บทที่ 1923

“หวังตงเสงี่ยนเหรอ?!”

เมื่อได้ยินชื่อหวังตงเสงี่ยน เซียวฉางควนถึงดูออกว่า คนสวย เซ็กซี่ในอีกด้านหนึ่งของวิดีโอนั้น เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ป ที่มาแสดงความยินดีกับเธอ ตอนที่สตูดิโอของลูกสาวตัวเองจัด งานพิธีเปิด

สิ่งที่ทำให้เซียวฉางควนประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

เพราะยังไง หวังตงเสวียนในฐานะที่เป็นรองประธานของเรา

กรุ๊ป และนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในเมืองจินหลิง ยังคงเป็นที่รู้จักกัน ดีอยู่ในเมืองจินหลิง นอกจากนี้ เซียวฉางควนก็รู้ว่า เหากรุ๊ปมอบงานการตกแต่ง

ให้กับเซียวซูหนเป็นจำนวนมาก ซึ่งสามารถบอกได้ว่าเป็นเจ้า

แม่ด้านการงานอาชีพของเซียวชูหนก็ว่าได้

แต่เขาไม่ได้คาดคิดเลยจริงๆ ว่า หวังตงเสงี่ยนจะริเริ่มมา เยี่ยมที่บ้านของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงรีบพูดกับเซียวซูหนว่า “ห ร้น รีบมาเร็วเข้า หวังตงเสงี่ยนรองประธานของเหากรุ๊ปมา แล้ว!”

“อ๊ะ?” เซียวซูหนรู้สึกประหลาดใจมาก และจากนั้นก็เริ่มรู้สึก ประหม่าเล็กน้อย และกล่าวว่า “ทำไมประธานหวังถึงมาที่นี่ ได้…..ฉันจะไปเปิดประตูให้เธอ!”
ต่งรั่วหลินก็ประหลาดใจมากเช่นกัน

แม้ว่ามูลค่าทางตัวตนของหวังตงเสวียนจะเทียบกับต่งรั่วหลิน ไม่ได้เลย แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นรองประธานของเหากรุ๊ป และ รองผู้บัญชาการของเหากรุ๊ป และหัวหน้าโดยตรงของตงรั่ว หลิน

ต่งรั่วหลินก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่า เจ้านายของตัวเองจะมาเยี่ยม

บ้านของเพื่อนสนิทตัวเอง

ดังนั้น เธอจึงจะรู้สึกอักอ่วนเล็กน้อยอยู่ในใจของเธอ แต่ตอน นี้เธอก็จากไปไม่ได้แล้ว เธอจึงทำได้เพียงกัดฟันและรอให้หวังตง เสงี่ยนเข้ามา

เซียวซูหนรีบไปเชิญให้หวังตงเสวียนเข้ามา หวังตงเสงี่ยนก ล่าวด้วยความขอโทษเล็กน้อยว่า “ขออภัยคุณเซียว ที่มารบกวน อย่างกะทันหันแบบนี้

เซียวซูหนรีบพูดว่า “ประธานหวังคุณเกรงใจมากเกินไปแล้ว ฉันเป็นฝ่ายที่ควรจะไปเยี่ยมคุณ เพียงแต่สองสามวันนี้ฉันไม่มี เวลาว่างสักที จนถึงวันนี้ฉันก็เพิ่งได้เริ่มวันหยุดเหมือนกัน”

หวังตงเสงี่ยนพยักหน้า มอบของขวัญในมือของเธอไป และ กล่าวว่า “นี่เป็นของขวัญปีใหม่ที่เตรียมมาให้คุณลุงคุณป้า น้ำ ใจเล็กๆ น้อย โปรดรับไว้ด้วย”

เซียวซูหนกล่าวอย่างเขินอายว่า “ประธานหวัง…………… มันไม่เหมาะสมจริง ๆ …….
หวังตงเสวยยิ้มเล็กน้อย “เราทั้งสองฝ่ายก็ได้ทํางานร่วมกันมา เป็นเวลานานแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจกับฉันมากขนาดนี้ เมื่อเทียบกับความร่วมมือของเราแล้ว น้ำใจเพียงเล็กน้อยนี้ไม่ ถือเป็นอะไรเลย”

ในเวลานี้ เซียวฉางควนและหม่าหลันก็เดินเข้ามา เขียวฉาง ควนประหลาดใจกับออร่าและความสามารถที่แข็งแกร่งในตัว ของหวังตงเสงี่ยน และส่วนของหม่าหลันก็มุ่งเน้นความสนใจ ทั้งหมดของเธอไปที่กล่องของขวัญในมือของเธอ

เซียวชูหนพูดกับหวังตงเสงี่ยนอย่างกระตือรือร้นว่า “ประธานส่งเชิญเข้าไปนั่งเล่นในห้องนั่งเล่นสักครู่!”

หวังตงเสงี่ยนไม่เห็นเเฉินอยู่ที่ห้องโถงหน้าบ้าน และรู้สึกผิด หวังเล็กน้อยอยู่ในใจอยู่แล้ว ถ้าเธอจากไปแบบนี้จริงๆ ยังไงก็ ต้องรู้สึกเสียใจเล็กน้อยอยู่บ้าง เมื่อได้ยินว่าเชียวชูหนเชิญชวน ตัวเองเข้าไปนั่งเล่นข้างใน ดังนั้นเธอจึงยิ้มและกล่าวว่า “งั้นก็ รบกวนแล้ว!”

เซียวฉางควนที่อยู่ข้างๆ ยิ้มและพูดว่า “ไม่รบกวนไม่รบกวน เลย ประธานหวังเชิญเข้าไปนั่งข้างใน ผมจะให้ลูกเขยของผมซึ่ง น้ำชาที่ดีให้คุณดื่มสัก!”

เมื่อหวังตงเสงี่ยนได้ยินว่าจะให้เยเฉินชงน้ำชา ให้ตัวเองดื่ม เธอจะทนไหวได้อย่างไร และรีบโบกมือแล้วพูดว่า “คุณลุงเชียว คุณเกรงใจเกินไปแล้ว ไม่ต้องรบกวนขนาดนั้นหรอก”

“โอ๊ยไม่รบกวนเลย! ที่บ้านก็มีแขกมาพอดีเลย ไปนั่งเล่นด้วยกันสักหน่อย” เขียวฉางควนตอบอย่างยิ้มแย้ม หลังจากนั้นก็เดิน อย่างรวดเร็วไปยังห้องนั่งเล่น ทักทายเเฉิน “ลูกเขยแสนดี รีบ ไปชงน้ำชามาเหยือกหนึ่ง ต้อนรับแขกทั้งสามคนสักหน่อย

เย่เฉินพยักหน้า เหยียดมือออกและเปิดกาต้มน้ำบนโต๊ะชงชา

ในเวลานี้ หวังตงเสงี่ยนก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเช่นกัน ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น ดวงตาของเธอก็จดจ้องไปที่บน ร่างกายของเยเฉิน

เย่เฉินก็มองไปที่เธอ ดวงตาทั้งสี่สบเข้าหากัน และในแววตา ของหวังตงเสงี่ยน มีความปิติยินดีเผยออกมาเล็กน้อย

และเย่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นหวังตงเสงี่ยนอยู่ต่อ หน้าเขา

ในวันนี้ หวังตงเสงี่ยนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าของผู้หญิงที่แข็งแรงในที่

ทำงาน แต่สวมใส่เสื้อกันลมสีกาแฟอ่อนๆ โดยมีผมหยักศกยาว

พาดบ่าของเขา เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยกับเธอ และพูดอย่างสุภาพว่า “สวัสดี ประธานต่ง”