บทที่ 1955

ในตอนที่รถตู้ไหลตกลงหน้าผา หัวใจของซ่งหวั่นถึงก็บีบรัด จนถึงขั้นสุด

แต่ว่า ยิ่งอยู่ในสถานการณ์ใกล้ตายแบบนี้ สมองของเธอก็ ยิ่งฉายภาพชัด

ในเวลานี้สมองของเธอ โลดแล่นอย่างรวดเร็ว ในหัวคิดไปถึง เรื่องราวต่างๆมากมายภายในเวลาสั้นๆ

เพราะว่าทุกความคิดในหัวมันเร็วไปหมด เวลาที่มีจึงช้าลง เรื่อยๆ

ในตอนที่รถตู้ชนกระแทกหินขนาดใหญ่ตรงขอบหน้าผา ซึ่ง หวั่นถึงก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายถูกบีบอัดจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

บาะแบบนี้นุ่ม แต่โชคดี ที่เธอยังนั่งอยู่บนเบาะของรถหรู เบาะแ สบายทั้งยังให้ความรู้สึกปลอดภัย สำคัญที่สุดก็คือส่วนที่รองรับ ร่างกายมีความนุ่มเป็นอย่างมาก

ตรงส่วนที่นุ่มของเบาะ สามารถผ่อนปรนแรงอัดมหาศาลที่ ร่างกายได้รับ เหมือนนำไข่ไก่วางไว้ในกล่องที่เต็มไปด้วยขนนุ่น ค่าสัมประสิทธิ์ความปลอดภัยก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

แต่ถึงจะอย่างนั้น ซึ่งหวั่นถึงก็ยังถูกแรงมหาศาลพุ่งชน ฉีก กระชากร่างกายจนแทบหมดสติ แรงนี้ทำให้อวัยวะภายในของ เธออัดรวมอยู่ด้วยกัน ความเจ็บปวดนั้นมันมากเกินกว่าที่จินตนาการเอาไว้

ในชั่ววินาทีนี้ จู่ๆเธอก็นึกถึงของสิ่งหนึ่ง ของที่เธอพกติดตัว อยู่ตลอด

ในตอนนี้เอง หลังจากที่ตัวรถกระแทกหินก้อนใหญ่ ก็ลอย เคว้งอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ตกลงไปข้างล่างต่อ ซึ่งหวั่นถึง พยายามยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหยิบของสิ่งนั้นออกมาอย่าง สุดชีวิต

ต่อมา เธอก็หยิบตลับไม้ไม่ใหญ่ไม่เล็กออกมาจากกระเป๋าได้ เนื่องจากตัวรถยังพลิกไปพลิกมา เธอจึงทำได้เพียงใช้สองมือ กุมตลับไม้นั้นเอาไว้แน่นๆ ไม่กล้าผ่อนแรงลงแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกลัวว่าตลับไม้ในมือจะหลุดออกไป

เพราะเธอรู้ว่า ของที่อยู่ข้างในตลับไม้นี้ คือสิ่งเดียวที่จะ สามารถช่วยชีวิตเธอเอาไว้ได้

ซึ่งหวั่นถึงเปิดตลับไม้ออกด้วยความรวดเร็ว ในตอนที่ตัวรถ กำลังจะชนกระแทกอีกครั้ง เธอก็หยิบเม็ดยาที่อยู่ในตลับไม้นั้น ยัดใส่ปากอย่างไม่ลังเล

เสียงโครมครามดังสนั่นขึ้น

คราวนี้ ตัวรถชนกระแทกอย่างรุนแรงมากกว่าเดิม!

ตัวรถตู้พุ่งลงไปข้างล่าง ตกกระทบลงบนก้อนหินขนาด

ใหญ่!

วินาทีนั้นประตูรถที่อยู่ทางซ้ายมือของซึ่งหวั่นถึง กระแทกลงบนก้อนหินจนเกิดรอยบุบขนาดใหญ่!

แรงบบจากประตู กระแทกหัวเข่าข้างซ้ายของซ่งหวั่นถึง จน ทําให้หัวเข่าของเธอหัก!

ความเจ็บปวดรุนแรง ทำให้ส่งหวั่นถึงร้องออกมาอย่างน่า เวทนา ต่อมา รถทั้งคันก็กลิ้งอยู่บนลานหินลาดชันหลายตลบ

ในระหว่างที่ตัวรถกำลังกลิ้งอยู่นั้น ตัวของเฉินย่านกระแทก ไปมาอยู่หลายรอบ จนมีสภาพที่ไม่อาจทนมองได้ และเสียชีวิต ไปตั้งนานแล้ว

ซึ่งหวั่นถึงเห็นร่างกายของเธอกระแทกไปมาภายในรถ ก็ อยากที่จะช่วยแต่ติดตรงที่ว่าแม้แต่ตัวเองยังเอาไม่รอด ทำได้ เพียงเบิกตามองอยู่อย่างนั้น น้ำตาพลันทะลักไหลออกมา ราวกับเขื่อนแตก!

ในตอนที่รถลอยเคว้งอยู่ในอากาศอีกครั้ง เนื่องจากตัวรถ กลิ้งไปมาอย่างรวดเร็ว กระจกรถจึงได้แตกละเอียดไปแล้ว ดัง นั้นร่างกายของเฉินย่านจึงปลิวออกไปนอกหน้าต่าง…..

ซึ่งหวั่นถึงร้องไห้ออกมาอย่างแตกสลาย ร่างกายของเธอเอง ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ทั้งศีรษะ อวัยวะภายใน แขนขา ล้วนแล้วแต่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเข้า ใกล้ความตายเต็มที่

แต่ว่า เม็ดยาที่เยเฉันให้เธอมา เธออมไว้ในปากตลอดไม่ได้ กลืนลงไป
เธอรู้ว่า เม็ดยาสามารถช่วยเธอได้แค่ครั้งเดียว ถ้าหากตัวเอง กลืนลงไปเร็ว หลังจากนั้นพอรถตกลงไปในเหว เธอก็ต้องตายอ

ดังนั้น ในหัวของเธอจึงมีคำพูดหนึ่งผุดขึ้นมาว่า “ฉันต้อง อดทนต่อไป! ฉันต้องอดทน ให้ถึงที่สุด จากนั้นค่อยมอบชีวิตให้ แก่พระเจ้า!”

ต่อมา อีกคำพูดหนึ่งก็แย้งเข้ามาในหัว “ไม่ใช่สิ! ไม่ใช่มอบ ชีวิตให้แก่พระเจ้า แต่มอบชีวิตให้เยเฉินต่างหาก! ”

แรงกระแทกอย่างหนักประดังเข้ามาอีกครั้ง

ซึ่งหวั่นถึงรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะหมดสติเต็มที่

ในชั่ววินาทีสุดท้าย เธอกัดเม็ดยาให้แตก แล้วกลืนเม็ดยาที่ เต็มไปด้วยกลิ่นยาขมๆลงไปในท้องทันที!

วินาทีต่อมา ซึ่งหวั่นถึงก็หมดสติไปอย่างสมบูรณ์แบบ ร่า

งกายถไลกลิ้งไปตามรถ

ในตอนนี้เองฤทธิ์ยาที่ซึ่งหวั่นถึงกลืนลงไปก็กำลังแตกตัวอยู่ ในท้องของเธออย่างรุนแรง

ความเร็วในการแตกตัวของยาเป็นไปอย่างว่องไว ไหลเวียน ไปยังจุดต่างๆภายในร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว

ร่างกายของซ่งหวั่นถึงในตอนนี้ แทบจะสูญสิ้นกำลังไปหมด ทุกอย่าง แต่ขณะนั้นเอง ฤทธิ์ยาที่ออกฤทธิ์อย่างแข็งแกร่ง สามารถทำให้ร่างกายของเธอฟื้นคืนสภาพกลับมาได้อย่างฉับพลัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ