บทที่ 214อัมพาตครึ่งท่อนล่างหรือ (2)

หน้าหลับสีหน้าซีดขาว เอ่ยพูด : “เฮ้อ แม่ไม่เป็นอะไร ก็แค่ปวด หัวนิดหน่อย หมอได้ตรวจให้แล้ว บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก หลักๆเลยก็พ่อของลูกนั่นแหละรถบรรทุกโคลนพุ่งชนด้านที่เขา

เมื่อพูดแล้ว น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาทันที สามีอาจจะต้องเป็นอัมพาต สำหรับเธอแล้วมันก็ร้ายแรงถึง ชีวิตเลยนะ

เยเฉินสอบถามอย่างละเอียดถึงได้รู้ หลังจากที่เกิดเรื่องรถ บรรทุกโคลนที่ฝ่าไฟแดงมานั้นได้หลบหนีไปแล้ว ตอนที่แม่ยาย และพ่อตาเพิ่งจะเกิดเรื่องขึ้น แต่ก็หมดสติกันหมด จึงมองเห็น ป้ายทะเบียนรถของอีกฝ่ายไม่ชัดเจน

หลังจากนั้น ก็มีคนสัญจรไปมาที่มีจิตใจดีนำตัวทั้งสองคนส่ง โรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิต

อาการของหม่าหลันดีกว่าหน่อย ที่นั่งข้างเบาะคนขับ เพียงแค่ ตอนซนแรกๆ ทําให้หมดสติไปเท่านั้น บนตัวมากสุดก็แค่รอยขีด ข่วน ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้วถึงฟื้นขึ้น

แต่ตำแหน่งคนขับที่พ่อตานั่ง ได้รับแรงกระแทกค่อนข้างหนัก มาก ดังนั้นจึงไม่ได้โชคดีขนาดนั้น โดนรถบรรทุกโคลนชนเข้าโดยตรงจนกลายมาเป็นแบบนี้

เยเฉันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ : “พระเจ้า ก็ช่างไม่ดูตาม้า ตาเรือเลย” พ่อตาคนนี้ของตัวเอง แม้ว่าปกติจะชอบไม้ไม่รู้เรื่องรู้ราว

อะไร แล้วยังจะเสแสร้งเป็นผู้ชำนาญการอีก แต่พูดจากความใน

ใจ เขาไม่ใช่คนเลวอะไร ก็แค่ไม่เอาไหนนิดหน่อยแค่นั้นเอง

ผลสุดท้าย ตอนนี้พ่อตาเป็นอัมพาตแล้ว ถ้าหากตัวเองไม่ยื่น มือออกไปช่วย งั้นชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาก็คงจะจบเห่แล้ว

ในทางกลับกัน แม่ยายของตัวเอง เห็นแก่ได้ ปากร้าย พวก ยายแก่ที่ในใจคิดแต่จะขายลูกสาวกิน เป็นคนที่ไร้ซึ่งเกียรติศักดิ์ และไร้ขอบเขตมาก

แล้วผลสุดท้ายล่ะ? เธอกลับไม่ได้เป็นอะไรเลย

คิดมาถึงตรงนี้ เยเฉินก็ถอนหายใจอีกครั้ง ในใจคิดชั่วร้าย คนที่ถูกชน ให้เป็นอัมพาต ทำไมถึงไม่เป็นหมาหลับแม่ยายของ ตัวเองละ?

ถ้าหากว่าเธอโดนชนจนเป็นอัมพาต ต่อไปตัวเองอยู่ที่ตระกูล เขียว ก็ช่วยลดความกังวลไปได้เยอะเลย…….

และในเวลานี้ ประตูของห้องICUก็เปิดออก สองเงาร่างก้าว เท้าเดินเข้ามาจากด้านนอกแล้ว

เมื่อเย่เฉินวัยรุ่นเดินมาอยู่ด้านหน้าสุดคนนั้น มีหน้าที่เลือก เย็นขึ้นทันที คนที่เดินเข้ามาคือเกาจวิ้นเวียคนที่โดนเขาตบหน้าอย่างแรงที่งานมอเตอร์โชว์เมื่อวานนี้

และคนที่เดินตามหลังเขามา ยังเป็นผู้ชายวัยกลางคน ที่แบก กระเป๋ายาเข้ามา ด้านบนมีตัวกากบาทสีแดงขนาดใหญ่อยู่ เชียว หนอดไม่ได้ที่จะถามออกไป : “แม่คะ เขามาได้ยังไง

คะ? –

หม่าหลันพูด : “แม่เป็นคนให้เขามาเอง จนเวยรู้จักคณบดี ของโรงพยาบาลแห่งนี้ ตอนที่เราเข้ามาที่โรงพยาบาล เขาก็มา เยี่ยมญาติพอดี เห็นพ่อและแม่ได้รับบาดเจ็บ ก็เลยจัดการเรื่อง ให้พ่อของลูกเข้าไปยังห้อง ICU

พูดจบ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที สีหน้าเต็มไปด้วยรอย ยิ้มที่ต้อนรับ พูดเรียกอย่างอบอุ่น : “จวิ้นเว่ย เมื่อกี้ที่คุณช่วยวิ่ง ขึ้นวิ่งลงจัดการเรื่องให้ลำบากแล้วนะ รีบเข้ามาพักผ่อนสัก หน่อยนะ! ”

เกาจวิ้นเว่ยยิ้มเล็กน้อย พูดว่า : “ไม่เป็นไรครับคุณป้า ผมไม่ เหนื่อย”

พูดจบ เขาก็เห็นเเฉินที่ยืนอยู่ข้างหลังของหม่าหลัน สีหน้าก็ เปลี่ยนไปเล็กน้อย

คิดไม่ถึง เย่เฉินไอ้เศษสวะที่คอยขวางหูขวางตาก็อยู่ด้วย

เมื่อวานที่งานมอเตอร์โชว์ ก็เพราะมีเยเฉินที่คอยขัดขวางอยู่ ในนั้น ทำให้เขาเสียหน้าต่อเซียวซูหน

ตั้งแต่นั้นมา เขาก็เกลียดเยเฉินจนเข้ากระดูก
และเขาไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าเศษสวะอย่างเยเฉันจะสุดยอด จริงๆ คิดอยากจะหาโอกาสหลายความจอมปลอมของเขา

ตอนนี้ศัตรูที่อยู่ตรงหน้า ก็ยิ่งเกิดความโกรธเคือง ในขณะ เดียวกัน เขาต้องถึงสีหน้าสีตากลับมาเมื่ออยู่ต่อเชียวหวั่น เพื่อ ให้ได้รับรู้สึกที่ดีจากเธออีกครั้ง

ในเวลานี้ หม่าหลันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เช็ตน้ำตา พร้อมพูดว่า : “จวิ้นเว่ย เมื่อกี้หมอบอกว่า ลุงเซียวของคุณอาจจะ เป็นอัมพาตครึ่งท่อนล่างต้องนอนติดเตียง แบบนี้จะให้ป้ามีชีวิต ได้อย่างไร…….

เกาจวิ้นเว่ยรีบไปยังวัยกลางคนคนนั้นที่อยู่ด้านหลังของตัว

เอง พูดแนะนำให้กับหม่าหลั่น “คุณป้าครับ คุณไม่ต้องกังวลไป

นะครับ! ท่านนี้คือหลวงจึงหมอเทวดาหลิวที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

เขาเป็นแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียง ในประเทศ ผมได้เชิญเขามา

เพื่อรักษาคุณลุง โดยเฉพาะ! มีเขาอยู่ คุณลุงจะต้องหายเป็น

ปกติแน่นอน! “