บทที่ 2012

ทันใดนั้น คนรับใช้หลายคนก็วิ่งเข้ามา และถามว่า: “คุณชาย เกิดอะไรขึ้น?!”

ซึ่งเทียนหมิงพูดว่า “ฉันกดกริ่งประตูของคุณท่านไม่มีเสียง ตอบรับ กลัวว่าคนจะเป็นอะไรไป พวกนายรีบช่วยฉันกระแทก

ประตูออกเดี๋ยวนี้!”

เมื่อคนรับใช้หลายคนได้ยิน ก็วิตกกังวลขึ้นมา หนึ่งในนั้นพูด เองว่า: “ผมเอง!”

อีกคนรีบพูดว่า: “ฉันไปพร้อมกับนาย!”

ในเวลานี้ ลุงก็รีบมาตามข่าวที่ได้ยิน และถามอย่างวิตก กังวลว่า: “คุณชาย คุณท่านเขาเป็นอะไรเหรอ?!

ซึ่งเทียนหญิงมองเขา และรีบพูดว่า “ลุงวีลุงมาได้พอดี พ่อ ของผมอยู่ในห้อง กดกริ่งหลายครั้งไม่มีการตอบรับอะไรเลย ผม กลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป

ในใจของลุงวีตึงเครียด ก็ตระหนักในทันทีว่า ซึ่งเทียนหญิงน่า จะวางยาให้คุณท่านแล้ว ในใจก็โกรธในทันที และก็มีความรู้สึก ทุกข์ระทมรวมทั้งเป็นห่วง

เขาก็ไม่รู้ว่า วิธีของเย่เฉิน สามารถที่จะทำให้คุณท่านรอดพ้น จากอันตรายได้มั้ย
แต่ทว่า เขาก็ไม่กล้าแสดงความลังเลอะไรก็ตามออกมา และ พูดอย่างเร่งรีบว่า “งั้นก็รีบกระแทกประตูออกเดี๋ยวนี้ เข้าไปดู!”

คนรับใช้หลายคนเริ่มใช้เรี่ยวแรงกันแล้ว วิ่งตรงไปกระแทก ประตู หลังจากที่กระแทกหลายครั้ง ประตูก็ถูกกระแทกเปิดออก ดังปัง

ต่อจากนั้น ซึ่งเทียนหมิงก็ดึงคนทางซ้ายและขวาออกไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกและรีบพุ่งเข้าไปก่อนคนแรก ทันทีที่ เข้าไปก็ตรงไปที่ห้องนอน ขณะที่วิ่งไปด้วย ก็ยังตะโกนไปด้วย ว่า “พ่อ! พ่อครับพ่อไม่เป็นไรใช่มั้ยพ่อ”

จากนั้น ก็ผลักประตูห้องออกในทันที

ทันทีที่ซึ่งเทียนหมิงเข้ามาที่ประตู ก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ในทันที!

และลุงเป็นคนที่พุ่งเข้าทีหลัง และคนรับใช้หลายคน ก็ถูก

ตกใจกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

ในระหว่างนี้คุณท่านซึ่ง กำลังยืนอยู่ข้างเตียงด้วยสีหน้างุนงง ทั้งร่างกายของเขาใส่เพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว โคนต้น ขามีน้ำเหลวสีเหลืองหลายสายไหลไปตามขาทั้งสองข้างอย่างไม่ หยุดหย่อน พรมขนสัตว์ราคาแพงที่ทำด้วยงานฝีมือ เต็มไปด้วย สิ่งสกปรกที่ปนกับอุจจาระและปัสสาวะ ทั้งห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่น คละคลุ้ง

เมื่อคุณท่านซึ่งเห็นผู้คนมากมายขนาดนี้พุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน ตกใจจนร้องไห้เสียงในทันที คนทั้งคนวิ่งล้มลุก คลุกคลานไปทางระเบียง ร้องไห้ตะโกน“…พวกนายเป็น …พวกนายทำอะไร…”

เมื่อส่งเทียนหมิงเห็นลักษณะของคุณท่าน ในความสุข เป็น

“แก่เป็นโรคอัลไซเมอร์จริงๆ ขนาดปัสสาวะอุจจาระก็

ไว้อยู่ด้วยซ้ำ! คราวมั่นคงจริงๆ

แม้ว่าในใจจะคิดแบบแต่สีหน้าท่าทางของเขาวิตกกังวล เป็นอย่างมาก ก้าวเดินผ่านไป ไม่ว่าทั่วสกปรกแค่ไหน กอดเขาไว้แน่น และเป็นอะไรพ่อพ่อผมไม่เหรอคือเทียนหมิง!

ในเวลาชายคนของตัวเองเป็นอย่างมาก

ไอ้เดรัจฉานสามารถเอาสถานการณ์จริงๆ ทั่วร่างกายของกูสกปรกกลายเป็นแบบเขา นั้นยังแสดงได้จริงขนาดนี้ ดูเหมือนจะเป็นตัวละครอันดับหนึ่ง

เมื่อคิดเรื่องนี้ ในของคุณท่านซึ่งก็อดหัวเราะเยาะตัวเอง ไม่ได้ ฉันทําเหมือนไม่เหรอเพื่อให้เขาเชื่ออย่าง หมดก็ สามารถเอาตัวเองรอดไป…
แม้ว่าในใจของคุณท่านซึ่งจะมีความรู้สึกประเดประดังเข้ามา พร้อมกันหมด แต่ยังต้องเล่นละครต่อไป ดังนั้นเขาจึงพยายาม อย่างยิ่งที่จะสลัดหลุดพ้นจากส่งเทียนหญิง และร้องไห้เสียงดัง ว่า: “ฆ่าคน ฆ่าคนแล้ว…!!

ซึ่งเทียนหญิงร้องไห้เสียงดังและพูดว่า: “ลุงวี! รีบเตรียมรถ! พาพ่อของผมไปที่โรงพยาบาล! เร็ว!”