บทที่ 1919

เย่เฉินไม่คาดคิดเลยว่า การคาดเดาที่หม่าหลันมีต่อตั้งรั่วหลิน จะแม่นยำได้ขนาดนี้

ในความเป็นจริงเมื่อต่งรั่วหลินมาถึงเหากรุ๊ปเป็นครั้งแรก เข่ เฉินก็พอคาดเดาแรงจูงใจของเธอออกแล้ว

ตระกูลต่งจะต้องได้ยินมาว่าตระกูลเยได้จัดทายาทคนหนึ่งอยู่ ในเมืองจินหลิง และยังซื้อเหากรุ๊ปเป็นของขวัญให้กับอีกฝ่าย วย ดังนั้นตระกูลต่งจึงรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะก้าวเข้ามา เป็นคนแรก ดังนั้นถึงจัดตั้งรั่วหลินเข้ามา

เดิมทีเย่เฉินกะว่า จะไม่ปล่อยให้ต่งรั่วหลินติดต่อตัวเองได้อยู่ ในตี้เหากรุ๊ป หากเป็นเช่นนี้ เธอก็จะไม่ได้พบร่างที่แท้จริงของตัว เองเป็นเวลานาน และเชื่อว่าเธอคงจะจากไปจากเมืองจีนหลังใน ไม่ช้า

แต่ใครจะไปคิดว่า ตั้งรั่วหลินจะตกหลุมรักตัวเอง โดยบังเอิญ จากช่วงเวลาที่เธอสารภาพรักกับเย่เฉิน เย่เฉินก็รู้อยู่ในใจว่า เป็นไปไม่ได้ที่สลัดผู้หญิงคนนี้ออกไป ในช่วงเวลาสั้นๆ

ทางนี้ เซียวซูหนได้ยินแม่ของเธอพูดว่าต่งรั่วหลินมาที่เมืองจิ นหลิง อันที่จริงเพราะเธอมีแผนการอื่นๆ ดังนั้นเธอจึงหัวเราะขึ้น มาอย่างอดไม่ได้ “คุณแม่ คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย เธอก็แค่มา ทำงานเท่านั้นเอง จะมีแผนการอื่นๆ อะไรเหรอ
หม่าหลั่นยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันขอ ถามคุณหน่อยว่า ถ้าครอบครัวของคุณมีเงินถึงแสนล้านหยวน คุณจะไปทํางานด้วยเงินเดือนปีละหลายล้านหยวนหรือไม่?”

เซียวซูหนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เธออาจอยากจะเป็นผู้ หญิงที่เป็นอิสระคนหนึ่ง หรืออยากจะต่อสู้อยู่กับหน้าที่การงาน ด้วยตัวเอง หรือเพียงเพราะตามหาความรู้สึกอย่างเดียวก็อาจ เป็นไปได้”

“ความรู้สึกงั้นเหรอ?!” หม่าหลัน โบกมือของเธอ และกล่าว อย่างเคร่งขรึมว่า “โอ๊ยลูกสาวของฉันเอ๊ย คุณไม่เข้าใจหรอก! ในโลกใบนี้ คนที่ยากจนอาจจะมีความรู้สึกที่เรียกว่าอยู่เล็กน้อย แต่คนที่ร่ำรวยไม่มีอย่างแน่นอน!

ในขณะที่พูด หม่าหลันก็พูดด้วยสีหน้าเข้มขรึมว่า “คนรวย พวกนี้ ล้วนเป็นแต่ไอ้พวกที่ไม่มีทางตื่นแต่เช้าเพราะเรื่องที่ไม่มี ประโยชน์เข้าตัวหรอก พลังงานทั้งหมดของพวกเขามุ่งเน้นไปที่ การทำเงินเพื่อหาเงิน แม้กระทั่งผายลมก็ยังอยากจะนำมาใช้เป็น ประโยชน์ให้ได้ และสร้างคุณค่าเล็กน้อย ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ จะมาเสียเวลาอยู่ในที่เล็กๆ แบบนี้!

“สิ่งเดียวที่อธิบายได้ ก็คือพวกเขาเห็นชอบกับบางสิ่งที่อยู่ใน สถานที่เล็กๆ แห่งนี้ ดีไม่ดี ในเมืองจินหลิงของเราอาจมีสมบัติ ล้ำค่าอะไรที่ซ่อนอยู่!”

เชียวชหรับพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “คุณแม่ เดิมทีมันก็เป็นเรื่อง ง่ายมากนะ มันจะลึกลับเหมือนกับที่คุณพูดสักที่ไหน…….
หม่าหลับพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “คุณอย่าคิดว่าไม่เชื่อเลย! ฉัน ได้ยินมาจากคุณยายของฉันตั้งแต่ยังเป็นเด็กบอกว่า บ้านเกิด ของพวกเขาอยู่ในกลางภูเขา ไม่ค่อยได้เจอคนนอกตลอดทั้งปี และยิ่งคนรวยจะไม่ไปถึงที่พวกเขาอยู่เลย แต่เริ่มจากปีในปีหนึ่ง ก็จะมีเศรษฐีหลายคน ไปบริจาคเงินเพื่อสร้างวัดในทุกๆ ปี บาง คนบริจาคสร้างวัดเจ้าที่ และบางคนก็บริจาคสร้างวัดเจ้าแม่กวน อิม โดยบอกว่าเทพเจ้าในที่ของพวกเขานั้นศักดิ์สิทธิ์มาก……..

“ผู้คนในภูเขาต่างงงงวยมาก โดยคิดอยู่ในใจว่า ไม่เคย ได้ยินมาก่อนเลยว่า ในที่แห่งนี้ของพวกเราจะมีเทพเจ้าที่ ศักดิ์สิทธิ์อะไรเลย หากมีเทพเจ้าจริงๆ พวกเราจะยากจนได้ ขนาดนี้ และแทบไม่มีอันจะกินเลยได้อย่างไรกัน? นี่มันไม่สมเหตุ สมผลเลยใช่ไหม? ”

เซียวซูหนพยักหน้า “มันน่าแปลกจริงๆ แล้วยังไงต่อล่ะ? ”

หม่าหลันกล่าวว่า “จากนั้นก็เป็นแบบนี้มานานหลายปี มีวัด ขนาดใหญ่และขนาดเล็กหลายสิบแห่ง แต่ทุกคนก็ยังยากจนจะ ตาย จนกระทั่งมีนักสืบคนหนึ่งที่มาจากเย่นจึงสืบคดีมาถึงใน ภูเขาจากตลอดทาง ทุกคนถึงเข้าใจได้ว่า อันที่จริงคนรวยพวก นั้น มาบริจาคเงินสร้างวัดอยู่ในภูเขา ก็เพื่อที่จะแอบขุดขโมย สมบัติในสุสานจากราชวงศ์ฮั่นแห่งหนึ่ง!

“อ๊ะ? แอบขุดขโมยสุสานงั้นเหรอ?” เซียวซูหนพูดอย่าง อักอ่วนว่า “แม่ คุณอ่านนิยายมากเกินไปหรือเปล่า? มันจะมีนัก ขโมยสุสานมากมายเหมือนในนิยายมาจากไหนกัน!
หม่าหลันพูดอย่างจริงจังว่า “คุณคิดว่าโจรขโมยสุสานใน นวนิยายลึกลับงั้นเหรอ? ฉันจะบอกคุณนะว่า ในความเป็นจริงมี โจรขโมยสุสานมากกว่าที่ในนวนิยายเขียนไว้อีก!

หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็พับแขนเสื้อ และโบกมือทำท่าทาง อย่างตื่นเต้น “ฉันจะบอกคุณนะ สุสานใหญ่แห่งนั้น ก็อยู่ใต้ภูเขา หลังบ้านคุณยายของฉัน เพียงแต่ชาวบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านไม่เคย รู้เลย! ในช่วงหลายปีนั้น โจรขโมยสุสานก็ใช้ข้ออ้างทุกประเภท จากการบริจาคสร้างวัด และเจาะรูหลายสิบรูอยู่ภายใต้วัด แทบ จะขุดจนภูเขาทั้งลูกทะลุไปเลย!