บทที่ 1910

ต่งรั่งหลินที่นั่งอยู่บริเวณเบาะด้านข้างคนขับ เมื่อวางสายจาก เซียวซูหนเรียบร้อยก็ เขาก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่แทบอยากจะ ร้องไห้ว่า “รั่งหลิน คุณไปที่บ้านของเเฉินคนเดียวเถอะ อย่า พาผมไปเลย แม้แต่นาทีเดียวผมก็ไม่อยากเห็นหน้าเขา

เมื่อตั้งรั่งหลินเห็นสีหน้าที่รู้สึกน้อยใจของขงเต๋อหลง ราวกับ ว่าตนเป็นสะใภ้เล็กที่ถูกกลั่นแกล้ง ก็อดไม่ได้ที่จะพูดหยอกขึ้น ว่า “พี่ขี้ขลาดไปหน่อยไหมคะ? ฉันจะพาพี่ไปบ้านเยเฉินเพื่อ สวัสดีปีใหม่ ไม่ได้พาไปทะเลาะกับเย่เฉิน คุณจะกลัวอะไร?

ขงเต๋อหลงถอนหายใจครู่หนึ่ง : “เฮ้อ นั่งหลินคุณไม่รู้อะไร ผม

เจอเย่เฉินมาสองครั้ง ทุกครั้งที่เจอเขาไม่มีครั้งไหนที่เป็นเรื่องดี

เลย! ครั้งแรกก็ต้องกลืนสร้อยคอจนต้องทำการผ่าตัด ครั้งที่

สองเขาก็ให้ผมขี่จักรยานจากเย็นจึงมาจนหลังอีก หากครั้งนี้ต้อง

ไปเจอเขาอีก แล้วเขาไม่พอใจ เขาคงจะไม่ส่งผมไปแอฟริกาขุด

แร่หรอกเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะทำยังไงล่ะ!!

ต่งงรั่งหลินพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “พี่คะ พี่คิดมากเกินไปแล้ว ที่จริงแล้วเย่เฉันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร อีกอย่างแต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ไม่เคยกลั่นแกล้งคน ก็มีแต่คนอื่นรังแกเขาก่อน เขาถึงจะ ตอกกลับอย่างโหดเหี้ยม ดังนั้นตอนที่อยู่เบื้องหน้าของเยเฉิน คุณก็ถ่อมตัวหน่อยก็แล้วกัน ทำตัวไม่ต้องเป็นจุดสนใจมาก เขา ไม่หาเรื่องคุณอย่างแน่นอน”
ขงเต๋อหลงยังคงมีความรู้สึกกลัวจนใจเต้นรัวพลางพูดขึ้น ว่า: “ก็สามารถพูดได้แบบนั้นแหละ แต่ว่าคนๆนั้นไม่แสดง ความรู้สึกทางสีหน้า

ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าค่าพูดค่าไหนจะไปล่วงเกินเขาบ้าง…

ต่งรั่งหลินพูดกำชับขึ้นอีกว่า : “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้างั้นคุณก็ พูดให้น้อยลงหน่อยก็แล้วกัน เมื่อเจอกับเย่เฉินก็เรียกเขาว่า คุณ แย่อย่างอ่อนน้อม ส่วนที่เหลือก็ไม่ต้องพูดอะไร

ขงเต๋อหลงพูดขึ้นอย่างวินวอนว่า “ไอหยา คุณไปคนเดียว ก็ได้ไม่ใช่เหรอ? เมื่อถึงเวลานั้นผมจะจอดรถไว้บริเวณด้านหน้า ประตู แล้วผมก็จะรอคุณอยู่บนรถ

ต่งรั่งหลินแกล้งทำเป็นโกรธพลางพูดขึ้นว่า “เมื่อสักครู่นี้ ฉัน ได้บอกกับเซียวซูหนไปแล้วว่าคุณจะไปด้วยกัน เซียวหวั่นจะ ต้องบอกเเฉินไปแล้วแน่ๆ หากถึงเวลานั้นคุณไม่เข้าไป ให้ฉัน เข้าไปคนเดียว ไม่แน่เยเฉันอาจจะคิดว่าคุณมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อ เขา! คิดว่าคุณไม่ให้เกียรติเขาก็ได้! ”

เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งรั่งหลินก็พูดขึ้นอีกว่า “ถ้าหากว่า

ถึงเวลานั้นแล้วเขาไม่พอใจคุณขึ้นมา จงใจใช้อำนาจที่มี

เบียดเบียนผู้อื่น งั้นคุณก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เตือนคุณก็แล้วกัน

เพราะถึงยังไงจินหลิงก็เป็นเขตอิทธิพลของเขา ตอนคุณอยู่ที่เว

จึงคุณยังต่อกรกับเขาไม่ไหวเลย แล้วนับประสาอะไรกับการที่

คุณอยู่ในเขตอิทธิพลของเขา

เมื่อฟังมาถึงจุดนี้ ขงเต๋อหลงก็หดคอลงพลางพูดขึ้นด้วยการกดน้ำเสียงลงต่ำ : “ก็ได้ ก็ได้ ผมไปก็ได้…

ต่งรั่งหลินพูดขึ้นอย่างตั้งใจว่า “ฉันจะบอกคุณให้นะคะว่า เย่เฉินคนๆนี้ที่จริงแล้วคบหาสมาคมง่ายมาก แต่ต้องอยู่ภายใต้ เงื่อนไขที่ว่าตอนที่คุณอยู่ต่อหน้าเขาคุณอย่าวางฟอร์ม คุณจะ ต้องพูดกับเขาดีๆ เขาจะต้องเกรงใจคุณอย่างแน่นอน แต่หาก คุณเสแสร้งใส่เขาล่ะก็ แย่แน่ๆ

ขณะที่พูดต่งรั่งหลินก็พูดขึ้นอีกว่า “มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันกับเข่ เฉินและชูหนไปแช่น้ำพุร้อน มีแมลงตัวหนึ่งทำให้รถของฉันเป็น รอยจากนั้นเขาก็หันมาด่าว่าฉันที่หนึ่ง ท่าที่เย่อหยิ่งไม่น้อยเลย คุณรู้ไหมว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? ”

ขงเต๋อหลงสายศีรษะ “เป็นยังไงเหรอ?

ต่งรั่งหลินพูดขึ้นว่า “เยเฉันเรียกลูกน้องของเขามา สลักตัว อักษรลงบนหน้าผากของผู้ชายคนนั้น

ขงเต๋อหลงตกใจจนลิ้นพันกัน : “ใช้มืดสลักตัวอักษรลงบน หน้าผาก? นี่มันไม่โหดเหี้ยมไปหน่อยเหรอ? ”

ต่งรั่งหลินพูดขึ้นว่า “คุณไม่ได้เห็นพฤติกรรมของผู้ชายคน นั้น ถ้าคุณเห็นคุณก็จะเข้าใจเองว่าการที่สลักตัวอักษรลงบนหน้า ผากของเขา มันไม่ได้โหดเหี้ยมอะไรเลย”

ขงเต๋อหลงรีบถามขึ้นว่า “ถ้างั้นคุณพอจะบอกผมได้ไหมว่า เย่เฉินสลักตัวอักษรอะไรไว้บนหน้าผากของเขา?”

ต่งรั่งหลินพูดขึ้นว่า “ชายคนนั้นชอบด่าว่าคนอื่นว่าจนไม่หยุดปาก ดังนั้นเเงินก็เลยให้คนหลักสองคำนี้ไว้บนหน้าผาก ของเขา”

“ชิบหาย…”

ทันใดนั้น งเต๋อหลงก็ตกใจจนเหงื่อไหลเต็มหน้าผาก เขากลับ มีความรู้สึกอย่างหนึ่งราวกับว่าคำสองคำนั้นสลักอยู่บนหน้าผาก ของเขายังไงยังงั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ พลางพูดขึ้นว่า “แบบนี้เย เฉิน…จะต่างอะไรกับปีศาจ? ราวกับสัตว์เดรัจฉานก็ไม่ปาน! ”

ต่งรั่งหลินรีบเงยหน้าขึ้น พลางพูดประณามว่า : “ห้ามพูดถึง เย่เฉินลับหลังในเรื่องไม่ดี! ”

“อ่า? “ขงเต๋อหลงงุนงงพลางพูดขึ้นอย่างน้อยใจว่า “รั่ง หลิน ผมเป็นพี่ชายของคุณนะ! ทำไมคุณไม่ช่วยคนกันเองแต่ กลับไปช่วยคนอื่นล่ะ!

ต่งรั่งหลินเฮงด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เยเฉันเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่ง ใหญ่ในใจของฉัน ถ้าเปรียบเทียบกับคนรวยที่ไร้สาระไปวันๆ ไม่เรียนและก็ไม่มีวิชาอย่างคุณ ฉันก็ต้องไปช่วยเขาสิ! ”

สีหน้าของขงเต๋อหลงราวกับจะร้องไห้ “รั่งหลิน คุณคงไม่ได้ ชอบเย่เฉินใช่ไหม? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ