บทที่ 1991

เมื่ออิโตะนานาโกะได้ยินว่าเยเฉันต้องการขบวนรถยนต์ที่ อลังการและรีบพูดด้วยรอยยิ้ม เย่เฉินซัง ฉันคิดว่าขบวน รถยนต์ยังอลังการไม่พอหรอก? ถ้างั้นฉันจะส่งเฮลิคอปเตอร์ หลายล่าไปอีกว่า!”

เยเฉินหัวเราะเบาๆ “คนนั้นพักอยู่ที่โรงแรมบุรีในโตเกียว ถ้า ส่งเฮลิคอปเตอร์ไปในตัวเมือง มันจะไม่เหมาะสมหรือเปล่า?”

อิโตะนานาโกะยิ้มและพูดอย่างจริงจัง “เย่เฉินซัง เรื่องเล็กแค่ นี้ สำหรับตระกูลอิโตะ ไม่มีคำว่าไม่เหมาะสม ถ้าคุณต้องการละ ก็ คุณก็ให้นานาโกะจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด นานาโกะจะไม่ทำให้ คุณต้องผิดหวัง!”

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าและรับปาก เขาพูด

ด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นคงต้องรบกวนนานาโกะจัดการเรื่องนี้แล้ว จุดประสงค์ของฉันมีข้อเดียวคือ ทำให้เขาตกตะลึง” อิโตะนานาโกะพูดด้วยรอยยิ้มเเฉินซังโปรดวางใจ ฉันจะ

สั่งสอนประสบการณ์ครั้งนี้ให้เขาเอง!”

ณ โรงแรมบุรี

ซ่งหรง ให้เลขาคนสวยของตัวเอง ติดปลาสเตอร์หลายชิ้นมือ ของตัวเอง
ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงเป็นเลขาของเขา ยังเป็นคนรักของเขาและ เป็นลูกน้องคนสนิทด้วย

หลังจากที่เธอทําแผลให้ซ่งหรงจนเสร็จ พูดด้วยความปวด ใจ “ประธานซ่ง คุณอย่าทำอะไรบ่มบ่ามอย่างนี้อีก ไม่ว่าจะเกิด อะไรขึ้นคุณก็ต้องดูแลร่างกายของตัวเองด้วย!”

ซ่งหรง พูดด้วยสีหน้าโศกเศร้า “คุณไม่เข้าใจ ฉันไม่ได้ทำ อะไรบุ่มบ่าม แต่เย่เฉินคนนั้นเป็นคนที่ต่อกรด้วยยากจริงๆ เขา มาที่โตเกียว สำหรับฉันมันเป็นปัญหาใหญ่มากๆ!”

เลขารีบพูดทันที “ประธานซ่ง จะจัดการคนแบบนี้ อันที่จริงมัน ไม่ใช่เรื่องยากเลย? ให้ฮาชิโมโตะชินกิจหานักฆ่าหลายๆคน หา โอกาสลอบสังหารเขาให้ตายไปเลย

ซึ่งทรงโบกมือและถอนหายใจ “เห้อ คุณไม่เข้าใจ คุณไม่รู้ ความสามารถของเย่เฉิน คนๆนี้มีความสามารถจริงๆ คนทั่วไป ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

“นอกจากนี้ ถ้าพวกเราทุ่มบ่ามและไปหาเรื่องเขา อาจจะเผย พิรุธของตัวเองออกมา ถ้าเป็นอย่างนั้นมันได้ไม่คุ้มเสีย”

เลขาถามอีกครั้ง: “ประธานซ่ง ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี? หรือว่าพวกเราต้องทำตามที่คุณท่านบอกจริงๆ ทำตามคำสั่งทุก อย่างของเขาเหรอ?”

ซึ่งหรงพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “ดูจากสถานการณ์ตอน นี้ พวกเราไม่มีทางเลือก คงต้องเสแสร้งร่วมมือกับเขา จากนั้นก็ หวังว่าเขาจะไม่พบพิรุธอะไรจากฉัน”
ขณะพูด เขาก็ถอนหายใจ และพูดอย่างไม่มั่นใจว่า “ตอนนี้ฉัน ไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถสงบสติอารมณ์และไม่เผยพิรุธต่อหน้า เขาได้หรือเปล่า คนๆนี้ฉลาดมากๆ ถ้าฉันประมาท เขาอาจจะ มองออกก็ได้”

เลขารีบพูดทันที “ประธานซ่ง คุณเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็ง ที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอ ฉันเชื่อว่าคุณจะไม่เผยพิรุธอะไรออกมา อย่างแน่นอน”

ซึ่งทรงพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น!” ขณะพูด จู่ๆ โทรศัพท์ของซึ่งทรงก็ดังขึ้นทันที

ในสายโทรศัพท์มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ไม่ทราบว่า ใช่คุณซ่งทรงหรือเปล่า?”

ซ่งหรง รับปากและพูด:” ใช่ ฉันเอง”

ผู้หญิงคนนั้นพูด “สวัสดีค่ะ คุณซึ่ง ฉันคือคนที่คุณเย่ส่งมาเพื่อ

รับคุณ ไม่ทราบว่าคุณพร้อมที่จะเดินทางหรือยัง?”

ซ่งหรงพูด:”ฉันพร้อมแล้ว จะให้ฉันไปเจอคุณที่ไหนเหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นพูด “คุณน่าจะเข้าพักที่โรงแรมบุรีใช่ไหม?” ซ่งหรงพูด:” ใช่ ฉันพักอยู่ห้องชุดเพรสซิเดนสูทในโรงแรม

บุรี”

ซ่งหรง จงใจพูดห้องชุดเพรสซิเดนสูท เพื่อให้ตัวเองรู้สึกอยู่ เหนือกว่าอีกฝ่าย
เขารู้ว่าเย่เฉินเป็นคนมีความสามารถไม่มากก็น้อย แต่เขารู้สึก ว่าความสามารถของเย่เฉินอาจจะใช้ได้แค่ในเมืองจินหลัง ถ้า ออกจากเมืองจินหลง มาถึงญี่ปุ่น มันก็ต้องลดลงอย่างแน่นอน

ดังนั้น เขาไม่ได้มองเพื่อนของเยเฉินอยู่ในสายตาอยู่แล้ว

ในมุมมองของเขา เยเฉันก็เหมือนกับพวกร่างทรง เป็นไปไม่ ได้ที่จะรู้จักผู้มีอำนาจในประเทศญี่ปุ่นอยู่แล้ว

คาดว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นแค่ชนชั้นกลางของโตเกียวเท่านั้น