บทที่ 2139

ตอนที่ทั้งตระกูลกำลังมีความสุข ซูโสบู่เต้าก็เก็บข้าวของของ ตัวเองอย่างเรียบง่ายเรียบร้อยแล้ว และเตรียมตัวเดินทางไปที่ ออสเตรเลีย

เรื่องราวในครั้งนี้ทำให้เขาถูกกระทำเป็นอย่างมาก คุณท่าน ให้เขาหลบหลีกสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานชั่วคราวอย่าง ชัดเจน เขาก็ทําได้เพียงทำตามอย่างว่าง่าย

ก่อนหน้าที่จะออกเดินทาง เขาโทรหาซูจือเฟย และเอ่ยปาก ถามว่า: “จือเฟย ลูกและน้องสาวของลูก มาที่ห้องหนังสือของพ่อ หน่อย”

ซูจือเฟยยุ่งมากจนตอบคำหนึ่ง และพูดว่า “ได้ครับพ่อ พวก เราจะไปเดี๋ยวนี้”

หลังจากที่พูดจบ วางสายก็พูดกับซูจือหว่า: “จอหยู พ่อให้ พวกเราไปที่หนังสือ

ซูจือหยูพูดด้วยความขุ่นเคืองใจ “พี่ไปเองเถอะ ฉันไม่อยาก เจอเขา!”

ซูจือหยูยากที่จะยอมรับเรื่องที่พ่อทรยศแม่ได้ในชั่วครู่ชั่วยาม และมีลูกสาวนอกสมรสที่อายุน้อยกว่าตัวเองหนึ่งปี ดังนั้นไม่ อยากไปเจอหน้าซูโสบู่เต้าในเวลานี้

ซูจือเฟยพูดโน้มน้าวอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “จอหยู เรื่องระหว่างพ่อกับแม่ พวกเราเป็นลูก อย่าได้มีส่วนร่วมมากเกินไป เธอจะ ตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกกับเขา เพราะว่าพ่อทำผิดเล็กน้อย เมื่อยี่สิบปีกว่าที่แล้วไม่ได้นะ?”

ซูจือหยูพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้จะตัดความสัมพันธ์พ่อ ลูกกับเขา เพียงแต่ว่าตอนนี้ไม่อยากเจอเขาเท่านั้นเอง พี่ไปเจอ เขาเองเถอะ”

ซูจือเฟยถามอย่างกระอักกระอ่วนว่า “งั้นเดี๋ยวฉันไปเจอพ่อ ถ้าพ่อถามถึงเธอขึ้นมา ฉันจะพูดยังไง?”

ซูจือหยอ้าปากพูดโดยไม่ลังเลว่า “งั้นพี่ก็บอกเขาตรงๆว่า

ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเจอเขา”

เมื่อซื้อเฟยเห็นว่าคือหนูไม่ได้กำลังล้อเล่น ทำได้เพียงถอน หายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “งั้นก็ได้ ฉันไปก่อน”

ทันใดนั้น ซูจือเฟยลุกขึ้นมา ก้าวเดินออกจากห้องหนังสือของ

ซูจือหยู

คฤหาสน์ของตระกูลซูครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ ทั้งหมดเป็น เหมือนปราสาท แม้ว่าทั้งครอบครัวจะอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ทุกคน ก็แบ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่แตกต่างกันในคฤหาสน์

ซูจือเฟยลงบันไดมาถึงที่ห้องหนังสือของพ่อซูโสบู่เต้า หลัง จากที่เคาะประตูเข้ามา ก็เห็นซูโสบู่เต้ากำลังสูบบุหรี่ด้วยใบหน้า ที่เศร้าโศก สีหน้าท่าทางราวกับชราไปสิบปีอย่างกะทันหัน

เมื่อเห็นซูจือเฟยเข้ามา ซูโสบู่เต้าถามด้วยความประหลาดใจว่า: “น้องสาวของลูกล่ะ?”

ซูจือเฟยพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “จ๋อหยูเธอมีเอ่อ…มี เอ่อ…”

ซูโสว่เต้ายิ้มเจื่อนๆ และถามว่า: “จอหยุคงจะโกรธพ่อมากใช้ มั้ย?”

ซูจือเฟยยิ้มเยาะเย้ยว่า “เธอค่อนข้างซื่อตรง อันที่จริงเรื่อง

แบบนี้ ก็ควรจะเห็นจนชินตามานานแล้ว…”

ซูโสบู่เต้าถอนหายใจพูดว่า “เฮ้อ ยังไงพ่อก็ยังทำให้แม่ของ ลูกผิดหวัง ทำให้พวกลูกสองคนพี่น้องผิดหวัง

ซูจือเฟยรีบพูดว่า “พ่อครับ พ่ออย่าพูดอย่างนั้น…ว่ากันว่า เรื่องของความรู้สึกไม่มีผิดหรือถูกไม่ใช่เหรอ พ่อก็ไม่จำเป็นต้อง โทษตัวเองมากเกินไป…

ซูโสว่เต้าโบกมือแล้วพูดว่า “ชอบใครไม่ชอบใคร สิ่งนี้ไม่มี ผิดหรือถูก แต่หลังจากที่แต่งงาน จะต้องรับผิดชอบต่อการ แต่งงานรวมทั้งคู่ชีวิตด้วยจริงๆ เรื่องนี้พ่อทำไม่ถูกต้อง คือหยุ โกรธพ่อก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

จากนั้น เขาก็พูดว่า: “จ๋อหยู พ่อเรียกพวกลูกมา เหตุผลหลัก คืออยากจะบอกบางอย่างให้พวกลูก คุณปู่ของพวกลูกให้พ่อ หลบหลีกสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานไปที่ออสเตรเลีย คืนนี้ก็ จะไปแล้ว ภายในช่วงเวลาสั้นๆอาจจะกลับมาไม่ได้

“ไปออสเตรเลียจิ้นเหรอ?!”ซูจือเฟยถามด้วยความประหลาดใจมาก: “พ่อ คุณปู่ให้พ่อที่ไปทําอะไรที่ออสเตรเลีย ในเวลานี้? ยังรีบร้อนไปขนาดนี้? ต่อให้เรื่องนี้จะบานปลายใหญ่โต แต่ก็ ไม่มีความจำเป็นต้องไปที่ออสเตรเลียนะ?”

ซูโสเต้ายิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “เหตุการณ์นี้ เป็นเรื่องอื้อ ฉาวระหว่างพ่อกับคุณปู่ของลูก คุณปู่ของลูกให้พ่อไปที่ ออสเตรเลีย ก็ย่อมที่จะให้พ่อกลายเป็นแพะรับบาป ในเวลา เดียวกันก็ให้พ่อดึงดูดความสนใจของสื่อมวลด้วย หลังจากที่พ่อ ไปแล้ว พวกเขาคงจะเปิดเผยข่าวที่พ่อหนีไปในชั่วข้ามคืนกับ สื่อมวลชนอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นสื่อมวลชนคงจะจดจ่อมาที่ตัว พ่ออย่างแน่นอน”