บทที่ 2128

ซูโส เต้าบีบบังคับให้ตัวเองลืมเรื่องของตู้ให้ชิงรวมทั้งซูรั่วหลี ไปชั่วคราว และเอ่ยปากถามว่า: “พ่อ พ่อประเมินค่าได้หรือเปล่า เรื่องนี้จะทําความเสียหายมาสู่พวกเรามากแค่ไหน?”

ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ: “ตอนนี้ยังพูดไม่ได้ ประเทศญี่ปุ่นเป็น ตลาดที่ใหญ่ที่สุด ทั่วทั้งเอเชียนอกเหนือจากจีนแผ่นดินใหญ่ของ เรา เพียงแค่ส่วนนี้ สำหรับตระกูลของพวกเราตอนนี้ รวมทั้งใน อนาคต ก็มีความเสียหายที่ประเมินค่าไม่ได้!

“ยิ่งไปกว่านั้นบริษัทประเทศญี่ปุ่นอยู่ที่ต่างประเทศมาหลายปี แล้ว มีผลกระทบเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นตลาดสหรัฐอเมริกา หรือยุโรป พวกเขามีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้ง ถ้าหากพวกเขา ต้องการโจมตีตระกูลซูอยู่ในต่างประเทศจริงๆ งั้นการขยายตัว ในต่างประเทศทั้งหมดของพวกเรา ในอนาคตก็จะได้รับผลกระ ทบใหญ่มาก!”

ซูโสเต๋อน้องรองสอบถามว่า “พ่อ พวกเราไม่มีทางที่จะกู้ สถานการณ์ความสัมพันธ์กับรัฐบาลญี่ปุ่นได้แล้วเหรอ?”

“กู้สถานการณ์เหรอ?”ซูเฉิงเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น: “กู้ สถานการณ์ยังไง? ถ้าหากพวกเราสามารถหาตัวซูรั่วหลีเจอ ต่อ จากนั้นส่งมอบให้อำนาจตุลาการประเทศญี่ปุ่นอีกครั้ง นั้น สามารถกู้สถานการณ์ได้ไม่มากก็น้อย แต่ตอนนี้ซูรั่วหลีหายตัว ไปอย่างไร้ร่องรอย พวกเราจะทำอะไรได้?”
ซูโสเตอรีบพูดว่า “งั้นก็คิดหาทางตามหาซรั่วหลี! ถึงเวลา นั้นส่งมอบซูรั่วหลีให้กับอำนาจตุลาการประเทศญี่ปุ่น ค่อยแนบ จดหมายขอโทษสาธารณะด้วยคำพูดจริงใจ ถ้าหากเป็นไปได้ ค่อยชดเชยเงินก้อนหนึ่ง เรื่องนี้น่าจะบรรเทาความรุนแรงได้

ซูเฉิงเฟิงโบกมือ: “ชดเชยเงินก็ช่างเหอะ พวกเราอยากจะ ชดเชยก็ไม่ที่ให้ชดเชย ตระกูลมัตสึโมโตะถูกฆ่าล้างไปหมดแล้ว ต่อให้พวกเราอยากจะชดเชยเงินก้อนหนึ่งให้ญาติของพวกเขา ก็ แมร่งต้องตามหาญาติ! ถึงเวลานั้นกลับยิ่งทำให้จิตใจของ ประชาชนญี่ปุ่นยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น!

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ก็ทยอยเห็นด้วย

เรื่องนี้ ต่างจากคดีอาญาทั่วไปจริงๆ

ในคดีอาญาทั่วไป ตราบใดที่ครอบครัวของผู้ตายได้รับการ ชดเชยอย่างเต็มที่ ให้ครอบครัวผู้ตายยินยอมออกหนังสือให้ อภัย ก็จะได้รับจัดการลงโทษลดหย่อนผ่อนเบาของกฎหมายรวม ทั้งความคิดเห็นของสังคมในระดับหนึ่ง

แต่ทว่า ซูรั่วหลีฆ่าล้างทั้งตระกูลมัตสึโมโตะ ขนาดลูกชายคน นั้นของมัตสึโมโตะ โยชิโตะที่เปลี่ยนนามสกุลตามอดีตภรรยาก็ ไม่ปล่อย ตระกูลมัตสึโมโตะตายทั้งหมด จะมีญาติพี่น้องมาจาก ไหน?

ดังนั้น ต่อให้ตระกูลซูอยากจะชดเชย ก็ไม่มีใครให้ชดเชย

ซูโสเต๋อพูดด้วยหน้าตาบูดบึงว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวก เราก็เตรียมพร้อมด้วยสองมือเถอะ ด้านหนึ่งรีบประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤต ด้านหนึ่งรีบตามหาที่อยู่ของซูรั่วหลี!

จากนั้น เขาก็มองไปทางซูโสเต้าอย่างเห็นอกเห็นใจ และพูด อย่างจริงจังว่า: “พี่ใหญ่! พี่ก็อย่าโทษที่น้องชายว่าให้พี่ พี่ว่า เรื่องราวทั้งหมด ก็เป็นพี่ทั้งนั้นที่ทำเรื่องออกมา ปีนั้นถ้าพี่ไม่ยุ่ง เกี่ยวกับเหออิงซิ่ว ก็ไม่มีทางมีลูกสาวนอกสมรสที่ยุ่งยากอย่าง รั่วหลี…

ซูโสบู่เต้าเห็นน้องรองที่สร้างความลำบากให้ตัวเองอย่าง กะทันหัน อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โสว่เต๋อ เรื่องของเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ตอนนี้แกพูดออกมาวิพากษ์ วิจารณ์เป็นการใหญ่ต่อหน้าของพ่อรวมทั้งพี่น้องคนอื่นๆ ตั้งใจ ทําอะไรกันแน่?”

ซูโสเต๋อคาดไม่ถึงว่า พี่ชายจะเฉียบแหลมมากขนาดนี้ มอง ความคิดตัวเองออกมาในทันที ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อหน้าพ่อและพี่ น้อง อ้างศีลธรรมมาบังคับให้คนคนหนึ่งทำตามที่ตนเองเห็นว่า ดีให้กับตัวเองก่อนก้าวหนึ่ง

ตัวของเขาเองอยากจะยืมหัวข้อมาแสดงความคิดเห็นต่อหน้า คุณท่าน โยนความรับผิดชอบของเรื่องนี้ไปให้ซูโสบู่เต้า ด้วย แบบนี้ เทียบเท่ากับว่าช่วยพ่อโยนความผิดชอบ ยิ่งไปกว่านั้นต่อ หน้าของพ่อ ใส่ร้ายพี่ใหญ่

แต่ทว่า สมองของซูโสบู่เต้าหมุนเร็วกว่า ก็ใส่ร้ายกลับไปใน ทันที

ดังนั้น เขาก็รีบพูดว่า: “พี่ใหญ่พูดถูก ชูรั่วหลีกยี่สิบต้นๆ พูดต่อไปก็ไม่มีความหมายอะไร แต่ว่าพวกเราก็พูดกันเรื่องตรงหน้า เถอะ! ก็พูดเมื่อหลายวันก่อน เรื่องที่ถือเฟยกับจือหยูถูกลักพาตัว ตราบใดที่ตอนนั้นพี่ใจเย็นหน่อยอย่าโกรธจนใช้อารมณ์ให้รั่ว หลีไปฆ่าล้างทั้งตระกูลมัตสึโมโตะ เรื่องนี้ก็ไม่มีทางถึงขั้นนี้ด้วย ว่ากันจนถึงแก่นแท้ ยังเป็นพี่ที่แส่หาเรื่อง