บทที่ 1939

เย่เฉินขับรถมุ่งตรงไปยังโรงแรมป่ายจินฮานอง และลูกน้อง ของเฉินจื่อข่ายได้เตรียมรถเข็นไว้รอที่หน้าประตูแล้ว

เมื่อเห็นเย่เฉินมาถึง เขาก็รีบตันรถเข็นไปข้างหน้าแล้วกล่าว ด้วยความเคารพว่า “อาจารย์เย่ครับ ผู้จัดการทั่วไปเฉินให้ผม เตรียมดอกไม้ไฟให้คุณ คุณจะให้ผมช่วยขนขึ้นรถคุณเลยไหม?”

เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นเขาก็เปิดฝากระโปรงรถหลังและกล่าว

ว่า าให้นายต้องลำบากเลย ขอบใจนะ”

อีกฝ่ายรีบโบกมือและพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่เกรงใจเกินไป แล้ว นี่มันคือหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ”

ในขณะที่พูด เขาก็นําดอกไม้ไฟกล่องใหญ่หลายกล่องไปไว้

ในท้ายรถ BMW

เย่เฉินกล่าวขอบคุณ และก็ขับรถกลับไป ในเวลาเดียวกันเขา ก็โทรหาเซียวซูหน และบอกให้เธอและพ่อตาแม่ยายเตรียมตัว ไว้ได้เลย เดี๋ยวจะได้ขึ้นรถ และไปหาสถานที่ที่สามารถจุดดอกไม้ ไฟและประทัดเพื่อสร้างบรรยากาศวันปีใหม่โดยตรง

เซียวซูหนรู้สึกดีใจมาก เธอและพ่อแม่รีบสวมเสื้อแจ็กเกต หนาๆ และมารอที่นอกประตู Tomson Riviera ก่อนเวลา ทันทีที่รถของเย่เฉินมาถึง สมาชิกในครอบครัวทั้งสามคนก็ขึ้นรถ
เซียวซูหนถามเย่เฉินว่า “ที่รัก พวกเราจะไปจุดประทัดที่ไหน กัน? ”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ที่ไหนก็ได้ ขอแค่ไม่ใช่เขตกลาง เมืองก็พอ คุณลองคิดดูว่าเราควรไปจุดที่ไหนกันดี”

ในเวลานี้เซียวฉางควนก็แนะนำว่า “เราไปที่ริมแม่น้ำกันไหม ทิวทัศน์ริมแม่น้ำสวยดี นอกจากนี้บนผิวแม่น้ำยังสามารถสะท้อน ให้เห็นเงาดอกไม้ไฟที่พุ่งขึ้นบนฟ้าด้วย มันจะเพิ่มความเป็น ศิลปะได้ไม่น้อยเลยนะ!”

เชียวชหรับพูดด้วยรอบยิ้มว่า “นี่เป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะ พ่อ! ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปที่ริมแม่น้ำกันเถอะ!!

เซียวฉางควนรีบแนะนำว่า “พ่อรู้จากสถานที่ที่ใช้ได้แห่งหนึ่ง ที่นั่นมีริมฝั่งแม่น้ำขนาดใหญ่ด้วย!”

ในขณะที่ เย่เฉินกำลังฟังภรรยาและพ่อตาของเขาพูดคุยเกี่ยว

กับริมแม่น้ำนั้น เขาก็นึกถึงซึ่งหวั่นถึงของตระกูลซึ่งขึ้นมาทันที

ก่อนหน้านี้ ซึ่งหวั่นถึงขับรถส่งตัวเองกลับบ้าน เมื่อผ่านแม่น้ำ แยงซี เธอก็บอกให้ตัวเองไปเดินเล่นเป็นเพื่อนเธอ

ตัวเองก็ตอบตกลงอย่างยินดีโดยไม่ได้คิดอะไร

แต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า หลังจากพวกเขาเดินเล่นที่ริม แม่น้ำเสร็จแล้วกลับไป ซึ่งหวั่นถึงก็ส่งตัวเองไปถึงที่หน้าประตู ของ Tomson Riviera Villa จากนั้นเธอก็ริเริ่มจูบตัวเองในรถ

ฉากนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในความทรงจำของเยเฉินมาโดยตลอดและทุกครั้งที่เขานึกถึงเรื่องนี้เขาก็จะรู้สึกอบอุ่นใจเล็กน้อย

ในขณะที่คิดเพ้อเจ้อ เย่เฉินก็ได้ขับรถไปถึงแม่น้ำแยงซีภาย ใต้การนําของเขียวฉางควน

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือหาดพื้นที่พ่อตาตัวเองพามาแห่งนี้ จะ เป็นสถานที่เดียวกับที่ซ่งหวั่นถึงเคยพาตัวเองมา

เนื่องจากเวลานี้เป็นคืนส่งท้ายปีเก่า รอบข้างพวกเขาจึงไม่มี

ผู้คนเลย

หลังจากที่จอดรถเสร็จแล้ว เย่เฉินกับพ่อตาก็ช่วยกันขนดอก ไม้ไฟสองสามลังไปที่ใต้เขื่อนแม่น้ำ

เย่เฉินได้จัดดอกไม้ไฟด้วยระยะห่างที่เหมาะสมไว้บนเขื่อน แม่น้ำที่ก่อสร้างด้วยปูนซีเมนต์

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ด้วยความที่มิอาจยับยั้งแรงกระตุ้นได้ เซียว

ฉางควนได้ลงมือจุดประทัดไปสองอันแล้ว

เสียงประทัดในเทศกาลดังก้องไปตามแม่น้ำ ทำให้ผู้คนรู้สึก ถึงบรรยากาศแห่งปีใหม่ ในทันที

เมื่อประทัดดับลง เย่เฉินก็หันไปพูดเซียวซูหนว่า: “ชูหน ผม จะจุดดอกไม้ไฟแล้วนะ!

เซียวชหรับหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและพูดอย่างตื่นเต้น “ที่รักรอสักครู่นะ ฉันจะเปิดการถ่ายวิดีโอก่อน! ”

“โอเค!”
หลังจากเซียวซูหนหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดฟังก์ชันกล้อง เรียบร้อย เย่เฉินก็จุดเส้นฟิวส์ของดอกไม้ไฟ

ดอกไม้ไฟหลากสีสันพุ่งสูงขึ้นบนท้องฟ้า นากนั้นก็ระเบิดบน พื้นผิวของแม่น้ำ ผิวแม่น้ำอันกว้างขวางสะท้อนสีสันอันงดงาม ของดอกไม้ไฟที่ระเบิดบนท้องฟ้า ส่งผลให้เขียวชูหนที่อยู่ข้างๆ เต้นแร้งเต้นกาด้วยความดีอกดีใจ

หลังจากดอกไม้ไฟชุดหนึ่งดับลงแล้ว เย่เฉินก็จุดดอกไม้ไฟชุด ที่สองทันที ตามด้วยชุดที่สามและสี่

จนกว่าดอกไม้ไฟทั้งหมดจะมอดไหม้ ในเวลานี้แก้มของเซียว ซูหนแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น!

เธอไม่มีความรู้สึกที่จุดดอกไม้ไฟและประทัดในวันส่งท้ายปี เก่าแบบนี้มานานแล้ว ดังนั้นเวลานี้เธอจึงรู้สึกตื่นเต้นเหมือนเด็ก คนหนึ่ง

เขียวฉางควนและหม่าหลันก็มีความสุขมากเช่นกัน ปีใหม่ทาง จันทรคติในครั้งนี้มีความสำคัญต่อสมาชิกครอบครัวทั้งสี่คนนี้ อย่างมาก

และวันส่งท้ายปีเก่านี้ ผ่านไปอย่างสมบูรณ์แบบมาก ทำให้ พวกเขารู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ยี่สิบสี่นาฬิกา ในคืนวันส่งท้ายปีเก่า

ยังเป็นศูนย์ในวันแรกของปีใหม่อีกด้วย

เย่เฉินจุดดอกไม้ไฟชุดสุดท้าย และเซียวฉางควนก็จุดประทัดชุดสุดท้ายเช่นกัน

เซียวซูหนยกมือขึ้นแตะข้างปากแล้วตะโกนว่า “ที่รัก พ่อ แม่ สวัสดีปีใหม่ค่ะ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ