บทที่ 1905

เมื่อเห็นว่าเขียวฉางควนหนีไปแล้ว ก็ทำให้นายหญิงใหญ่ เชียว โมโหแทบบ้า

ในใจของเธอตะโกนร้องอย่างเศร้าเสียใจ “มีลูกชายแบบนี้ ที่ไหนกัน! แม่แท้ๆของตนถูกคนอื่นตบก็ไม่สนใจ? นี่ยังเป็นคน อยู่ไหม? แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็สู้ไม่ได้! ”

แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเธอ ในเวลานี้กลัวจน หัวหดแล้ว

หล่อนไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซียวฉางควนกับนายหญิง ใหญ่เชียวนั้นระหองระแหง เพียงแต่หล่อนฟังออกว่าเขาทั้งสอง เป็นแม่ลูกกัน

ในใจของหล่อนตื่นตระหนกอย่างมากและกำลังคิดว่า “ยาย แก่คนนี้กับผู้ชายคนนั้นเป็นแม่ลูกกันแท้ๆ แต่ทำไมถึงอาศัยอยู่ คนละคฤหาสน์ล่ะ อีกทั้งยังซื้อคฤหาสน์ที่ดีที่สุดทั้งสองหลังติด กัน หลังที่หนึ่งเลขที่A04 อีกหลังหนึ่งเลขที่A05 พวกเขาเป็น ครอบครัวแบบไหนกันแน่? ครอบครัวนี้หาเงินได้เท่าไหร่? มี อำนาจที่คอยสนับสนุน บื้องหลังมากขนาดไหน? ”

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หล่อนก็ยิ่งรู้สึกเสียใจกับการกระทำที่เมื่อสัก ครู่นี้ทำกับนายหญิงใหญ่

ดังนั้น หล่อนจึงรีบกดเสียงลงต่ำพลางพูดขอโทษ: “นายหญิงใหญ่ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ…ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็น ผู้อยู่อาศัยของคฤหาสน์ในชุมชนแห่งนี้ เมื่อสักครู่นี้เป็นความ ผิดของฉันเอง คุณอย่าได้ถือสาเลยนะคะ…

นายหญิงใหญ่เซียว ด้วยความโกรธว่า “คุณตบฉันไปที่ หนึ่ง จากนั้นพูดขอโทษแค่ประโยคเดียวแล้วเรื่องมันจะจบงั้นเห รอ?

ผู้หญิงคนนั้นจึงรีบถามขึ้นด้วยความร้อนใจว่า “แล้วคุณ อยากจะให้แก้ไขยังไงคะ…หรือไม่คุณลองพูดมาก็ได้ค่ะว่าฉัน ต้องทำยังไงถึงจะสามารถลดทอนความโกรธของคุณลงได้? ถ้า อย่างนั้นคุณกฉันเถอะคะ ไม่ว่าคุณจะซกฉันกี่ครั้ง ฉันก็จะไม่ ตอบกลับ!

นายหญิงใหญ่เซียวกัดฟัน ในเวลานั้นเธอแทบอยากจะพุ่ง เข้าไปชกหน้าหล่อนให้เสียโฉม

แต่ว่า เมื่อเธอคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว: “แม้ว่าการที่เธอกหล่อน จะสามารถคลายความโกรธของเธอลงไปได้บ้าง แต่ว่าก็คงจะ ไม่มีประโยชน์อะไรในความเป็นจริง…สู้ให้หล่อนชดใช้ด้วยเงิน น่าจะสอดคล้องกับความเป็นจริงมากกว่า!

เมื่อคิดถึงจุดนี้นายหญิงใหญ่เชียว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ว่า “คุณด่าฉัน แล้วยังตบฉันอีก เรื่องๆนี้คุณก็ควรที่จะชดเชย ให้ฉันบ้างถึงจะถูกต้องใช่ไหม? ”

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “คุณพูดถูกค่ะ! ฉัน ยินดีที่จะชดใช้ให้กับคุณ! คุณบอกตัวเลขมาเลย ต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันจะชดใช้ให้กับคุณ…”

เดิมทีนายหญิงใหญ่เชียวต้องการเรียกเงิน ใหมิ่นหยวน แต่เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็รู้สึกว่าไหมิ่นหยวนไม่ค่อย เหมาะสม

นายหญิงใหญ่เชียว ในตอนนี้ไม่เหมือนกับนายหญิงใหญ่ที่ ราวกับพระโพธิสัตว์เฒ่าในอดีตอีกแล้ว

นายหญิงใหญ่เชียวในสมัยก่อน ในมือมีเงินจำนวนมาก ไม่ ต้องพูดถึง 1 หมื่นหยวน 1ล้านหยวนก็ไม่แน่ว่าจะอยู่ในสายตา ของเธอ

แต่ว่านายหญิงใหญ่เซียวในตอนนี้ เพื่อเงินร้อยหยวนกลับ ต้องไปดึงถุงพลาสติกทั้งวันที่ซุปเปอร์มาเก็ต ดังนั้นเงิน จํานวนใหมิ่นหยวนสำหรับเธอในตอนนี้ ก็เป็นเงินจำนวนมาก แล้ว

ดังนั้น ในใจของนายหญิงใหญ่คิดว่า “ถึงยังไงหล่อนก็แค่ ตบเธอหนึ่งที หากเรียกเงินใหมื่นหยวน ถ้าหล่อนโกรธขึ้นมาแล้ว แจ้งความกับตำรวจว่าฉันรีดไถ? ก็คงจะจับฉันเข้าสถานที่คุมขัง ผู้ต้องสงสัย? ”

“สมัยนี้หาเงินไม่ได้ง่ายๆ ยายแก่อย่างฉันทำงานเหนื่อยแทบ ตายวันหนึ่งหาได้แค่100หยวน ถูกตบที่หนึ่งแต่แลกมาด้วย เงิน100หยวนก็ถือว่าคุ้ม… 100หยวน คงไม่ถูกกล่าวหาว่ารีดไถ่ หรอกนะ? ”
เมื่อคิดถึงจุดนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็พูดขึ้นเสียงแหลมว่า “ฉันอายุเยอะขนาดนี้แล้ว คุณมาตบฉัน ปัญหาไม่เล็กไม่ใหญ่ แต่ ว่าแต่ไหนแต่ไรมาฉันเป็นคนใจกว้าง คุณชดเชยเงินให้ฉัน 100หยวน เรื่องๆนี้ก็ถือว่าจบกัน!

“…ร้อย? ! “นัยน์ตาของผู้หญิงคนนั้นแทบจะถอนออกมา บนพื้น

เดิมทีหล่อนคิดว่า นายหญิงใหญ่คนนี้ในเมื่อพักอาศัยอยู่ คฤหาสน์เลขที่A04 คนในครอบครัวคงจะเป็นคนที่มีความ สามารถ มีฐานะทางสังคมไม่น้อย วันนี้ตนเองตบหน้า หล่อนก็ ถือตัวหล่อนนั้นก่อเรื่องใหญ่จริงๆ

ดังนั้นหากนายหญิงใหญ่เซียวเรียกเงินเธอ 8หมื่น 1แสน หยวน เธอก็จะรับปากหล่อนอย่างไม่ลังเล จากนั้นใช้วิธีที่รวดเร็ว ที่สุดโอนเงินเข้าบัญชีหล่อน ไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้งนี้

นึกไม่ถึงเลยว่านายหญิงใหญ่จะเอ่ยปาก เอาแค่าร้อยหยวน… เธอดีใจเป็นอย่างมาก รีบพยักหน้าพลางพูดขึ้นว่า “ไม่มี ปัญหา ไม่มีปัญหา! ฉันจะให้เงินคุณตอนนี้เลยคะ!!

ขณะที่พูด ก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา แล้วหยิบธนบัตร ร้อย หยวนวางไว้ในมือของนายหญิงใหญ่เชียวพลางชี้ไปที่พนักงาน รักษาความปลอดภัยแล้วพูดขึ้นว่า “นายหญิงใหญ่ พวกเราที่ นี่มีพยาน เมื่อสักครู่นี้คุณบอกว่าให้เงินคุณไร้อยหยวน เรื่องนี้ก็ จะจบ ตอนนี้ฉันให้เงินคุณแล้ว ต่อไปในอนาคตคุณก็อย่ามาหา เรื่องฉันก็แล้วกันนะคะ!
เมื่อนายหญิงใหญ่ไปรับเงินจํานวน 100 หยวน ในใจก็รู้สึก ใจเป็นอย่างมาก