิ้นเว่ยก็คิดว่าเขาสามารถกุมความลับของเเฉินได้ พูดอย่างหัวเราะเยาะเย้ย “เย่เฉิน แกมันแค่เศษสวะ แก ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ยังจะพูดจาเหลวไหลอีกนะ?! ”

พูดแล้ว เขาแสร้งทำเป็นนึกขึ้นได้ทันที พูดแหย่รังแตนว่า ” อืม ฉันเข้าใจแล้ว ที่นายตั้งคำถามในตัวหมอเทวดาหลิว ก็เพราะ ไม่อยากเห็นลุงเขียวฟันสินะ!

“เหอะๆ ฉันพูดจาเหลวไหลอย่างงั้นหรือ?”

เยเฉันสามารถทนแม่ยายที่ไม่มีเหตุผลได้ แต่ไม่ได้ หมายความว่าเขาจะเห็นเกาจวิ้นเว่ยอยู่ในสายตา ทันใดนั้นก็ กล่าวด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา ซื้อเทียนฉี ฉันรู้จัก ทำไมฉันไม่ได้ยิน เขาพูดว่าอาการป่วยของเขาหายได้ด้วยหมอไร้ฝีมือนี้เลยล่ะ?”

เกาจนเลยหัวเราะอย่างเฮฮา แล้วกล่าวว่า “เเฉิน คำพูดแก นี่น่าขำดีนะ ยังรู้จักชื่อเทียนฉีด้วย ทำไมไม่บอกว่าตัวเองรู้จัก ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาด้วยเลยล่ะ?!”

หลิวจังจึงได้ยินที่เย่เฉินพูดว่าเขาเป็นหมอไร้ฝีมือ สีหน้าของ เขาก็ไม่สู้ดีเอาซะเลย

ต่อจากนั้น เขาก็ทําเหมือนว่าตัวเองนั้นเป็นคนเก่ง ตำหนิว่า เด็กอย่างแก ฝีมือไม่ถึงไหน พูดอวดดีไม่น้อยเลย หนังสือ ทางการแพทย์ก็คาดว่าไม่น่าจะได้อ่านเลยสักเล่ม ยังกล้ามาบอก ว่าฉันเป็นหมอไร้ฝีมือน่ะหรือ?!”

พูดแล้ว ชี้ไปที่เย่เฉินอย่างอวดดี แล้วกล่าวว่า “แก ขอโทษ ฉันเดี๋ยวนี้นะ! มิฉะนั้น ผู้ป่วยคนนี้ ฉันก็จะไม่ช่วยแล้ว!”
หม่าหลับสีหน้า ด้วยความตกใจ โพลงปากด่าว่า “เอเงิน แกมันเศษสวะอยากจะฆ่าสามีฉันให้ตายเหรอ?! สรุปแล้วแกมี เจตนาอะไรกันแน่?! หรือว่าอยากฆ่าสามีฉันให้ตาย จากนั้นก็ฆ่า นต่อ แล้วแกคิดจะยึดทรัพย์ครอบครัวของเราสินะ?!”

เย่เงินหน้าเขียวไปหมดแล้ว

ฉันเนี่ยนะจะยึดทรัพย์สินของครอบครัวพวกคุณ? ครอบครัว พวกคุณมีทรัพย์สินหรือเปล่า?

ตอนนี้ครอบครัวของพวกคุณ เกรงว่าแค่ไม่กี่ล้านก็ไม่มีปัญญา เอามาได้หรอก เพียงแค่ห้องสามห้องนอนธรรมดาทั่วไป มีอะไร ให้น่ายึดนักหรือ?

ฉันไม่รู้ว่าจะใช้เงินหมื่นล้าน ในธนาคารได้อย่างไร ในกระเป๋า มีเช็คหนึ่งร้อยล้านของเด็กกตัญญูอย่างซึ่งหวั่นถึง คุณบอกว่าฉัน คิดจะยึดทรัพย์สินของครอบครัวคุณงั้นเหรอ?!

เป็นเรื่องตลกที่สุดในโลก!

เกาจวิ้นเว่ยก็พูดใส่ความ : คุณป้า ผมคิดว่าเเฉินผู้ที่กำลัง วางแผนกระทำความผิด คุณต้องระมัดระวังนะ มิฉะนั้น ต่อไป อาจจะถูกคนไม่รู้บุญคุณคนนี้ใส่ร้ายเอา!”

เซียวซูหนอดไม่ได้ที่จะพูด “เก๋เฉิน ก็ให้หมอเทวดาหลิวลอง ดูเถอะ”

กลับกลายเป็นว่า ในตอนนี้หมอเทวดาหลิว แสร้งทำเป็น ตะโกนออกมาว่า “เด็กน้อย ถ้าวันนี้แกไม่คุกเข่าลงกราบฉัน ผู้ป่วยคนนี้ ฉันจะไม่รักษาจริงๆด้วย!!

ใครจะไปรู้ เมื่อเขาพูดจบ ทันใดนั้นเสียงอันเย็นยะเยือกก็ดัง ขึ้นจากนอกประตู: “ใครกันที่กล้าใช้ให้อาจารย์เปคุกเข่าลง

ต้องใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข!