บทที่ 187 อายุหนุ่มขึ้นยี่สิบปี (1)

เยเฉันคิดไม่ถึงว่าคนพวกนี้จะคิดทำอะไรเหมือนกันอย่างไม่ได้ นัดหมาย ต่างก็มีของมาให้เขา

อีกอย่าง ของที่พวกเขาให้แพงกว่ากันและทั้งนั้น

รถสปอร์ตสองคัน ต่างก็เป็นระดับสี่สิบล้าน

ถ้วยไวน์เฉิงหัวต้าวจ่ายของราชวงศ์หมิง อย่างน้อยก็ห้าหก สิบล้าน

ซึ่งหวั่นถึงยิ่งเซ็นเช็คให้เลยหนึ่งร้อยล้านหยวน แต่ของพวกนี้สําหรับเย่เฉิน ล้วนเป็นสิ่งของที่ธรรมดามาก อย่างแรกคือรถสปอร์ต เอิกเกริกเกิน เขาไม่ชอบ ต่อมาคือวัตถุโบราณ เม็ดโตเกินไป เขาก็ไม่ชอบ ส่วนเงิน สิ่งที่เขาไม่ขาดที่สุดก็คือเงิน

แต่เห็นสีหน้าของพวกเขาทั้งสี่คนที่เต็มไปด้วยความรอคอย หวังอยากที่จะให้ตนรับของจากพวกเขา เยเงินครุ่นคิดอยู่ครู่ หนึ่ง และก็ยังไม่ได้พูดปฏิเสธ พูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ของผมรับไว้ ความตั้งใจของทุกคน ฉันได้รู้สึกถึงมันแล้ว ”

ในเมื่อพวกเขาอยากที่จะเอาใจตน อยู่ภายใต้อิทธิพลของ ตนเอง งั้นการรับของจากพวกเขา ก็เป็นสิ่งที่ควรทำ
ทุกคนเห็นว่าเขารับของไว้แล้ว จึงค่อยโล่งอก ต่างคนต่างก็ ยิ้มหน้าบาน

เย่เฉินรับเอาเช็คหนึ่งร้อยล้านหยวน กุญแจสร้อยข้อมือแบบ สมาร์ทสองอัน ถ้วยไวน์เฉิงหัวต้าวจ่ายหนึ่งอันใส่เข้าไปใน กระเป๋า แล้วค่อยพูดขึ้นว่า “เอาล่ะทุกคน พวกเราทานข้าวกัน เถอะ”

ทุกคนต่างก็รีบพูดขึ้นว่า “ทานข้าวทานข้าว

เวลานี้ท่านหงห้าลุกขึ้นมาจากพื้น พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านเยี่ หง ห้าขอตัวไปเฝ้าประตูต่อก่อน

เย่เฉินพยักหัว ไม่ได้ตั้งตัวเขาไว้

สำหรับคนที่นั่งอยู่ตรงนี้พวกนี้ หงห้าถือว่าเป็นเพียงคน ธรรมดา

อันธพาลในวงการ ใต้ดิน ต่อให้มีอิทธิพลขนาดไหนยังไงก็ยัง เป็นอันธพาล เดิมก็เทียบกับตระกูลใหญ่ร่ำรวยพวกนี้ไม่ได้อยู่ แล้ว

หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว เยเฉินปฏิเสธไม่ให้ซึ่งหวั่นถึงขับ รถไปส่ง เขาเดินกลับบ้านเองคนเดียว

หลังจากส่งหวั่นถึงขอบคุณเขาแล้ว ก็ขับรถเบนท์ลีย์ของตน กลับไปยังคฤหาสน์ของตน
เธอขับรถไปด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งถือยาวิเศษไว้สอง เม็ด ในใจกำลังครุ่นคิด ตนเองจะเอาให้คุณทั้งสองเม็ด หรือว่า จะเก็บไว้เองหนึ่งเม็ด

หากให้คุณเสียไปหมดแล้ว งั้นยาวิเศษนี้ก็จะไม่มีความ เกี่ยวข้องอะไรกับตนแล้ว เธอค่อนข้างรู้สึกเสียดาย

แต่หากตนเองแอบเก็บไว้เองคนเดียวหนึ่งเม็ด ต่อไปหากคุณ รู้เข้า ไม่รู้ว่าจะทำให้เกิดเรื่องเดือดร้อนหรือไม่?

หลังจากคิดไปคิดมาแล้ว ความอยากที่จะครอบครองยาวิเศษ ทำให้ชนะอีกความคิดหนึ่ง เธอเอายาวิเศษใส่เข้าไปในกล่องใน รถอย่างระมัดระวัง ตัดสินใจที่จะเก็บไว้เองหนึ่งเม็ดก่อน หากต่อ ไปตนเองมีความต้องการ ตนเองก็จะใช้เขา หากตนเองไม่จําเป็น ต้องใช้ แล้วคุณต้องการใช้ ตนเองก็ยังสามารถที่จะเอาออกมา ได้อีก

ถึงตอนนั้น ตนเองก็จะเอายาวิเศษนี้ให้กับคุณปู่สองครั้ง เพื่อ ต่อชีวิตให้กับเขา เชื่อว่าในสายตาของเขาที่มองตน จะต้องมี ความสำคัญอย่างแน่นอน

เมื่อกลับมาถึงบ้าน คุณท่านซึ่งที่กำลังนอนพักผ่อนอยู่บน โซฟา ค่อนข้างที่จะรอไม่ไหวแล้ว

ครั้งก่อนเเงินมาที่บ้าน ถึงแม้จะช่วยชีวิตเขาไว้ได้แล้ว แต่ก็ ยังไม่ได้รักษาร่างกายให้หายดี ตอนนี้ เขายังดูค่อนข้างแก่ ดู ค่อนข้างขี้โรค หลังจากที่ได้พักผ่อนมาหลายวันนี้ ร่างกายของ เขาค่อยดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังคงต้องการให้คนอื่นช่วยประคองหรือใช้ไม้เท้าช่วยถึงจะสามารถเดินเห็นได้

คนคนหนึ่งที่หยิ่งผยองมาทั้งชีวิต กลายมาเป็นคนแก่คนหนึ่ง

ร่างกายขยับไม่สะดวก กลายเป็นสิ่งที่น่าเสียใจที่สุดในชีวิตของ คนแก่อย่างพวกเขา แต่เขา ในตอนนี้ ฝากความหวังทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับยาวิเศษที่

เย่เงินอาจารย์เข่ปรุง