บทที่ 1959

เมื่อซ่งหรง ออกตัวขอไปตามหาที่ญี่ปุ่น คุณท่านซึ่งจึงรู้สึกอุ่น ใจขึ้นมาบ้าง

เขาพึมพำขึ้นมาในใจว่า “ทรงกับหวั่นถึงไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ทรงเป็นห่วงหวั่นถึงขนาดนี้ มันช่างดีเสียจริง…

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วเอ่ยพูดว่า “ทรง แกไปเตรียมตั๋วเครื่องบิน ฉันจะไปกับแกด้วย!!

ซึ่งทรงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณไม่ต้องไปด้วยหรอกครับ คุณ แก่แล้ว ที่นั่นมันต่างถิ่นต่างผู้คน คุณอยู่ที่บ้านนี่แหละครับ ผมจะตามหาซึ่งหวั่นถึงกลับมาให้ได้

คุณท่านซึ่งลังเลเล็กน้อย ในใจก็รู้ดีว่าถ้าตัวเองไปด้วย ก็คง ไม่มีประโยชน์อะไร

อีกอย่าง ถ้าตัวเองไปญี่ปุ่นกับซุงหรง ซึ่งชื่อกรุ๊ปก็จะไม่มีคน คอยคุม

ถึงยังไงก็เป็นบริษัทที่ใหญ่พอสมควร ถึงแม้จะมีวันหยุด ก็ ต้องจัดการปัญหาที่มีมาทุกวัน ถ้าหากไม่มีคนคอยคุมอยู่ที่นี่ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมา ก็คงจะสร้างความเสียหายมหาศาล

ดังนั้น คุณท่านซึ่งจึงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “งั้นก็ได้เฉันจะ รออยู่ที่บ้าน แกรีบพาคนที่มีฝีมือไปด้วย แล้วรีบออกเดินทาง เถอะ!”
ซ่งทรงรีบเอ่ยพูดว่า “คุณไม่ต้องห่วง ผมจะรีบจัดการเดี่ยว

ต่อมา ซึ่งตรงก็โทรไปหาผู้ช่วยให้มารวมตัวกัน พร้อมทั้ง บอดี้การ์ดอีกสิบกว่าคน ขณะเดียวกันก็จัดการเรื่องตั๋วเครื่องบิน ไปด้วย หนึ่งชั่วโมงต่อมาก็ขึ้นเครื่องบินไปที่ญี่ปุ่นทันที

ด้านคุณท่านซึ่งก็โทรไปหาเเฉินว่า “อาจารย์เย่ ไม่สามารถ ติดต่อได้ทั้งหวั่นถึงและคนติดตามของเธอ ผมกลัวว่าอาจจะมี อะไรเกิดขึ้นกับพวกเธอ เลยให้ทรงที่เดินทางไปที่โตเกียวแล้ว!”

เย่เฉินเอ่ยถามปลายสายว่า “ไม่มีเบาะแสอะไรเลยเหรอ?”

คุณท่านซึ่งถอนหายใจออกมา “ใช่ ไม่มีเบาะแสอะไรเลย ผม ให้คนสอบถามทางโรงแรมแล้ว ทางโรงแรมบอกแค่ว่าไม่กี่ ชั่วโมงก่อนหน้านี้พวกเธอนั่งรถออกไปข้างนอก แต่ไม่รู้ว่าไป ที่ไหน”

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “หวั่นถึงไม่ได้บอกพวกคุณก่อนเห รอว่าจะออกไปไหน?”

“ไม่เลย… คุณท่านซึ่งเอ่ยพูดอย่างเจ็บปวดหัวใจ “ตอนที่หวั่น ถึงกลับมาจากบริษัทนิปปอนสติเมื่อเย็น ก็แค่พูดกับผมเรื่อง ความคืบหน้าของการเจรจา ยังพูดอีกว่าพรุ่งนี้จะไปคุยกับฝั่งนั้น ต่อ แต่ว่าเรื่องที่เธอออกไปข้างนอก ในคืนนี้ ผมไม่รู้เรื่องอะไร เลย เธอไม่ได้ส่งข้อความมาบอกเลยสักคำ

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ซ่งหรงสร้างสถานการณ์ไว้อย่างเฉียบ แหลม ในระหว่างที่ซ่งหวั่นถึงกับฮาชิโมโตะ ชินกิจกำลังเจรจาต่อรองอย่างไม่มีใครยอมใคร เขาก็พูดให้กำลังใจซึ่งหวั่นถึง และ กระตุ้นให้อีกฝ่ายอยากเอาชนะ

อีกอย่างเมื่อเย็นที่ผ่านมา เขายังจงใจพูดออกมาอีกว่า “พรุ่งนี้ อาจจะมีเซอร์ไพรส์ก็ได้” คำพูดนี้ซึ่งเป็นตัวกระตุ้นที่ซึมซับเข้าไป ในความอยากเอาชนะของซ่งหวั่นถึง

หลังจากที่ซึ่งหวั่นถึงได้รับสายตอบตกลงเซ็นสัญญากับบริษัท นิปปอนสติ แน่นอนว่าต้องอยากเซอร์ไพรส์คนในครอบครัวอยู่ แล้ว ดังนั้นในตอนที่เธอออกมาจากโรงแรม จึงไม่ได้บอกว่าตัว เองกำลังจะไปที่ไหนให้คนในครอบครัวรู้

ซึ่งมันเข้ากับแผนของชงทรงพอดี

ณ ขณะนี้ ในใจของเยเฉินเป็นกังวลอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าซึ่งทรงจะไปที่ญี่ปุ่น เขาก็ไม่คิดอะไรมาก และ แน่นอนว่าไม่ได้สงสัยอะไรในตัวของซ่งหรง ด้วย

เขาแค่รู้สึกว่า ในเมื่อซึ่งหวั่นถึงหายตัวไปที่ญี่ปุ่น ตอนนี้สิ่งที่ ตัวเองควรทำที่สุดก็คือติดต่อหาคนที่ญี่ปุ่นให้ช่วยเข้าไปหา เบาะแสในโรงแรมที่ซ่งหวั่นถึงเข้าพัก เพื่อตรวจสอบว่าหลังจาก ที่ซ่งหวั่นถึงออกไปจากโรงแรม แล้วไปที่ไหนต่อกันแน่

ดังนั้น เขาจึงวางสายจากคุณท่านซัง แล้วโทรไปหาอิโตะ นา นาโกะ