บทที่ 2121

เมื่อเห็นซูโสเจ้าคุกเข่าลงบนพื้นร้องไห้อย่างโศกเศร้ามาก ให้ซึ่งก็ถอยหลังไปไม่กี่ก้าวโดยไม่รู้ตัว ในทันที หลุดพ้นจากมือ ทั้งสองของเขา และพูดอย่างจริงว่า: “ซูโสบู่เต้า คุณรู้จักนิสัยของ ฉันดี ตอนนั้นที่ตกลงแต่งงานกับคุณ ฉันได้ทำสัญญาสุภาพบุรุษ สามข้อกับคุณ คุณยังจำได้หรือเปล่า?”

ซูโสบู่เต้าตาแดงแล้วพยักหน้าเบาๆ “จำได้…ผมจำได้! ผมจำ ได้ทุกคำ! ภรรยา ผมวู่วามไปหน่อยจริงๆ ขอร้องคุณ ให้อภัยผม ในครั้งนี้ด้วย แค่ครั้งนี้ได้หรือเปล่า?”

ตู้ไม่ชิงพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงจังว่า: “ซูโสบู่เต้า ฉันหวังว่า คุณจะพูดก่อน สัญญาสุภาพบุรุษสามข้อนั้นมีอะไรบ้าง

หัวใจของซูโสว่เต้าเจ็บปวดอย่างฉับพลัน และพูดด้วยน้ำเสียง

สั่น: “สัญญาสุภาพบุรุษข้อแรก ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนสถานการณ์

ไหน ตราบใด…ตราบใด…”

ตู้ไม่ชิงไล่ถามว่า: “ตราบใดอะไร?”

ซูโสบู่เต้าถอนหายใจยาว: “เฮ้อ! ตราบใด…ตราบใดที่เยฉาง อิงยินยอมที่จะกลับมารับคุณ ผมก็ต้องหย่ากับคุณโดยไม่มี เงื่อนไข และไม่ตามซื้ออย่างเด็ดขาด!!

ตู้ไม่ชิงพยักหน้า และถามเขาว่า “ข้อที่สองล่ะ?” ซูโสบู่เต้าพูดว่า “ข้อที่สอง หลังแต่งงานต้องไม่ขัดขวางให้คุณกับเยฉางอิงพบกันในฐานะเพื่อนธรรมดา ตู้ให้ซึ่งก็ถามอีกว่า “งั้นข้อที่สามล่ะ?”

“ข้อที่สาม…”ซูโสเต้าพูดพึมพำว่า “ข้อที่สามคือ คุณ แต่งงานกับผม ไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นเพราะสามารถมี ครอบครัวที่มั่นคงได้ ดังนั้นพวกเราทั้งคู่ต่างก็ต้องปฏิบัติตาม หลักศีลธรรม อยู่ในระหว่างความสัมพันธ์แต่งงาน ห้ามนอกใจ ไปกับเพศตรงข้ามอื่น ถึงขนาดเกิดความสัมพันธ์จริง หาก เปลี่ยนใจ ต้องบอกอีกฝ่ายให้ทราบล่วงหน้าก่อนและเลิกกันแต่ โดย …

ตู้ไฟซึ่งถือคำหนึ่ง และพูดอย่างใจเย็นว่า “ในเมื่อคุณจำได้ งั้นก็ฉันก็ไม่จำเป็นพูดรายละเอียดมากนัก วันนี้ฉันกลับไปที่บ้าน คุณแม่ก่อน พรุ่งนี้เช้าพวกเราสองคนไปทำเรื่องหย่ากัน รบกวน คุณพิมพ์ข้อตกลงการหย่าร้างตอนกลางคืนด้วย ลูกสองคนของ พวกเราก็โตแล้ว ก็ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับปัญหาค่าเลี้ยงดู สำหรับ ทรัพย์สินของครอบครัว ฉันไม่ต้องการเงินสักบาท ก็ตามนี้ แหละ”

จากนั้น ตู้ไม่ชิงก็หันหลังก็จากไป

ซูโสบู่เต้ารีบคุกเข่าเดินไปตรงหน้าเธอ คว้ากระเป๋าเดินทางใน มือของเธอไว้ และร้องให้พูดว่า “ภรรยา เรื่องราวของปีนั้นคุณ ไม่รู้รายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น…”

“เหออิงซิ่ว…เหออิงซิ่วเธอ ปีนั้นเธอเกือบตายเพราะช่วยผม สุดท้ายก็เสียแขนครั้งหนึ่งไป ผมอยากจะชดเชยให้กับเธอ แต่เธอ…แต่เธอบอกว่าเธอแอบรักผมมาหลายปี เพียงแค่ก่อนหน้าที่ จะไปไม่อยากหลงความเสียใจไว้…

“ตอนนั้นผม….ตอนนั้นผมก็ซาบซึ้งในบุญคุณบวกกับหุนหัน

พลันแล่น ดังนั้น ดังนั้นก็มีอะไรกับเธอครั้งหนึ่ง… “ผมสาบานต่อฟ้า ผมซูโสบู่เต้าทรยศคุณแค่ครั้งนั้นครั้ง

เดียว…

“คุณได้โปรดเห็นแก่ความเป็นสามีภรรยากันมายี่สิบกว่าปี ของพวกเราด้วยนะคุณได้โปรดเห็นแก่ลูกๆทั้งคู่ของพวกเราด้วย เถอะ ยกโทษให้ผมในครั้งนี้ด้วยเถอะ! ผมข้อร้องคุณนะ….

ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงจังว่า: “ซูโสเต้า วิธีตอบแทนความ ซาบซึ้งใจในบุญคุณของใครสักคนหนึ่งมีมากมาย ทำไมคุณจะ ต้องเลือกวิธีที่ทรยศการแต่งงานแบบนั้นด้วย?

ซูโสว่เต้าร้องไห้พูดว่า “ภรรยา…ผม…ผมวู่วามไปหน่อย… ตู้ไห่ชิง โบกมือ “วามหรือไม่ก็ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือคุณ เป็นคนเลือกเอง ในเมื่อคุณได้เลือกแล้ว งั้นก็ต้องกล้าทำก็ต้อง กล้ารับ!”

จากนั้น ตู้ไห่ชิงพูดอย่างเคร่งขรึมมากว่า “ถ้าหากวันนี้พวก เราสองคนหย่ากันให้มันรู้แล้วรู้รอดไป อีกหน่อยต่อให้เป็นสามี ภรรยากันไม่ได้ ยังสามารถเป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้าหากคุณไม่ เลิกรากันไปด้วยดี งั้นฉันก็ทำได้เพียงไปขึ้นศาลฟ้องร้องหย่ากัน ขึ้นศาลฟ้องร้องหย่ากันคุณก็รู้ว่า ต้องเปิดศาลตรวจสำนวนและ ตัดสิน คุณก็เป็นคนมีหน้ามีตา ไม่มีความจำเป็นที่ต้องทำให้เรื่องราวใหญ่โตจนน่าเกลียดขนาดนั้นนะ?”

ซูโสเต้ามองไปทางไห่ชิง ร้องไห้ไปด้วย ถามด้วยความ สะอึกสะอื้นไปด้วยว่า: “ภรรยา จะให้ผมทํายังไงกันแน่ คุณถึงจะ ยกโทษให้ผมได้? ตราบใดที่คุณบอกผม ผมซูโสบู่เต้าจะทำให้ดี ที่สุด! แม้ว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟก็ไม่มีทางบอกปัด!”

ไห่ซึ่งยิ้มเล็กน้อย: “ซูโสบู่เต้า ขอโทษด้วย ฉันไม่สามารถยก โทษให้คุณได้จริงๆ”

ซูโสเต้าก็ตัวสั่นเล็กน้อย และไล่ถามเธอว่า: “ภรรยา คุณกับ ผมเป็นสามีภรรยากันมายี่สิบกว่าปี คุณจะไร้ความรู้สึกขนาดนั้น จริงๆเหรอ?”