บทที่ 1872

เมื่อสักครู่คุณท่านซึ่งพึ่งจะมอบเรือยอชต์ไป หลไม่หลายก็มา มอบเฮลิคอปเตอร์หนึ่งอีก…

เซียวซูหนเองก็ตะลึงจนพูดไม่ออก รับของขวัญรับมาจนถึง

ตอนนี้ ตัวเธอเองก็ได้กลัวขึ้นมาแล้ว

ที่กลัว ก็เพราะของขวัญพวกนี้มันล้ำค่ามากเกินไป

ล้ำค่าจนถึงขั้นที่ ต่อให้เป็นพวกคนชั้นสูงพวกนั้น ก็ไม่มีทางที่ จะมอบของขวัญที่ล้ำค่าเช่นนี้

จนถึงตอนนี้ ของขวัญทุกชิ้นที่กล่าวมา ล้วนมีมูลค่าหลายสิบ ล้าน หรือมากกว่านั้น แค่เลือกหยิบออกไปสักชิ้น ล้วนเป็นของ ล้ำค่าที่มีมูลค่ามหาศาล แต่ทว่าคนพวกนั้นกลับนำมันมามอบให้ กับเย่เฉิน มันทำให้เชียวชูหนรู้สึกอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก

ในตอนนี้เองหลี่ไท่หลายก็ได้เอ่ยขึ้น “อาจารย์เย่ ได้ยินมาว่า ปกติแล้วท่านไม่ค่อยจะออกไปนอกเมืองจินหลิง จริง ๆ แล้วเมือง ไหก็ไม่นับว่าอยู่ไกลจากเมืองจีนหลิงมากนัก ถ้าขับรถอาจจะต้อง ใช้เวลาสี่ห้าชั่วโมง แต่ถ้านั่งเฮลิคอปเตอร์ แค่สองชั่วโมงก็ถึง แล้ว ดังนั้นจึงอยากจะมอบเฮลิคอปเตอร์ให้ท่านหนึ่ง หาก ท่านมีความต้องการให้ระยะเวลาในการเดินทางสั้นลง สามารถ นั่งเฮลิคอปเตอร์ได้ แบบนี้ก็จะเร็วกว่านั่งรถอีกเยอะ

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย: “ขอบคุณประธานหลินมาก”
ความจริงแล้ว สำหรับเย่เฉิน ในตอนนี้ คฤหาสน์น้ำพุร้อน เรือ ยอชต์ส่วนตัวก็ช่าง ยังมีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว สิ่งของเหล่านี้ไม่มี แรงดึงดูดใด ๆ สําหรับเขาเลยสักนิด

ในตอนที่เขายังเล็กมาก ตระกูลเยก็มียานพาหนะสำหรับ พลเรือนแทบทุกชนิดแล้ว

รถราคาหนักล้าน หลักสิบล้านไม่คู่ควรให้เอ่ยถึงเลยสักนิด หรือแม้กระทั่งเครื่องบินส่วนตัวราคาพันกว่าล้านก็มีอยู่หลาย

คฤหาสน์ หรือจะเป็นคฤหาสน์พร้อมสวนที่มีมูลค่าเกินร้อย

ล้าน กระจัดกระจายไปทั่วโลกนับไม่หวาดไม่ไหว

เรือยอชต์สุดหรูยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ในความเป็นจริง สมัยที่คุณพ่อของเยเฉันยังเป็นหนุ่ม ก็เคย ซื้อเรือสำราญสุดหรูลำหนึ่ง เป็นเรือสำราญแบบที่สามารถ บรรทุกคนได้นับร้อยคน สามารถบรรทุกเฮลิคอปเตอร์เดินทาง ท่องเที่ยวไปรอบโลกได้

ปีนั้นที่เยฉางอิงซื้อเรือสำราญ ก็เพื่อที่จะเอาใจภรรยา

ถึงแม้คุณแม่ของเยเฉันเองก็เป็นลูกหลานของพระเจ้าหวงและ พระเจ้าเหยียน แต่หล่อนเป็นชาวจีนโพ้นทะเล คนทั้งตระกูลล้วน อาศัยอยู่อีกฟากหนึ่งของมหาสมุทร และเธอได้เติบโตมาในทิศ ตะวันตกมาตั้งแต่ยังเด็ก ชื่นชอบการเดินทางท่องเที่ยวกลางแจ้ง เป็นอย่างมาก

เยฉางอิงเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการในการเดินทางไปเยี่ยมครอบครัว รวมทั้งความต้องการเดินทางท่องเที่ยวกลาง แจ้งของภรรยา จึงใช้เงินจำนวนมหาศาลซื้อเรือสำราญสุดหรูนั่น มา อีกทั้งสัญญากับหล่อนว่า ในหนึ่งปีจะหาเวลาว่างออกมาสอง เดือน เพื่อพาหล่อนนั่งเรือสำราญไปเยี่ยมครอบครัวที่อยู่อีกฟาก หนึ่งของมหาสมุทร ระหว่างทางที่ข้ามผ่านซีกโลก ยังสามารถ ท่องเที่ยวไปในตัว

เริ่มตั้งแต่เย่เฉินอายุสามขวบ ก็ได้นั่งเรือสำราญสุดหรูกลับไป ที่บ้านคุณยายกับคุณพ่อคุณแม่ในทุก ๆ ปี จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น กับคุณพ่อคุณแม่ ในตอนที่เขาอายุแปดขวบ

คนอื่น ๆ ต่างคาดหวังว่าจะสามารถได้ไปเที่ยวรอบโลกก่อนที่ จะหมดลมหายใจ แต่เย่เฉินเริ่มตั้งแต่อายุสามขวบ เขาล้วนได้ เที่ยวไปรอบโลกหนึ่งครั้ง ในทุก ๆ ปี

ในระยะเวลาสี่ห้าปีนั้น การใช้ชีวิตของเยเฉิน เป็นชีวิตแสน หรูหราที่หลายคนไม่อาจสัมผัสได้ตลอดชั่วชีวิต และนั่นได้ทำให้ ตัวเขาเอง ไม่มีความแสวงหาต่อสิ่งของใด ๆ

ทุกคนได้เห็นมีของขวัญถูกส่งมอบออกมาอย่างมากมายเช่นนี้ สีหน้าท่าทางของเยเฉันก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม ภายในใจของ แต่ละคนก็อดไม่ได้ที่จะประหม่าขึ้นมา พวกเขารู้ว่า ของขวัญพวก นี้ เหมือนกับว่าต่างไม่ได้ถูกส่งเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจของเ เฉิน

จากนั้น เว่ยเลี่ยงได้มอบยกแกะสลักรูปกวนยวนฉางให้กับเย เฉิง ตามคำพูดของ กวนยวนฉางนั้นเป็นฉ่ายสิน สามารถปกปีกรักษาความปลอดภัยและโชคลาภของเยเฉิน

เย่เฉินกล่าวของคุณด้วยรอยยิ้มพลางรับเอาไว้ ภายในใจนั้น ยังคงสงบนิ่งไม่หวั่นไหว

สุดท้ายก็มาถึงทีของตัวหงห้าเอง เขาหยิบกล่องของขวัญที่ห่อ อย่างสวยงามออกมา และมอบให้กับเย่เฉิน พลางกล่าวอย่าง เอาจริงเอาจัง “อาจารย์เย่ครับ ของที่อยู่ข้างในเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากผม”

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “หงห้า นายอ่านรายการของขวัญของคนอื่น

มามากมาย ทําไมถึงไม่บอกล่ะว่าของขวัญของตัวเองคืออะไร?”

หงห้ากล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อย: “คือ…หงห้ากลัวว่าของที่ มอบให้นั้นจะทำให้อาจารย์เย่ไม่พอใจ และทำให้คนอื่นหัวเราะ เยาะเอาได้”

เย่เฉินส่ายหน้า: “ไม่ว่านายจะให้อะไร ฉันก็ล้วนขอบคุณทั้ง

นั้น จะไม่พอใจได้ยังไงกัน

หงห้าพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “อาจารย์เย่ครับ สิ่งที่ ผมมอบให้คุณนั้น คือคฤหาสน์ที่อยู่ที่ใกล้กลับพระราชวังหลวง โตเกียวในญี่ปุ่น…