บทที่ 1929

และครอบครัวเย่เฉินที่อยู่ข้างบ้าน ก็เริ่มเตรียมอาหารเย็นวัน ส่งท้ายปีเก่าตั้งแต่หลังเที่ยง

ส่วนผสมทุกชนิดวางเต็มไปที่บนโต๊ะในครัวทั้งหมด

เย่เฉินเป็นคนที่มีทักษะการทำอาหารที่ดีที่สุดในครอบครัว ตั้ง นั้นเขาจึงทำหน้าที่เป็นพ่อครัวของอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่าใน ครั้งนี้ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ขาของหม่าหลันยังไม่หาย ดังนั้นเธอจึงนั่งเด็ดผักอยู่บนพื้น เชียวชูหนช่วยเย่เฉินล้างผัก และหั่นผัก และเตรียมส่วนผสม อื่นๆ สำหรับเซียวฉางควน เขาสับไส้เกี่ยวด้วยมือด้วยมีดทำครัว

ทั้งครอบครัว คนช่วยกันทำครัว และบรรยากาศก็หายากและ

อบอุ่นมาก

เมื่อท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง อาหารก็ถูกเสิร์ฟขึ้นบนโต๊ะทีละอย่าง และในบ้านพักวิลล่า A04 พวกจางกุ้ยเฟินทั้งสามคน ก็ได้เริ่ม ยุ่งอยู่ในครัวแล้วเช่นกัน

ผู้หญิงสามคนใช้ชีวิตกันแบบจริงจังมากกว่า พวกเขานอกจาก จะเตรียมแป้งและเนื้อสัตว์ที่จะใช้ทำเกี่ยวแล้ว ยังได้ซื้อไก่มาตัว หนึ่ง และซื้อปลามาตัวหนึ่ง และซี่โครงอีกสองกิโล และทำ อาหารแบบพื้นบ้านจากเนื้อสัตว์และผักไปสองสามจาน
จางกุ้ยเฟินรู้สึกว่ามีโอกาสที่ได้มาอาศัยอยู่ในบ้านพักดีๆ แบบนี้ เป็นผลบุญที่ได้มาจากสามคน ดังนั้นจึงยังซื้อกระถางธูป มาวันหนึ่ง ธูปกำมือหนึ่ง และรูปเจ้าแม่กวนอิมที่ราคาถูกมาก เป็นพิเศษอีกด้วย

ก่อนรับประทานอาหาร จางกุ้ยเฟินก็พาต่งหญ้หลิงและหลี่เยว่ ฉิน คุกเข่าลงต่อหน้ารูปเจ้าแม่กวนอิม

จางกุ้ยเฟินถวายธูปสามดอกด้วยมือทั้งสองข้าง และกล่าว อย่างเคร่งขรึมว่า “พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ผู้ทรงบันดาลให้ พ้นทุกข์ ขอบพระคุณที่อวยพรน้องสาวที่ทุกข์ทรมานของเราสาม คน ที่ให้พวกเราสามารถเข้ามาพักอาศัยอยู่ในบ้านพักที่ดีและ ขนาดใหญ่เช่นนี้ในชีวิตนี้ และได้ใช้ชีวิตแบบที่เราไม่กล้าฝันถึง มาก่อน คุณวางใจได้เลย พวกเราสามคนจะทำงานหาเงินกัน อย่างหนักในอนาคต จะไม่เกียจคร้าน โปรดท่านช่วยเป็นพยาน ด้วยเถิด! นอกจากนี้ ลูกศิษย์กุ้ยเฟินก็ขอให้ท่านอวยพรให้ชีวิต ของพวกเราดีขึ้นเรื่อยๆ”

ด้านหลังสองข้างของเธอ คือต่งหญ้หลินและหลีเยว่ฉันตาม ลำดับ

ในเวลานี้ทั้งสองก็ได้ทำตามแบบอย่าง โดยถือธูปสามดอก และเอ่ยปากกล่าวว่า “พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ โปรดท่าน ประทานพรแก่พวกเราด้วยเถิด!”

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็ก้มกราบสามครั้ง ให้กับเจ้าแม่กวน อิม
หลังก้มกราบไหว้แล้ว จางกุ้ยเฟินก็ลุกขึ้นยืน และเป็นคนนำไป ปักธูปสามดอกลงในกระถางธูป หลังจากที่พี่น้องอีกสองคนก็ปัก ธูปเข้าไปในกระถางธูปด้วย เธอก็กล่าวอย่างพึงพอใจว่า “พี่น้อง ไปกันเถอะ ไปรับประทานอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่ากัน!”

ทั้งสองพูดพร้อมกันว่า “ได้ครับพี่กุ้ยเฟิน!”

ตอนที่ทั้งสามคนไปกินข้าว เซียวเวยเวยและนายหญิงใหญ่ เชียว ก็ได้แอบซ่อนตัวอยู่ที่มุมบันไดและเฝ้าดูอยู่

พวกเขาได้กลิ่นกับข้าว ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะลงมาดูสักหน่อย

แม้ว่านายหญิงใหญ่อยากจะเก็บอาหารที่เหลือซึ่งเธอน่ากลับ มาในเมื่อวานนี้ไว้เป็นอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่ามาโดยตลอด แต่ตอนที่ฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว พวกเขาทั้งสี่คนก็หิวมากจนไม่ สามารถทนได้ ก็เลยแบ่งกันกินของเหลือเหล่านั้นไปทั้งหมด

แต่เดิมปริมาณก็เหลือไม่มากอยู่แล้ว แม้กระทั่งทุกคนก็ยังอิ่ม ไม่ถึงครึ่งท้องเลย ดังนั้นทั้งสี่คนก็ยังอยู่ในความหิวอยู่

เมื่อเห็นผู้หญิงสามคนนี้ทำอาหารพื้นบ้านเต็มโต๊ะไปหมดเลย นายหญิงใหญ่เชียวและเซียวเวยเวยก็น้ำลายไหลด้วยความ อยาก

เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสามกำลังรับประทานอาหารอยู่ เชียว เวยเวยจึงถามนายหญิงใหญ่ด้วยเสียงต่ำๆ ว่า “คุณย่า คุณคิด ว่าพวกเขาจะทิ้งของเหลือหรืออะไรไว้ให้พวกเราบ้างไหม?

นายหญิงใหญ่เชียวส่ายหัว และกลืนน้ำลายในเวลาเดียวกัน”ฉันก็ไม่รู้ หวังว่านะ………

เซียวเวยเวยพูดอย่างไม่พอใจมากว่า “ถ้าสามารถเหลือ ซี่โครงไว้ให้สองก้อน และข้าวหนึ่งชามก็ดีแล้ว เกรงว่าพวกเขา จะไม่เหลืออะไรให้พวกเราเลย…..

พูดจบ น้ำตาก็ไหลลงมามาอย่างไม่หยุดยั้ง

นายหญิงใหญ่เซียวจ้องไปที่กระถางธูปหน้าพระโพธิสัตว์กวน ยิน และพูดอย่างจริงจังว่า “เวยเวยคุณไม่ต้องกังวล คุณเห็น กระถางธูปนั่นหรือไม่? ในนั้นมันเต็มไปด้วยข้าวสาร! ช่วงเวลา กลางคืนรอให้พวกเขากลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้ว พวกเราก็ไปเอา ข้าวสารที่อยู่ในนั้นมาต้มเป็นข้าวต้มกินกัน!