บทที่ 1976

ซึ่งหวั่นถึงมีความคิดอยู่ในใจ เธอรู้สึกว่า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้น ไป ฉันซึ่งหวั่นถึงยินดีทำทุกอย่างให้กับอาจารย์เย่ ถึงแม้ว่าอา จารย์เย่จะสั่งให้ฉันไปตายตอนนี้ ฉันก็เต็มใจที่จะตายเพื่อเขา โดยไม่บ่นสักค่า!!

เย่เฉินไม่รู้ความคิดในใจของซ่งหวั่นถึงในตอนนี้ เขาใช้คำ พูดอ่อนโยนเพื่อปลอบใจเธอตลอด: “หวั่นถึง ความสัมพันธ์ ระหว่างคุณกับฉัน ไม่ต้องเอ่ยคำขอบคุณ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่อง บุญคุณด้วย คุณเป็นเพื่อนของฉัน ฉันมาช่วยคุณ มันเป็นเรื่อง ปกติ อย่าว่าแต่คุณอยู่ญี่ปุ่นเลย ถึงแม้คุณจะอยู่ในที่อันตราย มากกว่านี้ ฉันก็จะไปช่วยคุณอย่างแน่นอน”

เยเฉันกำลังแสดงให้ซึ่งหวั่นถึงเข้าใจว่าตัวเองให้ความสำคัญ กับมิตรภาพของเพื่อนมากๆ แต่เขาไม่คาดคิด คำพูดเหล่านี้ เมื่อ ซึ่งหวั่นถึงได้ยิน มันกลับกลายเป็นคำสารภาพที่น่าประทับใจ มากๆ!

ในเวลานี้ เธอยิ่งรู้สึกรักเย่เฉินมากขึ้น และเธอเต็มใจที่กอด เขาไว้แน่นอย่างนี้ อยากให้ร่างกายของตัวเองกลายเป็นส่วน หนึ่งของเขา

หัวใจของเธอทั้งรักและซาบซึ้งต่อเย่เฉินมากๆ เธอหุนหันพลัน แล่นก็เลยเขย่งปลายเท้า และจูบที่ริมฝีปากของเเฉินทันที

นี่เป็นครั้งที่สองที่ซ่งหวั่นถึงจูบเย่เฉิน
และเป็นการจูบครั้งที่สองของเธอด้วย

ริมฝีปากของเธอเย็นมาก และมีรสชาติเค็มๆเล็กน้อยจาก น้ำตา ทําให้เยเฉันปวดใจมากๆ

ซ่งหวั่นถึงจูบเย่เฉิน และสองมือก็กอดเขาไว้อย่างแน่

ในเวลานี้ เธอปรารถนาให้เวลาหยุดนิ่ง ทำให้ตัวเองและชาย อันเป็นที่รักของตัวเองหยุดนิ่งอยู่ในช่วงเวลาที่สวยงามที่สุด ตลอดไป

ถึงแม้เธอจะต้องเสียชีวิตในตอนนี้ เธอก็เต็มใจ

น่าเสียดาย ความจริงไม่ใช่เทพนิยาย

ในขณะที่เธอจมดิ่งอยู่กับการจูบครั้งนี้ ก็มีเสียงเฮลิคอปเตอร์ ดังขึ้นจากหุบเขาที่อยู่ไม่ไกล

เย่เฉินรีบหันหน้าไปมอง บนท้องฟ้า มีเฮลิคอปเตอร์สาม

กําลังบินมา

ที่ด้านหน้าของเฮลิคอปเตอร์ มีไฟสปอตไลท์ขนาดใหญ่สาม ดวงกำลังส่องแสงไปมาทั่วหุบเขา

เย่เฉินรีบพูดกับเธอทันที “พวกเราอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ตอนนี้เจ้า หน้าที่ตำรวจทั้งหมดของ โตเกียวกำลังค้นหาคุณอยู่

ซ่งหวั่นถึงรีบพูดทันที “อาจารย์เย่ ตำรวจมาหาฉันก็ดีแล้ว ฉัน อยากจะแจ้งความพอดีเลย!”

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและถาม: “คุณอยากแจ้งความเหรอ?”
“ใช่!”ซงหวั่นถึงพูดอย่างหนักแน่น “รถบรรทุกที่ขับมาชนรถตู้ ของฉัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจงใจทำเรื่องนี้ และพวกเขามาเพื่อ ฆ่าฉันด้วย!”

เมื่อพูดจบ ดวงตาของซ่งหวั่นถึงก็แดงทันที พูดด้วยความ โกรธและโศกเศร้า “ไอ้สารเลวพวกนั้น ถ้าอยากจะฆ่าฉันก็มาหา ฉันโดยตรงเลย ทำไมต้องทำร้ายผู้บริสุทธิ์คนอื่นๆด้วย เลขาสอง คนของฉันและคนขับรถ ทั้งหมด”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซึ่งหวั่นถึงก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของ ตัวเองได้ สะอื้นด้วยความโศกเศร้าและเจ็บปวด:”ย่านจ๋อกับ เสี่ยวฮุยทำงานกับฉันมานาน พวกเธอตั้งใจทำงานมากๆ ช่วง ตรุษจีนยังต้องมาดูงานที่ญี่ปุ่นกับฉัน ฉันวางแผนจะพาพวกเธอ ไปเที่ยวที่โตเกียวด้วย แต่ฉันคาดไม่ถึง…คาดไม่ถึงว่าพวก เธอ….”

ซึ่งหวั่นถึงในเวลานี้พูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป และเธอก็ร้องไห้ ด้วยความเจ็บปวดและโศกเศร้า

เย่เฉินรีบปลอบใจเธอทันที “หวั่นถึง คุณวางใจ พวกเธอจะ ต้องไม่ตายฟรี!!

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าและเช็ดน้ำตาตัวเอง พูดอย่างหนัก แน่น:”ดังนั้นฉันต้องการแจ้งความ ให้ตำรวจไปจับคนร้ายที่อยู่ เบื้องหลัง ทำให้พวกเขาต้องชดใช้กรรม และแก้แค้นให้ย่าน อกับพวกเขาทั้งหมดสามคน!!

เย่เฉินส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง “คุณอยู่โตเกียวไม่รู้จักใครเลยและไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ คุณแจ้งความไปก็คงไม่มี ประโยชน์ และอาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวด้วย”

ซึ่งหวั่นถึงรีบถามทันที “อาจารย์เย่ ความหมายของคุณคือ ไม่ แจ้งความใช่ไหม?”

“ใช่!”เย่เฉินพยักหน้าและพูด “หวั่นถึง ตอนนี้พวกเรายังไม่ แน่ใจ มีคนในญี่ปุ่นต้องการชีวิตของคุณ หรือมีคนในประเทศจีน ต้องการชีวิตของคุณกันแน่ ดังนั้น คุณแจ้งความที่ญี่ปุ่น มันแก้ไข ปัญหานี้ไม่ได้ ถ้าคุณเชื่อใจฉันก็ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องนี้ ฉันจะ ตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่าง และให้ความเป็นธรรมกับคุณและ สามคนที่เสียชีวิต!”