บทที่ 2005

เมืองจินหลิง ตระกูลซ่ง

ทันทีที่ซึ่งเทียนหญิงกลับมา ก็แกล้งทําเป็นว่าหาคุณท่านซึ่ง

ถามโน่นถามนี่ สีหน้าหน้าเต็มไปด้วยความเป็นห่วงต่อซึ่งหวั่นถึง เมื่อคุณท่านซึ่งเห็นลูกชายคนโตของตัวเอง ส่วนลึกภายในใจ

ก็มีความสงสัยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เขาไม่อยากที่จะเชื่อเลยจริงๆว่า ลูกชายคนโตที่ตัวเองเลี้ยง มาเป็นเวลาห้าสิบปี ต้องการที่จะคิดร้ายกับตัวเอง

หากคำพูดนี้ออกมาจากปากของคนอื่นๆ คุณท่านซึ่งตายก็ ไม่มีวันเชื่อ แต่ทว่า แต่เมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปากของเยเฉิน ต่อให้คุณ

ท่านซึ่งไม่อยากจะเชื่อ ก็จำเป็นต้องให้ความสำคัญขึ้นมา

เพราะว่า ในใจของเขารู้ดีว่า ความสามารถของเยเฉินอาจาร เย่นั้นทะลวงฟ้า ยิ่งไปกว่านั้นด้วยอุปนิสัยของเขา ไม่มีทางที่จะ พูดอะไรก็ตามที่ไม่รับผิดชอบ

และในเมื่อเขาพูดแบบนี้แล้ว ก็ต้องมีหลักฐานที่แน่นอนแล้ว

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขามองซ่งเทียนหญิงลูกชายคนโตไปด้วย และ คิดในใจไปด้วยว่า: “ดูเหมือนว่า ฉันจะต้องระมัดระวังจริงๆด้วย ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จะต้องตื่นตัวเป็นอย่างมากแล้ว
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ลุกขึ้น และพูดกับซ่งเทียนหมิงว่า: “โธ่ เทียนหมิง เรื่องของหวั่นถึงทำให้ฉันเหนื่อยล้าทั้งใจและกายมา โดยตลอด ร่างกายของฉันค่อนข้างไม่สบาย ในเมื่อแกกลับมา แล้ว ก็ช่วยฉันดูแลสถานการณ์โดยรวมไปก่อน ฉันต้องพักผ่อน ก่อนแล้ว ร่างกายจะรับไม่ไหวแล้วจริงๆ

ซึ่งเทียนหมิงรีบพูดว่า “พ่อครับ งั้นผมประคองพ่อกลับไปที่ ห้องนะ”

คุณท่านซึ่งโบกมือ และพูดว่า “ไม่ต้อง แกรีบติดต่อหาซึ่งทรง สักหน่อย ถามความคืบหน้าของทางด้านประเทศญี่ปุ่น หา ข่าวคราวของซ่งหวั่นถึงได้หรือยัง มีข่าวคราวแล้ว บอกฉันทันที

หลังจากที่พูดจบ คุณท่านซึ่งมองไปทางพ่อบ้านลุงวี และเอ่ย

ปากพูดว่า: “เหล่าวี นายประคองฉันกลับห้องเถอะ ลุงรีบพยักหน้า ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดด้วยความเคารพว่า

“คุณท่าน เชิญครับ!”

คุณท่านซึ่งลุกขึ้นมา มองไปทางซึ่งเทียนหญิงแวบหนึ่ง และ กำชับว่า: “เทียนหมิง หลังจากที่น้องชายของแกจากไปแล้วก็เห ลือหวั่นถึงที่เป็นสายเลือดคนเดียว ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกก็ต้องให้ เธอมีชีวิตกลับมา ไม่อย่างนั้นฉันตายไป ก็ไม่มีหน้าไปเจอพวก เขาสองสามีภรรยา แกเข้าใจมั้ย?”

ในแววตาของซ่งเทียนหมิงประกายด้วยความกระอักกระอ่วน เล็กน้อย แล้วก็กลับมาเป็นปกติในทันที และพูดอย่างจริงจังว่า “พ่อครับพ่อวางใจได้ ผมจะทำทุกอย่างให้เต็มที่แน่นอน!”
คุณท่านซึ่งพยักหน้าเบาๆ ในใจก็ทอดถอนหายใจเป็นพักๆ

เหตุผลที่เขาพูดแบบนี้ คืออยากจะดูว่า ถ้าหากเรื่องนี้ซึ่งเทียน หมิงเป็นคนทำจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเขาจะยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่ว เล็กน้อยสุดท้ายหรือเปล่า

ถ้าหากเขายังความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่เล็กน้อย ก็น่าจะปล่อย หลานสาวแท้ๆของเขาไป เหลือเลือดเนื้อเชื้อไขของน้องชายไว้

แต่ถ้าหากตัวเองพูดถึงขนาดนี้แล้ว เขายังไม่แยแส ถึงกับยัง คิดร้ายกับตัวเองต่อไป ถ้าอย่างนั้นสำหรับตัวเอง ลูกชายคนนี้ สามารถที่จะละทิ้งได้อย่างสมบูรณ์

ลุงประคองคุณท่านซึ่งที่ค่อนข้างเหนื่อยสายตัวแทบขาด กลับไปถึงที่ห้องของเขา

ทันทีที่เข้ามา คุณท่านซึ่งก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน คนทั้งคน แสดงความสามารถที่มีอยู่ออกมาให้เห็น ร่างกายก็ไม่ได้อ่อนแอ เหมือนเมื่อกี้นี้ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากับลุงวีว่า “เหล่าวี ปิด ประตู มาในห้องหนังสือ ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายหน่อย!

ห้องของคุณท่านซึ่ง อันที่จริงแล้วเป็นห้องชุดขนาดใหญ่เป็น อย่างมาก

ห้องนั่งเล่นกับห้องนอนและห้องหนังสือ ทั้งหมดอยู่ในนั้น มี ความเป็นส่วนตัวสูงมาก

โดยเฉพาะห้องหนังสือ ซึ่งอยู่ตรงกลางของห้องชุดทั้งหมด ทุกๆด้านมีห้องอื่นเป็นกันชน ไม่มีหน้าต่างที่เปิดอยู่ และการพูดคุยก็ยากที่จะดักฟังได้

เมื่อลุงเห็นคุณท่านซึ่งจริงจังขึ้นมาในทันที ที่มีความรู้สึกคุ้น เคยอย่างหนึ่งที่หายไปนาน