บทที่ 1938

โชคดีที่บ้านของชิวอยู่ในเย่นจิง และช่วงเวลาการแสดง ของเธอก็ดีมาก ตอนนี้เธอรีบกลับไป ก็ยังไม่เลยเวลาส่งท้ายปี เก่า ยังสามารถไปอยู่เฝ้าส่งท้ายปีเก่ากับครอบครัวได้จนถึงเที่ยง คืน

ดังนั้นเย่เฉินจึงตอบเธอว่า “งั้นคุณก็รีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อน คุณลุงคุณป้าเถอะ ฝากคำอวยพรถึงคุณลุงคุณป้าแทนผมด้วย ขอให้พวกเขาและคุณ มีความสุขมากๆ ในวันปีใหม่!

กู้ชิวอี้ก็ตอบด้วยว่า “ขอบคุณพี่เย่เฉิน และก็ขอให้คุณมีความ สุขในวันปีใหม่เช่นกัน!

หลังจากนั้น เยเฉันก็เก็บโทรศัพท์ และจดจ่อกับการดูรายการ

ซุนหวานกับเซียวซูหรับภรรยาของเขา

เมื่อตอนที่กำลังจะถึงเที่ยงคืน เซียวฉางควนก็พูดด้วยอารมณ์ ว่า “เฮ้ ถึงแม้ว่าการห้ามจุดประทัดในปัจจุบันนี้ถึงแม้จะเป็นมิตร ต่อสิ่งแวดล้อม แต่มันก็ทำให้วันตรุษจีนมีบรรยากาศที่ลดลงเล็ก น้อย น่าเสียดายน่าเสียดายจังเลย……

“ใช่” เซียวซูหนที่อยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เมื่อ ตอนที่ฉันยังเด็กฉันชอบกลิ่นดอกไม้ไฟที่ระเบิดด้วยประทัดมาก เป็นพิเศษ และตอนนี้ฉันแทบไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแล้ว”

เย่เฉินกล่าวว่า “แม้ว่าในเขตเมืองจะไม่ได้รับอนุญาตให้จุดประทัดแล้ว แต่ในเขตชานเมืองก็ยังสามารถทำได้ คุณอยากจะ ไปเฉลิมฉลองด้วยประทัดในเขตชานเมืองสักหน่อยไหม?”

ดวงตาของเซียวซูหนสว่างขึ้น แล้วก็หรี่ลงอีกครั้ง แล้วส่าย หัวและกล่าวว่า “ไม่เอาแล้วดีกว่า ในเวลานี้ทุกคนต่างก็ใช้เวลา ฉลองเทศกาลอยู่ในบ้าน และจะไปหาประทัดได้ที่ไหนล่ะ…….

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่งข้อความถึงเฉินจือข่าย และ ถามเขาว่า “เหล่าเฉิน ในสต็อก โรงแรมป้ายจินฮานองของคุณ พอมีดอกไม้ไฟและประทัดอยู่บ้างหรือเปล่า?”

เฉินจือข่ายตอบกลับในทันที “มีครับคุณชาย คุณต้องการเห

รอ? ”

“ใช่” เย่เฉินกล่าวว่า “ภรรยาของผมอยากจะไปเล่นประทัดที่ ชานเมือง”

เฉินจือข่ายรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะส่งไปให้คุณ

“ไม่เป็นไร” เย่เฉินพูดว่า “คุณฉลองเทศกาลของคุณ ให้มี ความสุขไปเลย อย่าเสียเวลาที่อยู่กับคนในครอบครัวของคุณ เพราะผมเลย”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ถามเขาอีกครั้งว่า “ในคืนนี้มีคนอยู่กะ ที่โรงแรมป้ายจินฮ่านกงหรือไม่?”

“มีครับคุณชาย” เฉินจือข่ายกล่าวว่า “โรงแรมป่ายจินฮานกง ไม่ได้ปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งปี และมีคนคอยประจําการอยู่ เสมอ”
เย่เฉินกล่าวว่า “โอเค ถ้าอย่างนั้นคุณก็ทักทายกับคนที่อยู่กะ สักหน่อย ผมจะขับรถไปรับเอง

เฉินจื้อข่ายรู้สึกซาบซึ้งกับการกระทำแบบนี้ของเย่เฉิน และรีบ พูดขึ้นมาว่า “คุณชาย หรือว่าผมให้คนที่อยู่กะส่งไปให้คุณเถอะ เพราะยังไงพวกเขาก็ได้รับเงินเดือนในการปฏิบัติหน้าที่เป็นสาม เท่าอยู่แล้ว”

เย่เฉินตอบเขาว่า “ยังไงก็ไม่เป็นไร ช่วงเวลาปีใหม่แบบนี้ ผม ก็ไม่อยากจะรบกวนคนอื่นมากเกินไป มันไม่เหมาะสม ผมขับรถ ไปด้วยตัวเอง เวลานี้จะไม่มีการจราจรที่ติดขัดเลย ภายในสิบ นาทีก็จะสามารถไปถึงได้แล้ว”

เฉินจือข่ายไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องพูดว่า “งั้นก็ได้ครับ คุณชาย ผมจะทักทายกับคนข้างล่างไว้ คุณสามารถไปเอาได้ ตลอดเวลา”

หลังจากยืนยันกับเฉินจื้อขายแล้ว เย่เฉินก็พูดกับเซียวซูหน ว่า “ภรรยา ผมจะออกไปสักพัก และจะรีบกลับมาอย่างรวดเร็ว”

เซียวซูหนรีบจับมือเขา และพูดอย่างจริงจังว่า “สามี ไม่ต้อง ออกไปวุ่นวายแล้ว แค่ดูทีวีอยู่ที่บ้านก็ดีแล้ว ไม่มีพลหรือประทัด เล่นก็ไม่เป็นอะไรหรอก

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดด้วยความรักใคร่ว่า “ไม่เป็นไร รอ อยู่ที่บ้านนะ แล้วสามีจะกลับมาอย่างรวดเร็ว”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นหยิบกุญแจรถของเซียวซูหน และก้าวออกจากบ้าน
เซียวซูหนยังคงต้องการที่จะหยุดเขา แต่เมื่อเห็นว่าเขาเดิน ไปอย่างเร็ว และก็ได้ออกจากประตูไปแล้วในชั่วพริบตา ก็ทําได้ เพียงถอนหายใจ และคอยเตือนเขาว่า “คุณขับรถช้าหน่อยนะ ไม่ต้องรีบเลยนะ!”

เสียงของเยเฉินดังมาจากนอกประตู “ได้ครับภรรยา ผมรู้แล้ว ครับ!”

เมื่อเห็นว่าเยเฉินจากไป หม่าหลินก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ชูบรัน แม่พูดตามตรงนะ เย่เฉินดีกับคุณมากจริงๆ เลย……

หลังจากพูด หม่าหลันก็พูดด้วยอารมณ์อีกครั้งว่า “ก่อนหน้านี้ แม่มักจะรู้สึกว่าเย่เฉินไม่ดีพอ และไม่คู่ควรกับคุณ คุณควรหา คุณชายใหญ่ของตระกูลที่ร่ำรวยมาแต่งงานเพื่อถือว่าเป็นการ แต่งงานที่ดี….แต่แม่พึ่งเข้าใจในตอนนี้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดในการ แต่งงานคือรากฐานของความสัมพันธ์ เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญขนาด นั้น สิ่งสำคัญก็คือ เขาต้องปฏิบัติต่อคุณสั่งสมบัติ คุณถึงจะได้ใช้ ชีวิตอย่างมีความสุข…..