บทที่ 2063

เหตุผลที่เย่เฉินช่วยชูรั่วหลี ก็เพราะเขาเห็นว่าตระกูลซูคิดจะ ลอบฆ่าเธอ จึงอาศัยหลักการที่ว่า “ศัตรูของศัตรูคือมิตร” ดังนั้น จึงตัดสินใจช่วยเธอเอาไว้

ขอแค่ในใจของซูรั่วหลีเริ่มแบ่งเส้นกั้นตระกูลซูออกไป แบบ นั้นก็สามารถกลายมาเป็นตัวช่วยในการล้างแค้นตระกูลซูของเย่ เฉินได้

ถ้าหากเอาอยู่และสามารถทำให้ซูรั่วหลีกลายมาเป็นลูกน้อง ของตัวเองได้ ในความคิดของเยเฉินมันเป็นไปได้แน่นอน

ถ้าอยากเอาใครสักคนมาเป็นพวกของตัวเอง สิ่งที่สำคัญ ที่สุดคือทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าติดหนี้บุญคุณเขาก่อน

บนโลกใบนี้ ไม่มีบุญคุณไหนยิ่งใหญ่ไปกว่าการช่วยชีวิตอีก แล้วล่ะ

แผนของเย่เฉินในตอนนี้คือพาซูรั่วหลีกลับไปที่เมืองจินหลิ

งก่อน และซ่อนเธอเอาไว้

จากนั้นก็คอยสังเกตเงียบๆ ดูว่าต่อไปตระกูลซูคิดจะทำอะไร

ส่วนเรื่องร่วมมือกับซูรั่วหลีแก้แค้นตระกูล ไม่ค่อยรีบเท่า ไหร่ เย่เฉันชอบวางแผนก่อนแล้วค่อยลงมือทำ ไม่ลงมือ แล้วไป แต่ถ้าลงมือเมื่อไหร่จะไม่ใช่แค่กระชากหน้ากากตระกูล แล้วถือว่าหายกัน อย่างน้อย ก็ต้องเน้นให้ถึงชีวิตถึงจะสามารถพูดได้เต็มปากว่าเรื่องทุกอย่างจบลง ต่อมา เยเฉันก็ทำแผลให้ซูรั่วหลีเสร็จ

หลังจากที่พันแผลให้อย่างคล่องแคล่ว เย่เฉินก็พูดกับซูรั่วหลี ว่า “เอาล่ะ ทำแผลเสร็จแล้ว เรือของเรายังต้องแล่นอยู่ใน ทะเลหลวงอีกสามสิบชั่วโมง ดังนั้นเธอพักผ่อนอยู่ในห้องนี้ดีๆ ล่ะ อยากได้อะไรก็เรียกลูกเรือเอาแล้วกัน”

ซูรั่วหลีพยักหน้าเบาๆ เอ่ยพูดขอบคุณว่า “ขอบคุณนะคุณชาย LEI….”

เย่เฉิน โบกมือ “เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องเกรงใจหรอก”

พูดจบ เย่เฉินก็วางขาข้างซ้ายของเธอลงอย่างระมัดระวัง เอ่ย พูดว่า “เธอพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปแล้ว”

ซูรั่วหลีรีบเอ่ยพูดว่า “คุณชายเย่ ให้ฉันไปส่ง….

“ไม่ต้อง” เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่ง “เธอรีบพักผ่อนได้แล้ว”

พูดจบ เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาปิดเส้นลมปราณของเธอเอาไว้ ดังนั้นจึงพูดออกมาว่า “เมื่อกี้ฉันใช้พลังในปิดเส้นลมปราณของ เธอเอาไว้ เดี๋ยวฉันจะช่วยปลดให้ก็แล้วกัน แต่ว่าเธอต้องระวัง เหมือนเดิมนะ ขาที่ได้รับบาดเจ็บไม่ควรออกแรงมากเกินไป และพยายามอย่าให้โดนน้ำ ถ้าอยากอาบน้ำ ก็ใช้ถุงพลาสติก ห่อตำแหน่งที่พันแผลเอาไว้”

ซูรั่วหลีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ฉันรู้แล้ว รบกวนนายปลดให้ หน่อยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นคงจะขยับตัวลำบากน่าดู
เย่เฉินยื่นมือออกไปแตะบริเวณข้อเท้าของเธอเบาๆ จากนั้นก็ เก็บ แท้ที่อยู่ในร่างกายของเธอกลับคืนมา

ชั่วขณะนี้ซูรั่วหลีพลันรู้สึกได้ว่า เส้นลมปราณที่ถูกปิดอยู่ใน กาย บัดนี้ถูกปลดออกอย่างสมบูรณ์แบบ ในใจก็อดที่จะทิ้งกับ พลังวิเศษของเย่เฉินไม่ได้ “แค่คุณชายเย่ ใช้นิ้วแตะก็สามารถ ควบคุมการเปิดปิดเส้นลมปราณได้แล้ว ความสามารถนี้เป็น อะไรที่น่าเหลือเชื่อสุดๆ โชคดีที่เขาไม่ได้ฆ่าฉัน ถ้าเขาเกิด อยากฆ่าฉันขึ้นมาจริงๆล่ะก็ คงทำได้อย่างง่ายดายเหมือนพลิก ฝ่ามือ…”

ในตอนนี้เอง เย่เฉินก็ลุกขึ้นยืน เอ่ยพูดว่า “ไม่มีปัญหาอะไร แล้ว เธอพักผ่อนเถอะ ฉันไปละ

ซูรั่วหลีรีบมาส่งเขาที่ประตู เอ่ยพูดอย่างนอบน้อมว่า “คุณ ชายเย่ค่อยๆเดินนะ….

ลึกในใจของซูรั่วหลี เริ่มรู้สึกเคารพเย่เฉินขึ้นมาแล้วจริงๆ

ไม่ใช่แค่เพราะว่าความสามารถที่แกร่งกล้าของเขา ขณะ เดียวกันก็เพราะว่าตัวตนของเขาไม่ธรรมดา

ในความคิดของซูรั่วหลี ความสามารถของเยเฉินหลักแหลม เป็นอย่างมาก อีกอย่างยังเป็นคุณชายตระกูลเย่ และเป็นลูกชาย ของเยฉางอิง คู่ควรที่จะถูกเธอเรียกว่าคุณชายเย

ในเวลาเดียวกัน
เรือที่เย่เฉิน โดยสารมาก็แล่นออกจากน่านน้ำของญี่ปุ่น ตรง เข้าไปในน่านน้ำของทะเลหลวง

อีกด้านหนึ่ง กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นก็มาถึง สถานที่นัดหมาย เฝ้ารอการมาถึงของเรือตระกูลซู