บทที่ 1992

ผู้หญิงที่อยู่ปลายสายพูดเบาๆ “ในเมื่อคุณซึ่งพักอยู่ที่โรงแรม บุรี งั้นก็รบกวนคุณซึ่งเดินไปที่ดาดฟ้าเดี๋ยวนี้เลย”

“ดาดฟ้า?”ซ่งหรง ขมวดคิ้วให้ฉันขึ้นไปดาดฟ้าทำไม?”

ผู้หญิงคนนั้นพูด “เฮลิคอปเตอร์กำลังจอดรออยู่ที่ดาดฟ้า

“เฮลิคอปเตอร์?”ซ่งหรงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ใน เวลาเดียวกันเขาก็เกิดความรู้สึกดูถูกเหยียบหยามทันที

เขาคิดอยู่ในใจ “เย่เฉินและเพื่อนของเขา เป็นคนที่ไร้สาระ มากๆ อยู่ในตัวเมืองยังต้องใช้เฮลิคอปเตอร์มารับด้วยเหรอ มี เงินเยอะมากจนไม่มีที่ให้ใช้จ่ายเหรอ? เช่าเฮลิคอปเตอร์หนึ่ง ก็คิดว่าตัวเองเจ๋งแล้วเหรอ? การกระทำของพวกเขามันเชยและ แย่มากจริงๆ?”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขายิ้มอย่างดูถูก หลังจากนั้น เขาก็พูดด้วย ความสุภาพ “ถ้าเป็นอย่างนี้ งั้นก็รบกวนพวกคุณรอที่ดาดฟ้าสัก

ครู ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย”

“ได้ค่ะ ฉันจะรอคุณซ่งอยู่ที่ดาดฟ้า”

หลังจากที่ซ่งเ งสายแล้ว เขาก็หัวเราะอย่างดูถูก ทันที “ฮ่าๆๆ เย่เฉินคนนี้น่าสนใจมากๆ ฉันบอกว่าจะไปหาเขา เอง เขาก็บอกให้ฉันรอเพื่อนของเขามารับ และยังหา เฮลิคอปเตอร์มารับฉันอีก มันไม่ได้มีความหมายเลยคิดว่าฉันเป็นคนบ้านนอกไม่เคยเข้าสังคมเหรอ? คิดว่าใช้เฮลิคอปเตอร์ เพียงลำเดียวก็จะทำฉันให้ฉันตกใจเหรอ?”

เลขายิ้มเบาๆ “ประธานซ่ง ฉันคิดว่าเเฉินคนนี้เป็นเพียงแค่ แสงจากหิ่งห้อย แต่อยากจะมาเทียบแสงจันทร์อย่างคุณ เขาไม่รู้ จักประมาณตนจริงๆ”

ซึ่งหรง พูดอย่างเย็นชา “โอ๊ย ถ้าจะพูดถึงเย่เฉินคนนี้ เขาก็มี ความสามารถอยู่ไม่มากก็น้อย อย่างเช่น ยาอายุวัฒนะที่ของเขา มันเป็นยาวิเศษจริงๆ! ฉันหวังว่าตอนที่ตัวเองแก่แล้วจะมียาอายุ วัฒนะสักเม็ด…”

ขณะพูด ซึ่งทรงถอนหายใจ โบกมือให้เลขาและพูด:”พอแล้ว ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว คุณไปดาดฟ้าพร้อมกับฉันเลย

“ได้ค่ะ ประธานซ่ง!”

ซ่งหรง พาเลขาคนสนิท มาถึงดาดฟ้าของโรงแรมบุรี

ในเวลานี้ บนลานจอดของดาดฟ้า มีเฮลิคอปเตอร์สีดำขนาด ใหญ่จอดอยู่

เมื่อซ่งทรงสี่เห็นเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และพูด: “โอ้โห เย่เฉินและเพื่อนของเขา ยอมจ่ายหนักจริงๆ เฮลิคอปเตอร์ล่านี้น่าจะเป็นรุ่นซูเปอร์พม่าของยุโรป ราคา โรงงานน่าจะประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบล้านหยวน ถ้าดัดแปลง เฮลิคอปเตอร์หน่อย ราคาน่าจะเกินสองร้อยล้านหยวน เฮลิคอปเตอร์แบบนี้ เช่าบินระยะทางใกล้ๆครั้งหนึ่งคงต้องจ่าย หลายแสนหยวน”
เลขาหัวเราะและพูด” ใช้เงินหลายแสนเพื่อโอ้อวดต่อหน้า ประธานซ่ง เย่เฉินคนนี้มันบ้าไปแล้วหรือเปล่า”

“ใช่”ซ่งหรง พูดอย่างเย็นชา “คุณเห็นอักษรสี่ตัวบน เฮลิคอปเตอร์หรือยัง?”

เลขาตัวอักษรสีขาวที่สะดุดตาบนเฮลิคอปเตอร์สีดำ และอ่าน ทีละตัว:”I-T-O-U? ประธานซึ่ง มันหมายความว่ายังไง? ดู เหมือนในภาษาอังกฤษจะไม่มีคำนี้

ซ่งหรง พูดด้วยรอยยิ้ม “มันไม่ใช่คำศัพท์ของภาษาอังกฤษ และเป็นภาษาญี่ปุ่นที่เขียนโดยอักษรโรมัน I-TO-Uสี่คำนี้ ถ้า ออกเสียง โดยภาษาโรมัน น่าจะอ่านว่า “อิโตะ”

“อิโตะ?”เลขาขมวดคิ้ว “ประธานซึ่ง มันหมายความว่ายังไง ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ”

ซ่งหรง พูดอย่างจริงจัง “คุณเข้าสังคมน้อยเกินไป อักษรตัว นี้สอดคล้องกับภาษาญี่ปุ่นคำว่าอิโตะ มันหมายความว่า เฮลิคอปเตอร์ล่านี้เป็นทรัพย์สินของตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น นั่นก็คือตระกูลอิโตะ”

“อ้า?!”เลขาอุทานทันที “เป็นเฮลิคอปเตอร์ของตระกูลอิโตะ?! โอ้พระเจ้า เย่เฉินรู้จักคนของตระกูลอิโตะจริงๆเหรอ?!!

ซ่งหรงจุ๊ปาก “คนอย่างเขา? จะรู้จักคนของตระกูลอิโตะ คุณ คิดว่าเขาคู่ควรเหรอ?”

เลขาถามด้วยความประหลาดใจ “แล้วเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ละ?”

ซึ่งทรงพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณไม่รู้เรื่องอะไรเลย ธุรกิจของตระ กูลอิโตะ ครอบคลุมธุรกิจทุกด้านของญี่ปุ่น ตระกูลของพวกเขามี บริษัทการบินที่ชื่อว่า’บริษัทแอร์อิโตะ’!”

“บริษัทแอร์อิโตะ?”

“ใช่! มันคือบริษัทแอร์อิโตะ!”ซงทรงอธิบาย “บริษัทนี้ดำเนิน ธุรกิจในการขนส่งระยะสั้น และบริษัทนี้ก็มีเครื่องบินสองร้อยกว่า ล่า รวมถึงเฮลิคอปเตอร์หนึ่งร้อยกว่าด้วย ซึ่งถือว่าเป็นบริษัท ที่แข็งแกร่งมากๆ!”

“ฉันเดาว่าเย่เฉินกับเพื่อนของเขาเช่าเฮลิคอปเตอร์ลำนี้มา จากบริษัทแอร์อิโตะ!”

เลขาพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “เป็นอย่างนี้นี่เอง! เมื่อสัก

ครูคุณพูดว่าเฮลิคอปเตอร์ลำนี้เป็นของตระกูลอิโตะ ทำให้ฉันตก

ใจมากๆ ฉันยังนึกว่าเพื่อนของเขาเป็นคนของตระกูลอิโตะ”

ซึ่งหรง พูดอย่างเย็นชา “เมื่อสักครู่ฉันพูดแล้ว เขาไม่คู่ควร รู้จักคนของตระกูลอิโตะ อำนาจของตระกูลอิโตะในญี่ปุ่น ใน ตอนนี้ เหมือนกับตระกูลในประเทศของเรา เยเฉินที่อาศัยกา รดูฮวงจุ้ยและเข้าร่างทรง เขาไม่คู่ควรที่จะรู้จักคนของตระกูลอิ โตะอยู่แล้ว!”