บทที่ 2045

เย่เฉินเพียงแค่คาดเดาออกมา เพื่อดูปฏิกิริยาของซูรั่วหลี คิดไม่ถึงเลยวว่า ทันทีที่พูดออกไป ร่างกายของซูรั่วหลีจะสั่น เทาจนไม่อาจควบคุมได้

วินาทีนี้ เย่เฉินก็รู้ในทันทีว่าตัวเองเดาถูก ซูรั่วหลีคนนี้ คือลูกนอกสมรสของซูโส่วเต้า

มิน่าล่ะ!

ไม่แปลกใจเลยที่ตระกูลซูยอมเสียเลือดเสียเนื้อ เพื่อช่วยเธอ ให้พ้นจากเงื้อมมือสำนักงานอัยการญี่ปุ่น

ที่แท้ผู้หญิงคนนี้ ก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของซูโสวเต้านี่เอง

เริ่มสนุกแล้วสิ

เวลานี้ซูรั่วหลีตระหนกจนมึนเบลอ

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้ชายตรงหน้า จะสามารถเดาตัวตนที่แท้ จริงของเธอได้ในระยะเวลาแค่สั้นๆ

ในตระกูลซูคนที่รับรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเธอมีแค่สองคน

หนึ่งคือซูโส่วเต้าพ่อแท้ๆของเธอ สองคือซูเฉิงเฟิง ปู่ของเธอ

เอง

ขนาดซูจือเฟยกับซูจือหยยังไม่รู้เลย ว่าคนที่คอยเป็นบอดี้การ์ดคุ้มกันให้พวกเขา จริงๆแล้วเป็นน้องสาวของพวกเขา!

แล้วยิ่งเมียหลวงของซูโวเต้า ก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ตอนนี้ซูรั่วหลีกลัวว่าผู้ชายตรงหน้าจะปล่อยเรื่องนี้ออกไปเป็น อย่างมาก ถ้าเป็นอย่างนั้น ชื่อเสียงของพ่อต้องได้รับผลกระทบ อย่างหนักแน่นอน

คิดมาถึงตรงนี้ เบื้องลึกในใจของเธอก็รู้สึกอยากตาย คิดใน ใจอย่างเศร้าโศกว่า “ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันก็คือลูกสาวของ โส่วเต้า ไม่ว่าฉันจะปฏิเสธยังไง เลือดไหลเวียนอยู่ในตัวของ ฉัน ก็คือสายเลือดของเขา….”

“แต่ถ้าฉันตาย ใครก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าฉันเป็นลูกสาว ของซูโส่วเต้า! ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะเปิดเผยตัวตนของฉันออกไป แต่ถ้าฉันตาย คุณพ่อก็จะปฏิเสธตัวตนของฉันได้…

“ดูเหมือนว่า ฉันคงต้องตายเท่านั้น ถึงจะสามารถจบเรื่องทุก

อย่าง และรักษาความลับเกี่ยวกับตัวตนของฉันต่อไปได้!”

คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็รีบเอ่ยพูดกับเก๋เฉินด้วยใบหน้าขอร้อง ว่า “ขอร้องล่ะ ฆ่าฉันเถอะนะ! ไม่อย่างนั้นก็ปล่อยมือฉัน ฉันจะ ได้จบชีวิตด้วยตัวเอง!”

เย่เฉินพูดยิ้มๆขึ้นมาว่า “ได้ยังไง? ฉันจะไม่ฆ่าเธอ แล้วก็จะไม่ ให้เธอฆ่าตัวตายด้วย!”

ซูรั่วหลีเอ่ยถามอย่างตื่นกลัวว่า “นายต้องการทำอะไรกัน แน่?! ”
เย่เฉินพูดกลั้วยิ้มว่า “สาวน้อย ไม่ต้องกลัว ฉันจะพาเธอกลับ บ้านเอง! เก็บซ่อนตัวตนไว้ตั้งหลายปีขนาดนี้ เธอต้องน้อยใจ มากแน่ๆเลยใช่ไหม? ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะช่วยเธอทวงคืน ตำแหน่งคุณหนูตระกูลซูกลับมา เพื่อให้เธอได้ในสิ่งที่สมควร ได้!”

“ไม่นะ! “ซูรั่วหลีน้ำตาไหลพรากออกมาทันที อ้อนวอนด้วย เสียงกลั้วสะอื้นว่า “ฉันฆ่าคนมานับไม่ถ้วน ซ้ำยังบาปหนา นาย ถือซะว่าฆ่าฉันให้ตายเพื่อแก้แค้นแทนทุกคนเถอะนะ…”

ขณะที่พูด เธอก็ออกแรงดิ้นสุดกำลังเพื่อให้หลุดพ้นจากมือ ของเยเฉิน

แต่ว่า มือของเยเฉินเหมือนกับล็อกเอาไว้แล้ว เธอไม่ สามารถขยับได้เลยแม้แต่นิด

เมื่อเย่เฉันเห็นว่าเธออยากตายมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกน่าสนใจ จึงจงใจพูดกวนประสาทขึ้นมาว่า “ผู้หญิงสวยๆอย่างเธอ ถ้า ตายไป ก็คงน่าเสียดายแย่! ฉันจะใจไม้ไส้ระกำ ทำเรื่องร้ายแรง แบบนั้นได้ยังไง?”

ซูรั่วหลืมองมาที่เย่เฉิน สะอื้นออกมาอย่างหวั่นกลัว “นายคิด จะทำอะไรกันแน่….

เยเฉินพูดยิ้มๆว่า “ฉันไม่ได้ต้องการอะไรมาก แค่อยากพาเธอ กลับประเทศ แล้วเปิดเผยตัวตนของเธอ ให้พ่อของเธอมอบ สถานะที่สง่าผ่าเผยให้กับเธอ แบบนี้ดีไหมล่ะ?”

“ฉันไม่ต้องการ…” น้ำตาของซูรั่วหลีไหลออกมาเป็นเส้นตรงมืออีกข้างพยายามแกะมือของเยเฉินออกอย่างสุดชีวิต เอ่ยพูด ด้วยแววตาตัดพ้อว่า “ฉันเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันไม่อยากเป็น คุณหนูตระกูล ไม่อยากสร้างปัญหาให้เขา ฉันขอร้องล่ะ ฆ่า ฉันเถอะนะ ฆ่าฉันให้ตายแล้วโยนลงทะเล ให้เรื่องทุกอย่างมัน จบ….

เยเฉันเอ่ยถาม “ทำไม? พ่อของเธอให้กำเนิดเธอ ให้เขา ยอมรับตัวตนของเธอก็เป็นสิ่งที่เขาควรจะทำ ทำไมในสายตา ของเธอ ถึงมองว่ามันจะกลายเป็นปัญหาสำหรับเขาล่ะ?”

แม้ว่าน้ำตาของซูรั่วหลีจะกำลังไหล แต่เธอก็ยังเอ่ยพูดออก มาอย่างดื้อดึงว่า “ฉันไม่อยากสร้างปัญหาให้เขา แล้วก็ไม่ อยากสร้างปัญหาให้แม่ด้วย…..

เย่เฉินเดาะลิ้น “ๆ เธอนี่มันแปลกคนจริงๆ เพื่อตระกูลแล้ว สามารถฆ่าคนได้หลายสิบคนโดยไม่กะพริบตา แต่ว่าตอนนี้ กลับบอกว่าไม่อยากสร้างปัญหาให้ตระกูลซู ทำไมเธอต้องอุทิศ ชีวิตเพื่อตระกูลขนาดนั้น?