บทที่ 195 อยาก อยคุณแต่แรกแล้ว (1)

เวลานี้ ผู้จัดการสวมชุดสูทคนหนึ่งได้ยินเสียงทางนี้ทะเลาะกัน จึง รีบเดินมา

ด้านหลังเขามีบอดี้การ์ดร่างกายกำยำตามอยู่กลุ่มหนึ่ง

สายตาแต่ละคนดุดัน ล้วนน่าเกรงขาม

“เกิดอะไรขึ้น? ใครกันที่มาก่อเรื่องที่นี่?”

เกาจวิ้นเว่ยเห็นผู้จัดการคนนี้ ก็พูดขึ้นอย่างวางมาดว่า “คุณ คือคนดูแลที่นี่?”

“ใช่ครับ” คนคนนั้นพยักหัวพูดว่า “ผมชื่อหลีโม่ เป็นผู้จัดการ

ดูแลนิทรรศการนี้ คุณคือใคร?

เกาจวิ้นเว่ยพูดขึ้นอย่างเป็นซาว่า “ผมเกาจวิ้นเว่ยเป็นเจ้าของ ศูนย์นิทรรศการ”

หลีโม่พูดขึ้นว่า “ที่แท้ก็คุณชายเกา ไม่รู้ว่าคุณชายเกา โวยวายอยู่ที่นี่ ด้วยเรื่องอะไร?

เกาจวิ้นเว่ยพูดขึ้นอย่างเป็นชาว่า “ลูกน้องของพวกคุณทำงาน ไม่เป็นเลย ผมอยากเข้าไปดูรถสองคันนั้นใกล้ๆ ก็ไม่ยอมให้ผม เข้าไป หมายความว่ายังไง? ดูถูกผมหรือ?”

หลีโม่ยิ้มพูดขึ้นว่า “ขออะไรคุณชายเกา รถสองคันนี้ลูกค้าซื้อ ไปแล้ว ตอนนี้กำลังรอลูกค้ามารับรถไป เบื้องบนของเรามีคำสั่งรถสองคัน มูลค่าสูงมาก นอกจากเจ้าของรถ ใครก็แตะต้องไม่ ได้”

เกาจวิ้นเวียขมวดคิ้วถามขึ้นว่า “งั้นก็แสดงว่าไม่เห็นแก่หน้า ผมเลยใช่ไหม?”

“ขออภัย” หลีไม่พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เห็นแก่หน้าใครก็ไม่ ใต้ทั้งนั้น อย่าว่าแต่คุณชายเกา ต่อให้เป็นพระเจ้ามาเอง ถ้าเขา ไม่ใช่เจ้าของรถ ก็จับต้องรถไม่ได้

เกาจวิ้นเว่ย โกรธแทบตาย ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ โดย เฉพาะอยู่ต่อหน้าเซียวซูหน พูดยังไง พวกเธอก็ไม่เห็นแก่หน้า กันเลยใช่ไหม?

งั้นก็อย่าหาว่าผมไม่ให้ความเกรงใจ

แล้วเขาก็ตะโกนพูดในทันใดว่า “ได้ พวกคุณเก่งกันขนาดนี้ งั้นศูนย์นิทรรศการของพวกเรานี้เล็กเกินไป ต้อนรับพวกคุณไม่ ไหว ดังนั้นเชิญพวกคุณขนของออกไปเลย

หลีโม่พูดขึ้นว่า “คุณชายเกา ทำแบบนี้เกินไปไหม? ยังไงพวก เราก็เซ็นสัญญาเช่ากันแล้วนะครับ อีกอย่างพวกเราก็ได้จ่ายเงิน ไปแล้ว คุณจะยกเลิกสัญญาหรือ?”

“ยกเลิกสัญญาแล้วยังไง?” เกาจวิ้นเว่ยพูดขึ้นอย่างโกรธเคือง ว่า “ผมยอมจ่ายค่ายกเลิกสัญญา เพื่อไล่พวกคุณให้ออกไปจาก
เวลา จางเจวียนรับเข้ามากระซิบพูดว่า “ประธานเก่า หาก พวกเรายกเลิกสัญญา ค่าปรับคือสามเท่าของค่าเช่า หากท่าน ประธานรู้เข้า จะต้องโกรธอย่างแน่นอน….

ทันใดนั้น เกาจวิ้นเว่ยก็หดตัวลงทันที

เยเฉันมองดูอยู่ด้านข้างอย่างมีความสุข หัวเราะพร้อมพูดขึ้น ว่า “ประธานเกา ด้วยสถานะอย่างคุณ ยังจับต้องรถคันนี้ไม่ได้ แค่ลูบจับเองก็ยากขนาดนี้เลยหรือ? โธ่ เจ้าของศูนย์นิทรรศการ ทั้งที ช่างน่าอายยิ่งนัก

เกาจวิ้นเว่ยพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ใครบอกว่าผมจับต้องไม่ ได้?”

พูดเสร็จ เขาหันหน้าไป ผลักหลีโม่ทิ้ง พูดขึ้นด้วยเสียงเลือก เย็นว่า “วันนี้รถคันนี้ผมจะจับให้ได้ ถ้าไม่อยากตายก็ไม่ต้องเข้า มาขวาง ไม่อย่างนั้นผมจะโทรศัพท์ หาคนมาจัดการคนคนนั้นทิ้ง ทันที”

เห็นเกาจวิ้นเว่ยกำลังจะพุ่งไปที่แอสตันมาร์ตินONE77รุ่นลิมิ เต็ดอิดิชั่นคันนั้นแล้ว หลีโม่ร้อนใจขึ้นมาทันที จึงรีบสั่งให้บอดี้ การ์ดไปขวางเขาไว้

เกาจวิ้นเว่ยคิดไม่ถึงว่าพวกบอดี้การ์ดพวกนี้จะกล้ามาขวาง ทางตน จึงตะโกนพูดขึ้นว่า “บอดี้การ์ดศูนย์นิทรรศการทุกคน มานี่ทุกคน”

บอดี้การ์ดที่เฝ้ารถอยู่พวกนี้ ล้วนจ้างมาจากภายนอก แต่ศูนย์ นิทรรศการเดิมก็มีบอดี้การ์ดอยู่ไม่น้อย จำนวนคนจึงไม่ได้น้อยกว่าอีกฝ่าย มองดูกันว่าใครจะกลัวใคร

หลีโม่เห็นบอดี้การ์ตของศูนย์นิทรรศการวิ่งมาแล้วหลายคน อาจจะเกิดการต่อสู้กันได้ จึงรีบโทรไปหาดินทาง