บทที่ 1868

คนใหญ่คนโตมาเต็มบ้านไม่ว่า แค่ของขวัญต่างๆนาๆ ก็กอง อยู่ที่ห้องรับแขกกลายเป็นภูเขาเล็กๆ

ปากที่ตื่นเต้นของเธอแทบจะฉีกออกไปจนถึงด้านหลังของใบ หูอยู่แล้ว อยากจะพุ่งเข้าไปแกะของขวัญเหล่านี้ออกทีละชิ้นๆ อย่างอดใจรอไม่ไหว แต่อุปสรรคอยู่ที่คนใหญ่คนโตมากมาย ขนาดนี้อยู่ที่นี่ ดังนั้นค่อนข้างที่จะเกรงใจจริงๆ

หงห้าในฐานะที่เป็นลูกน้องที่จริงใจที่สุดของเยเฉิน และก็เป็น คนต้นคิดในการรวมกลุ่มมาเยี่ยมเยือนถึงบ้านในคราวนี้ ล้วง เอากระดาษใบหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเสื้อผ้า เอ่ยเสียงดังว่า “อาจารย์เย่ ผมทางนี้มีรายการของขวัญฉบับหนึ่ง น้ำใจเล็กๆ น้อยๆที่ทุกคนส่งมอบล้วนอยู่ด้านบนนี้ ผมอ่าน ให้คุณฟังสัก หน่อยแล้วกันนะครับ”

เย่เฉินยังไม่ได้พูดอะไร หม่าหลันที่อยู่ทางนั้นก็รีบเอ่ยขึ้นอย่าง ตื่นเต้นไม่มีที่สิ้นสุดว่า “อัยยะอ่านเถอะๆ! อ่านเสียงดังหน่อยนะ คะ!”

หงห้ารีบเอ่ย “คุณผู้หญิงหม่าคุณวางใจครับ ผมจะต้องอ่าน เสียงดังหน่อยอย่างแน่นอน!

ในขณะที่พูด เขาก็กระแอมเล็กน้อย อ่านเสียงสูงออกมา “เฉินจือข่ายแห่ง โรงแรมป่ายจินฮานกง มอบคฤหาสน์น้ำพุร้อน กลางเขาหลังหนึ่งให้กับอาจารย์เก๋ ตั้งอยู่ภายในโรงแรม น้ำพุร้อนซ็องเซลี มูลค่าแปดสิบล้าน! ”

ประโยคนี้ ทําเอาหม่าหลันตก ในจนอ้าปากค้าง!

ส่วนลึกภายในจิตใจของหม่าหลันอดไม่ได้ที่จะโห่ร้องเสียงดัง ด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณพระคุณเจ้าช่วย! แค่หยิบออกมาก็คือ คฤหาสน์น้ำพุร้อนหลังหนึ่งที่มูลค่าแปดสิบล้าน นี่ นี่ก็ใจกว้าง เกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง! แทบอยากจะไปลองประสบการณ์ที่ คฤหาสน์น้ำพุร้อนของโรงแรมซ็องเซลีสักหน่อยตั้งแต่คืนนี้เลย จริงๆ!

แต่ว่า จากนั้น หม่าหลันก็มองไปที่ขาขวาของตนเองเล็กน้อย พิมพ์ในใจว่า “บนขาของฉันยังใส่เฝือกอยู่ เกรงว่าจะไม่มีทาง จะไปแช่น้ำพุร้อนได้สักพักล่ะมั้ง? แต่ว่านี่ก็ช่างปะไร ถึงอย่างไร น้ำพุร้อนช็องเซลีก็หนีไปไหนไม่ได้ รอขาฉันหายดีค่อยไปก็ไม่ สาย! ”

โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี เป็นอุตสาหกรรมในเครือของโรง แรมป่ายจินฮานกง

ในตอนแรกตงรั่งหลินยังเคยเชิญเย่เฉินกับเซียวซูหนไปโดย เฉพาะ

นั่นคือโรงแรมน้ำพุร้อนที่ดีที่สุดของทั้งเมืองจินหลิง ถึงขั้นของ ทั่วทั้งมณฑล

น้ำพุร้อนช็องเซลียึดครองพื้นที่กว้างใหญ่มาก ทั้งตีนเขา ตลอดจนถึงกลางภูเขา ล้วนเป็นอุตสาหกรรมของพวกเขา ในนั้นนอกจากแรมน้ำพุร้อนแล้ว ยังคฤหาสน์น้ำพุร้อนที่ไม่เปิด ขายให้คนนอกอีกหลายหลัง

คฤหาสน์น้ำร้อนเหล่านี้ล้วนสร้างอยู่กลางเขา ทิวทัศน์ดีมาก สิ่งก่อสร้างประณีตงดงาม การตกแต่งหรูหรา สำคัญยิ่งกว่าภายในของนี้ ต่างมีน้ำของ พุร้อนธรรมชาติ ตลอดหนึ่งปีสี่ฤดูล้วนมีน้ำพุร้อน

สิ่งเสียเพียงอย่างเดียว คือเขตพื้นที่ห่างไกลผู้คน อย่างไรพุร้อนธรรมชาติมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับ ภูมิศาสตร์ก็สร้างอยู่ในภูเขา ระยะห่างจากเขตเมืองไกลมาก ระยะเดินทางถึงนานมาก ดังที่นั่นเหมาะการพักร้อน แต่ไม่ เหมาะสำหรับการใช้ชีวิตระยะยาว

เซียวซูหนและเซียวฉางควนก็ถูก ของขวัญอันหรูหรา”มีขนาดนี้

เฉินจือข่ายในเวลาเอ่ยปากอาจารย์เย่ คฤหาสน์น้ำร้อนหลังมอบร้อนช็องเซลีโดยตลอด อีกไม่เคยใช้รับแขกทางด้าน นอก อุดมคลายพักร้อนกับคนของคุณ รวมไปถึงคุณคุณปกติไปล่ะคฤหาสน์บำรุงรักษาความสะอาดวัน ต้องถึงสะอาดสะอ้าน ไร้อย่างแน่นอน”
พูดจบ เฉินจือข่ายก็เอ่ยอีกว่า “กุญแจของคฤหาสน์ โฉนตรวม ไปถึงเอกสารที่เกี่ยวข้อง ทั้งหมดอยู่ภายในกล่องของขวัญ ยังไง ก็ขอให้อาจารย์เย่รับเอาไว้

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆว่า “ผู้จัดการทั่วไปเฉิ นมีน้ำใจแล้ว!

คฤหาสน์น้ำพุร้อนหลายสิบล้าน เยเฉันไม่คิดว่าล้ำค่ามากเท่า ไรจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอสังหาริมทรัพย์ของเฉินจือข่ายเองก็ เยอะมาก น้ำใจเล็กน้อย สำหรับเขาแล้วนับว่าเป็นอะไร

เซียวซูหวั่นกลับเอ่ยที่ข้างใบหูของเยเงินอย่างค่อนข้างที่จะ ตื่นตะลึง “ที่รัก พวกเราจะรับของขวัญที่ล้ำค่าขนาดนี้จากคนอื่น เขาได้ยังไงกันคะ…”

เย่เฉิน โบกไม้โบกมือ เอ่ยเตือนเธออย่างราบเรียบว่า “ที่รัก

อันนี้คุณไม่ต้องกังวล ผมรับของขวัญจากพวกเขา ก็ต้อง

ตอบแทนพวกเขาผ่านวิธีการอื่นเป็นธรรมดา”

หงห้าในเวลานี้มองไปทางเยเฉิน เอ่ยถามอย่างเคารพ นบนอบว่า “อาจารย์เย่ งั้นผมอ่านต่อ?”

เยเฉันพยักหน้าเล็กน้อย “ต่อเถอะครับ”