บทที่ 1866

จ้าวเท้ารีบเอ่ย “ตอบกลับอาจารย์เย่ ช่วงนี้ผมทุกอย่างต่างก็ดี มาก! โชคดีที่คุณและประธานหลีดูแล

เยเฉินได้ฟังคำพูดนี้ อดไม่ได้ที่จะสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา เอ่ยขึ้น อย่างจริงจังว่า “เจ้าจอ ทุกคนในงานต่างก็สามารถเรียกฉันว่า อาจารย์เย่ได้ มีเพียงแต่แกเท่านั้นที่ไม่ได้”

จ้าวเท้าเอ่ยขึ้นอย่างค่อนข้างที่จะไม่เป็นธรรมชาติ “เย…ฉัน… โอ๊ย…รวมไปถึงประธานหลี่ที่อยู่ในนั้น คนมากมายขนาดนี้ต่างก็ ให้ความเคารพนายขนาดนี้ ฉันจะอยู่นอกเหนือได้ยังไงกันล่ะ…

เยเฉันเดินไปถึงด้านหน้าเขา ตบที่ไหล่ของเขา เอ่ยขึ้นด้วย ทีท่าจริงจังอย่างหาใดเปรียบ “เจ้าจ๋อ พวกเขาเรียกฉันว่าอาจาร เย่ เป็นเพราะฉันเคยช่วยพวกเขาได้ไม่มากก็น้อย แต่แกจ้าว เท้าน่ะไม่เหมือนกัน!

จ้าวเท้ารีบเอ่ย “ผม…ผมก็โชคดีที่มีคุณช่วยถึงได้มีวันนี้ไง… ความช่วยเหลือที่คุณนำมาให้กับผม คือสิ่งที่พลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน ผมต้องเคารพคุณมากยิ่งกว่าคนอื่นถึงจะถูก….

เยเฉันเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างจะไม่สบอารมณ์ “แกพูดจา เหลวไหลกับฉันอยู่ที่นี่น้อยๆหน่อย! พวกเราสองคนโตมาด้วย กันในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แม้ว่าพวกเราไม่ใช่แม่คนเดียวกันที่ ให้กำเนิด แต่หลายปีเหล่านั้นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พวกเรา สองคนไม่มีอะไรแตกต่างไปจากพี่น้องกันแท้ๆ! ”
ต่อมาหลายปีมานี้ แกฉันประคับประคองซึ่งกันและกัน พึ่งพา อาศัยซึ่งกันและกัน ฟันฝ่าความทุกข์ยากมาด้วยกัน ฉันช่วยแก คือการช่วยดึงซึ่งกันและกันระหว่างพี่น้อง ทำไมแกถึงได้ยัง เกรงใจกับฉันได้?”

จ้าวเท้าได้ฟังคำพูดท่อนนี้ ในขณะเดียวกับที่ซาบซึ้งใจ ในใจ กละอายใจเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ในใจของเขาแอบคิด “ฉันมักจะกลัวว่าตัวเองจะปีนป่ายไปไม่ ถึงเเฉิน ดังนั้นอยู่ต่อหน้าของเขาก็ยิ่งแสดงออกถึงความ ระมัดระวังถึงขั้นเกรงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่า ยิ่งเป็นเช่นนี้ ฉัน กับเขาก็ยิ่งเหินห่าง แต่เยเฉันเห็นฉันเป็นพี่น้องมาโดยตลอด หากต่อไปฉันเคารพนบนอบเขาเป็นอย่างยิ่งราวกับลูกน้องก็ไม่ ปาน ในใจของเขาก็จะต้องรู้สึกแย่อย่างแน่นอน…

คิดถึงตรงนี้ จ้าวเท้าก็เอ่ยขึ้นด้วยดวงตาที่แดงก่ำว่า “เย่เฉิน ความหมายของนายฉันเข้าใจแล้ว ขอบใจนายมาก! ”

เยเฉันยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าพร้อมกับเอ่ย “นี่แม่งถึงจะเป็นพี่ น้องของฉันเยเฉิน คราวหน้าเรียกฉันว่าอาจารย์เย่อะไรอีก ฉัน เลิกคบแกเลย! ”

จ้าวเท้ารีบเอ่ย “เย่เฉินนายวางใจ ฉันไม่มีทางเรียกนายว่าอา จารย์เยอีกอย่างแน่นอน นายแย่เฉินอยู่ต่อหน้าของฉันไม่ใช่อา จารย์เย่อะไร ก็คือพี่น้องของฉันจ้าวเจ้า พี่น้องตลอดชีวิตของฉัน จ้าวเท้า!

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ เอ่ยขึ้นอย่างปลื้มปริ่มว่า “มีประโยคนี้ของแก ดีใจเหลือเกินจริงๆ

เวลานี้ เซียวฉางควนกับเซียวซูหนก็เดินออกมา

ทั้งสองคนคิดว่า บ้าน ต้องการขับนั้นกวาด รับแขกภายบ้านอย่างง่ายจากออกเตรียมเชิญ ลูกค้าไปข้างเสียหน่อย

ทว่าหลังจากออกมา ทั้งสองคนถึงพบว่า แท้คนอยู่ด้าน นอก มากกว่าที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้มากอย่างเห็นได้ชัด

ยิ่งน่าตกใจคือ คนเหล่าทั้งหมดแทบจะเป็นเซ็ตนั้นตาที่สุดของเมืองจินหลิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพอเห็นหวั่นถึง เซียวหน

ต่ำต้อยมาเล็กน้อยอย่างกะทันหัน หากรู้แต่แรกว่าซึ่งหวั่น

ด้านเช่นเดียวกัน ตนเองพูดก็ต้องแต่ง

ออกมา

ปกติ เซียวซูหนต่างออกจากบ้านหน้าสด มากที่แต่ง หน้า ด้านการแต่งตัว

ดังนั้น อยู่ต่อของซึ่งหวั่นถึงแต่งตัวหรูหราเป็นทางการ เพียงเดียวก็แสดงให้เห็นถึงความค่อนข้างจะหม่นหมองแล้ว

เซียวฉางยิ่งใหญ่มาก ลูกค้าล้วนเป็นคนใหญ่คนดังนั้นเห็นใหญ่คนโตมากมายขนาดนี้ กลับไม่ได้มี

เพียงแต่ ตอนที่เห็นซือเทียนฉนั้น เซียวฉางควนต้อนรับ ในทันที เอ่ยอย่างเคารพนอบโอ๊ย หมอซีอ ท่านมาด้วย! ท่านมีพระของน้อย ควรเป็นน้อยไปคารวะอวยพรวันตรุษจีน….

ซื้อเทียนทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยชัดเจนว่า เซียวฉางควนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เกิด อัมพาตครึ่งท่อน ในคราวนั้น คือเเฉินที่ใช้วิเศษรักษาให้หาย ใดเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้น เซียวฉางควนแสดงความนี้ ทำให้ เขารีบเอ่ยว่า เซียวคุณเกรงใจเกินไปแล้ว อาจารย์เม บุญคุณอันใหญ่หลวงราวชีวิตใหม่ต่อกระผม ควรจะเป็นผู้ น้อยมาคารวะอวยพรตรุษจีน

เล็กน้อย เอ่ยขึ้นด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอย่างยิ่งว่า คุณเซียวสวัสดีครับ ! กระผมอยู่นี่ อวยพรคุณประสบพบ มหามงคล

เซียวฉางควนอยู่เทียนเซียงผู้เคยสัมผัสกับหงห้าหลาย ครั้ง เปลี่ยนเป็นคุ้นเคยกันเป็นอย่างมากตั้งนานแล้ว ดังก็ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงหัวเราะว่า “คุณท่านเกรงใจเกินแล้ว ขอท่านความในวันใหม่เดียวกันครับ! ”
หงห้ารีบเอ่ยขึ้นอย่างได้รับความโปรดปราน โดยไม่คาดฝันจน รู้สึกทั้งดีใจและไม่สบายใจว่า “ไม่ได้ครับไม่ได้ คุณเฑียวคุณ เรียกผมว่าหงห้าก็พอ พูดคุยกับผม อย่าใช้ท่านคำเรียกนี้อย่าง เด็ดขาด หงห้ารู้สึกละอายใจ รับเอาไว้ไม่ไหว!

ในใจของเซียวฉางควนได้ใจสุดๆ แอบเอ่ยในใจว่า “อัยยะ ฉันเหล่าเซียวตอนนี้ก็มีหน้ามีตาขนาดนี้เลย?! แม้แต่หงหาราชา ใต้ดินแห่งเมืองจินหลิงนี้ อยู่ต่อหน้าฉันเหล่าเซียว ต่างเคารพ นบนอบ นี่จะได้ยังไงกัน?! อีกทั้ง เรื่องที่คนใหญ่คนโตมากมาย ขนาดนี้มาอวยพรวันตรุษจีนถึงบ้าน หากกระจายออกไป ยังไม่รู้ ว่าคนจํานวนเท่าไรต้องตกใจจนอ้าปากค้าง!