บทที่ 184ขอบคุณอาจารย์เที่มอบยาให้ (2)

เย่เฉินกลับห้ามเขาไว้ พร้อมพูดอย่างเรียบๆว่า “ท่านชื่อ ประสิทธิภาพของยานรุนแรงมาก คุณทานเพียงครึ่งเม็ด ก็ สามารถรักษาอาการเจ็บปวดเรื้อรังของคุณแล้ว เหลืออีกครึ่ง หนึ่ง เก็บรักษาไว้ให้ดี ต่อไปอาจจะต้องได้ใช้

ในใจซือเทียน ตกตะลึง เพียงแค่ครึ่งเดียวก็สามารถรักษา ตนเองได้แล้ว? นี่ช่างอัศจรรย์ยิ่งนัก

คิดถึงตรงนี้แล้ว เขาล้วงเอามืดที่ใช้ขูดยาในก่อนหน้านี้ออก มา แบ่งขาออกเป็นสองชิ้น แล้วอ้าปากกลืนยาลงไป

ทุกคนมองดูเขาอย่างไม่กะพริบตา หวังอยากที่จะได้เห็นถึง

ความอัศจรรย์

ส่วนซือเทียน หลังจากทานยาลงไปแล้วหลายนาที สีหน้าก็ แดงขึ้นมาทันที ผิวหนังทั่วทั้งตัวแดงขึ้นมาเช่นกัน ซ้ำยังทั้ง เหงื่อไหลท่วมตัวอีก

ชื่อเทียน รู้สึกว่าภายในร่างกายของตน เหมือนมีพลังวิเศษ กำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในใจ

ร่างกายของตน เหมือนแห้งเหี่ยวมาเนิ่นนาน เต็มไปด้วยปาน รอยแผลเป็นแตกร้าว ส่วนพลังนี้เป็นเหมือนดั่งน้ำบริสุทธิ์ เติม เต็มส่วนที่แตกร้าวอย่างรวดเร็ว หล่อเลี้ยงไปทั่วทุกส่วนใน

ร่างกาย
เขารู้สึกได้ถึงอาการเจ็บปวดเรื้อรังที่ดื้อรั้นของตน เริ่มค่อยๆ ถูกซ่อมแซม ดวงตาเบ็ดโตอย่างไม่รู้ตัว เผยให้เห็นถึงความไม่ อยากเชื่อ

“อาจารย์เย… นี่ช่างอัศจรรย์จริงๆ อาการเจ็บปวดที่คุกคาม ผมมากว่าสิบปี เพียงแค่ไม่กี่นาที ก็หายจนหมดแล้ว”

น้ำตาซือเทียนฉี ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง

หลายปีมานี้ เขาถูกอาการป่วยคุกคามจนแทบเป็นบ้า ไม่เพียง ไม่สามารถรักษาช่วยชีวิตคนได้ด้วยตนเอง และยังมีโอกาสสูญ สิ้นชีวิตอยู่ตลอด มีชีวิตอยู่อย่างเจ็บปวดทรมานที่สุด

แต่ตอนนี้ ยาเพียงครึ่งเม็ดของเเฉิน ก็สามารถรักษาเขาให้ หายขาดได้แล้ว

สามารถพูดได้ว่าอัศจรรย์อย่างที่สุด จนไม่สามารถใช้คำพูด ใดๆมาอธิบาย

ก

ซื้อเทียน คุกเข่าลงอีกครั้ง พูดพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้มว่า “อาจารย์เย่ ท่านเป็นเหมือนพ่อแม่ของผมอาจารย์เยู่ในชีวิตใหม่ หากท่านไม่รังเกียจ ต่อไปผมชื่อเทียนฉีขอเคารพท่านในฐานะ ลูกพี่ลูกน้อง”

ต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดมานาน เมื่อทุกอย่าง หายเป็นปกติ ความยินดี คนปกติไม่มีทางเข้าใจความตื้นตัน ใจอย่างที่เขารู้สึก
ทุกคนเห็นชื่อเทียนหายเป็นปกติ ก็ยิ่งเลื่อมใสยาวิเศษที่อา จารย์เย่ปรุงขึ้นมา

เพียงแค่ยาลูกกลอนนี้ลูกนี้ มูลค่ามากกว่าทรัพย์สินทุกอย่าง รอเมื่อตนเองได้มาแล้ว ต่อให้จ่ายมาเท่าไหร่เขาก็จะไม่ขาย

เยเฉันมองดูชื่อเทียนฉี ยื่นมือข้างหนึ่งพยุงเขาขึ้นมา พร้อมพูด ว่า “ท่านซือ ผมรับรู้ถึงความตั้งใจของคุณแล้ว แต่ยังไงคุณก็เป็น ผู้อาวุโส ต่อไปอย่าเอาแต่ทำความเคารพผมเลย

ซื้อเทียนฉีรีบพูดขึ้นว่า “แบบนั้นไม่ได้ อาจารย์เยเป็นผู้มี พระคุณของผม…

เยเฉันเห็นว่าเขาค่อนข้างมุ่งมั่น จึงไม่พูดอะไรอีก หันไปมอ งดูซ่งหวั่นถึง หยิบยาออกมาหนึ่งเม็ด พร้อมพูดว่า “คุณซ่ง ยา เม็ดนี้มอบให้กับคุณท่านซึ่ง

ซึ่งหวั่นถึงรีบร้อนเหมือนกับซื้อเทียนฉีก่อนหน้านี้ คุกเข่าตรง หน้าเเฉิน ยกมือทั้งสองข้างอยู่เหนือหัว พร้อมพูดว่า “ขอบคุณ คุณเย่ ที่มอบยาให้ บุญคุณของท่าน ตระกูลซึ่งจะไม่มีวันลืม

เย่เฉินยิ้มพยักหัว หยิบยาออกมาสองเม็ดอย่างไม่พูดไม่จา เอายาเม็ดหนึ่งแอบซ่อนไว้ในแขนเสื้อ ส่วนยาอีกเม็ดหนึ่ง เอา วางบนมือซึ่งหวั่นถึง

ซึ่งหวั่นถึงได้ยามาแล้ว ในใจตื่นตัน กำลังจะกำมือ เพื่อเก็บยา ไว้อย่างดี เวลานี้ กลับรู้สึกว่ามียาอีกเม็ดหนึ่งปรากฏอยู่ในฝ่ามือ

ในใจเธอตกตะลึง เงยหน้าขึ้นมองดูเเฉิน เห็นเเงินกำลังมองดูตนอย่างยิ้มแย้ม ยังกะพริบตาขวาเล็กน้อย แล้วเธอก็ เข้าใจความหมายของเยเงินในทันที

เยเงินให้ตนเกินมาหนึ่งเม็ด แล้วให้ตนเก็บเป็นความลับ…

ในใจข่งหวั่นถึงตื่นเต้นตื้นตันอย่างที่สุด เธอไม่กล้าแม้แต่จะ ฝัน ว่าเย่เฉินจะให้ยาเธอมาสองเม็ด

อีกอย่าง เม็ดที่สองยังเป็นการให้อย่างลับๆ นี่หมายความว่า ยาเม็ดที่สอง เขาไม่ได้ให้ท่าน แต่เขามอบให้กับตนหรือ?