บทที่ 185 แสดงถึงความซื่อสัตย์ (1)

สำหรับเยเฉิน ให้ซ่งหวั่นถึงไปอีกหนึ่งเม็ด ไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่ อะไร

แต่ข่งหวั่นถึง กลับมีความหมายไม่ธรรมดา

ในใจเธอตอนนี้ รู้สึกตื้นตันต่อเย่เฉินอย่างลึกซึ้ง แม้กระทั่งมี ความรู้สึกเหมือนสาวน้อย ถูกผู้ชายปกป้อง

ในขณะที่เธอยังค่อนข้างอึ้งตะลึงอยู่นั้น เย่เฉินเดินมาตรงหน้า หวังเจิ้งกาง หยิบยาเม็ดหนึ่งออกมา พร้อมพูดว่า “ประธานหวัง ยาเม็ดนี้ มอบให้คุณ

หวังเจิ้งกางหดไปทั้งตัว รีบคุกเข่าลงพื้น เรียนแบบเหมือนคน

อื่น น้อมรับอยู่อย่างเคารพ

เย่เฉินเอายาวางบนฝ่ามือของเขา หวังเจิ้งกางก็พูดขึ้นว่า “ขอบคุณอาจารย์เที่มอบยาให้ ต่อไปหวังเจิ้งกางจะน้อมรับคำ สั่งท่านทุกอย่าง”

เห็นหวังเจิ้งกางคุกเข่าอยู่บนพื้น จึงพูดขึ้นว่า “ประธานหวัง ลูกชายกับหลานของคุณ ก่อนหน้านี้ได้ทำให้ผมโกรธมาก หาก ไม่ใช่เพราะคุณรู้จักเป็นคน พวกเขาสองคนคงไม่ได้มีชีวิตอยู่แต่ แล้ว”

ในใจหวังเจิ้งกางตกตะลึง รีบก้มหัวลงพื้นพร้อมพูดว่า “ขอบคุณอาจารย์ที่เมตตา
เย่เฉินรับค่า พร้อมพูดว่า “บอกเด็กในบ้านของคุณด้วยว่า ต่อ ไปให้รู้จักถ่อมตัว อย่าหยิ่งทะนงให้มันมากนัก

หวังเจ๋งทางพยักหัวพูดขึ้นว่า “อาจารย์เยวางใจ ผมจะตัก

เตือนพวกเขา”

“อ๋ม” เย่เฉินพูดขึ้นว่า “ยานี้คุณเก็บไว้ให้ดี ต่อไปอาจสามารถ ช่วยชีวิตคุณไว้ได้”

หวังเจิ้งกางได้ยาวิเศษมา ก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าขึ้นต้นว่า “อา จารย์เย่ ต่อไปหากมีอะไรที่ตระกูลหวังช่วยได้ ขอให้สั่งมาได้ เลย

จากนั้น ก็คือฉันกาง

เยเฉินรับปากฉันเอ้าเสงี่ยน ว่าจะให้ตระกูลของเธอสองเม็ด ดังนั้นเเฉินจึงให้ฉันกางหนึ่งเม็ด และให้ฉันเข้าเสงี่ยนหนึ่งเม็ด สองพ่อลูกต่างก็คุกเข่าลงบนพื้น ถ่อมตนอย่างที่สุด

ฉินทางก็รีบพูดขึ้นว่า “ต่อไปนี้ตระกูลฉินของเรา ก็ถืออาจาร เย่เป็นเหมือนดั่งหัวมังกร”

เยเฉันยิ้มแย้ม พยักหัวอย่างพอใจ

เวลานี้ ยาที่ควรจะให้ต่างก็ได้ให้หมดแล้ว แต่เขาคิดๆดูแล้ว ก็ตะโกนพูดขึ้นว่า “หงห้า คุณเข้ามา

ท่านหงหาที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องพิเศษ รีบรุดเข้ามาพูดขึ้นว่า “ท่านเย่ ท่านต้องการอะไรหรือ?”
พูดเสร็จ ท่านหงห้าก็ยกมือขึ้นประสาน มองดูเย่เฉินอยู่อย่าง นอบน้อม

เอเงินพยักหัว หัวเราะพร้อมพูดว่า “คุณกับผมก็รู้จักกันมาพอ สมควรแล้ว คุณตั้งใจทำงาน ทำงานอย่างขยันขันแข็ง ยาที่ปรุง มาในวันนี้ ผมได้เตรียมไว้ให้คุณหนึ่งเม็ด

ท่านหงหาได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็อึ้งไปทั้งตัว นิ้วมือร้อนผ่าว หัว สมองเหมือนจะระเบิด

เมื่อเขารออยู่ที่หน้าห้องตลอด ได้ยินที่เยเฉันพูดอยู่ในห้อง ตลอดจนเรื่องที่หลังจากซื้อเทียนทานยาแล้ว ในใจเขาอิจฉา อย่างที่สุดแต่แรกแล้ว

แต่ว่า ในใจเขาเข้าใจดี คนที่เป็นมาเฟียอย่างขา ไม่มีอะไรน่า ภาคภูมิใจ คู่ควรที่จะได้รับยาจากอาจารย์เย่หรือ?

แต่ตอนนี้ เวลานี้ เขาได้ยินเย่เฉินพูดว่า จะมอบยาวิเศษให้กับ ตน จึงคุกเข่าลงพื้นอย่างไม่ลังเล

“ท่านเย่ ผมหงห้าเป็นแค่อันธพาล พูดจาเพาะๆไม่เป็น ต่อไป ชีวิตนี้ขอยกให้กับท่าน ต่อให้ท่านจะสั่งไปบุกน้ำลุยไฟ ผมหงห้า จะไม่ลังเลเลยสักนิด ต่อให้ผมต้องถูกฟ้าผ่า

ในใจท่านหงห้าตื้นตันอย่างไม่อาจบหักห้าม คุกเข่าอยู่บนพื้น รับยามาจากในมือเยเงินอย่างถ่อมตน ตื้นตันเหมือนอย่างกับ ปฏิบัติกับสิ่งของล้ำค่าในโลก