บทที่ 2108

แต่ทว่า หลังจากที่มาก็พบว่าเธ่เฉินไม่อยู่บ้าน

เติมทีเมื่อไม่กี่วันก่อนเเฉินเพราะว่าเกิดเหตุฉุกเฉินไปที่ ประเทศญี่ปุ่น ยังไม่กลับมาสักที

สิ่งนี้ทําให้ต่งตั่งหลินค่อนข้างหมดอาลัยตายอยาก แต่เดิม อารมณ์ที่ดีมากก็หดหู่ลงมากในทันที

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทั้งครอบครัวของเซียวซูหรับชวนเธอ ทานอาหารที่บ้าน เธอยังค่อนข้างลังเล คิดในใจว่าเย่เฉินก็ไม่อยู่ บ้าน ในเวลานี้อยู่ทานอาหารที่บ้านของเซียวซูหน ก็สูญเสีย โอกาสดีที่จะได้ใกล้ชิดเย่เฉินไปครั้งหนึ่ง

เดิมทีเธอคิดว่ารอครั้งหน้ามาเยี่ยมถึงที่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ทนการความรบเร้าของเซียวซูหนไม่ไหว เธอยากที่จะปฏิเสธ การเชิญทําได้เพียงรับปาก

แต่เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า ยังไม่ทันได้ทานข้าว เย่เฉินก็กลับมา แล้ว!

ดังนั้น บ่งรั่งหลิน ในเวลานี้ ในแววตาที่มองไปทางเย่เฉินเต็ม ไปด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น

เมื่อเชียวฉางควนและหม่าหลันเห็นว่าเเฉินกลับมาแล้ว ก็ ย่อมมีความสุขมากเป็นธรรมดา
หลายวันนี้สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดของเชียวฉาง ควนหยุดพักผ่อน เขาเผชิญหน้ากับหม่าหลันทุกวัน รำคาญจะ ตายแล้ว เมื่อเห็นเเงินกลับมา ก็ย่อมมีความสุขมากเป็น ธรรมดา

สำหรับหม่าหลัน นั่นก็ยิ่งมีความสุขมากกว่า เมื่อเห็นเข่เฉินก ลับมา ก็พูดอย่างดีอกดีใจว่า “โธ่เอ๊ยลูกเขยที่ดีของแม่ ลูกไป หลายวันขนาดนี้กลับมาสักทีนะ ลูกไม่รู้ว่าหลายวันนี้แม่คิดถึงลูก มากแค่ไหน!”

จากนั้น แววตานั้นยังมองไปที่มือของเยเงินโดยไม่ได้ตั้งใจ ช่วงนี้หลายครั้งที่เย่เงินออกไปข้างนอก มักจะนำของขวัญระ ดับไฮเอนด์หลากหลายกลับมาให้เธอ ดังนั้นเธอก็คาดหวัง

มากว่าในครั้งนี้เเฉินจะนำของขวัญอะไรมาให้ตัวเองกันแน่ แต่ทว่า ในเวลานี้มือทั้งสองของเยเฉินว่างเปล่า ดูยังไงก็ไม่ เหมือนกับท่าทางที่เตรียมของขวัญไว้

ในใจของหม่าหลันค่อนข้างผิดหวังไม่มากก็น้อย แต่ว่าก็ ละอายที่จะแสดงออกมา ท้ายที่สุดแล้ว ท่าทีที่เธอมีต่อเย่เฉิน ตอนนี้ กับก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

ตอนนี้เธอรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจว่า เย่เฉินเป็นลูกเขยที่ดี อย่างสมบูรณ์แบบ

ต่อให้ครั้งนี้เย่เฉินกลับมาไม่ได้นำของขวัญมาให้เธอ เธอนอก เหนือจากผิดหวังเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ไม่มีความสุข
ในเวลานี้ เย่เฉินก็ตระหนักว่า ตัวเองกลับมาอย่างรีบร้อน ไม่ ได้เตรียมของขวัญเล็กน้อย ให้กับหม่าหลัน ในใจของหม่าหลับ คงจะค่อนข้างผิดหวังอย่างแน่นอน

ดังนั้น เขาจึงเดินไปตรงหน้าหม่าหลัน นั่งลงที่ข้างกายของเธอ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แม่ครับ ขอโทษด้วยจริงๆ เดิมทีครั้งนี้ อยากจะซื้อของขวัญที่ประเทศญี่ปุ่นนำกลับมาให้แม่ แต่ว่ามี เพื่อนจะนั่งเครื่องบินกลับมาในประเทศอย่างกะทันหัน ผมก็นั่ง เครื่องของเขากลับมาด้วย ก็เลยไม่ทันได้ไปซื้อของขวัญ”

หม่าหลัมโบกมือ: “โธ่เอ๊ยลูกเขยที่ดี ในใจของลูกมีแม่ด้วย แม่ก็มีความสุขมากแล้ว สำหรับของขวัญอะไร ไม่จำเป็นต้องซื้อ มาทุกครั้งหรอก!”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นกันเองว่า: “แม่ ครับ เดี๋ยวผมโอนเงินให้แม่สองแสนหยวนผ่านทางแชท แม่เอา ไปซื้อของได้ตามใจชอบ ก็ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กน้อยที่ผมมอบให้ แม่!”

เมื่อหม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ คนทั้งคนก็ถามด้วยความตื่นเต้น อย่างไม่มีอะไรเทียบได้ว่า: “โอ้พระเจ้าลูกเขยที่ดี! ลูกพูด…ลูก พูดจริงหรือเปล่า?!”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ยังมีเรื่องโกหกด้วยเหรอ? แม่ครับ

แม่รอสักครู่ ผมจะโอนไปเดี๋ยวนี้

จากนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา ใช้วีแชท โอนเงินให้หมา หลันสองแสนในทันที
หม่าหลันได้รับการโอนของวีแซท ทันทีที่เปิดดู เย่เฉินให้ตัว เองสองแสนจริงๆด้วย ดังนั้นจึงรีบร้อนกดรับด้วยความตื่นเต้น มี ความสุขจนปรบมือไปด้วย และพูดด้วยรอยยิ้มไปด้วยว่า “โธ่ เอ๊ย! ฉันหม่าหลันโชคดีอะไรเนี่ย! หาลูกเขยที่ดีขนาดนี้ได้

เขียวฉางควนที่อยู่ข้างก็ส่ายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพูดกับเย่ เฉินว่า “ลูกเขยที่ดี ลูกจากนี้ไป ให้เงินแม่ลูกน้อยหน่อย คน อย่างเธอมีเงินหน่อยก็อวดดี ลูกก็รู้มั้ยว่าตั้งแต่ที่เธอขาหัก จนถึง ตอนนี้ ซื้อของออนไลน์ไปเท่าไหร่แล้ว? ห้องหนึ่งห้องเกือบถูก เธอยัดเต็มแล้ว!”

หม่าหลันจ้องมองเขาด้วยความโกรธ และพูดตวาดว่า: “เซียว นางกวน ระวังปากของแกด้วยอย่ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่ นี่ไม่ใช่ กงการอะไรของแก! ฉันว่าแกก็คงจะอิจฉาที่ลูกเขยของฉันดีกับ ฉันมากขนาดนี้!”

เซียวฉางควนพูดอย่างโกรธเคือง: “คุณต่างหากที่พูดจาเหลว ไหล!”

หม่าหลันเบะปากพูดว่า “ทำไม? ฉันพูดจาเหลวไหลงั้นเหรอ? ฉันพูดจาเหลวไหลปากของแกเห่าส่งเดชอะไร?”

เขียวฉางควนโกรธจนใบหน้าชราแดงก่ำ และตะคอกอย่าง เย็นชา โดยไม่ลังเลว่า: “ฉันไม่อยากที่จะสนใจผู้หญิงหยาบคาย อย่างเธอจริงๆ!”