บทที่ 181 อัศจรรย์ได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ (1)

ท่านผู้อาวุโสรวมตัวอยู่ด้วยกันมากมายขนาดนี้ ท่านหงห้าไม่ กล้าพูดเสียงดัง

ต่อให้อยู่ในเขตพื้นที่ของเขา เขาเข้าไปในห้องพิเศษ ก็เป็นได้ แค่เหมือนดั่งสุนัขตัวหนึ่ง ส่ายหางอยู่ตรงหน้าเเฉินอย่างน่า สงสาร อยากที่จะให้เขาหันมามองดูตนเองบ้าง

เยเฉันเห็นท่านหงห้ามีความตั้งใจขนาดนี้ จึงยิ้มพยักหัวให้กับ เขา พร้อมพูดว่า “หงห้า คุณทำดีแล้ว

ท่านหงหาได้ยินคำพูดของเก๋เฉิน ก็รีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ ว่า “ได้มีโอกาสเป็นธุระให้กับท่านเย่ ถือเป็นเกียรติของหงห้า เชิญท่านเย่นั่ง”

เย่เฉินยิ้มแย้ม แล้วก็นั่งลงตรงที่นั่งหัวโต๊ะ

ท่านทั้งห้าค่อยพูดขึ้นอย่างให้ความเคารพว่า “ท่านเป็ ต้องการอะไรเพิ่ม เรียกหาหงห้าได้เลย หงห้าเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู

พูดเสร็จ เขาก็เดินออกไปจากห้องพิเศษอย่างถ่อมตน เป็น เหมือนดั่งพนักงาน อยู่หน้าห้องวีไอพีพิเศษ

หงห้า ก็ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในวงการใต้ดินของจีน

แต่เวลานี้ เขากลับเป็นอันธพาลคนหนึ่งที่ไม่มีอิทธิพลอะไรเลย
คนที่มาร่วมทานข้าวกับเอเงิน แต่ละคนต่างก็มีอิทธิพล มากกว่าคนอย่างมาก ด้วยสถานะของเขา ยังไม่คู่ควรที่จะไป ร่วมโต๊ะ สามารถได้พูดคุยกับเย่เฉิน ก็นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง แล้ว

ทางด้านเเฉินเพิ่งได้นั่งลงตรงที่นั่งหลัก ซึ่งหวั่นถึงก็ตามมา ติดๆ แล้วก็นั่งลงตรงที่นั่งด้านขวาของเเฉิน

ทั้งสองคนใกล้ชิดกัน ห่างกันเพียงแค่ศอก เยเงินถึงขั้น สามารถได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆบนตัวซึ่งหวั่นถึง

ตามหลักการนั่งรับประทานอาหาร คนที่สำคัญที่สุดนั่งตรงที่ นั่งหลัก ลำดับตามมาก็จะนั่งประกบทั้งสองข้าง

ในนี้ ตระกูลซึ่งมีอิทธิพลที่สุด ในฐานะที่เป็นตัวแทนของตระ

กูลซ่ง ซ่งหวั่นถึงจึงได้นั่งใกล้กับเย่เฉิน

ดังนั้น ในเวลานี้ ใครสามารถได้นั่งอีกด้านของเเฉิน ก็จะ กลายเป็นคนที่คนอื่นเห็นเป็นคู่แข่ง

เวลานี้ฉินการผลักสะกิดฉินเอ้าเสงี่ยน พูดกับเย่เฉินอย่างยิ้ม แย้มว่า “อาจารย์เย่ ท่านเป็นคนมีพลังวิเศษ ลูกสาวของผมเจ้าเส วียนชื่นชอบทานมานานแล้ว เห็นท่านเป็นไอดอลมาตลอด ให้ เธอได้นั่งข้างท่านดีไหม ช่วยในเหล้าบริการท่าน ท่านเห็นว่า อย่างไร?”

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา คิ้วงดงามของซ่งหวั่นถึงขมวดขึ้น สายตาที่มองดูฉินการแฝงไปด้วยแววลึกซึ้ง
ส่วนหวังเจิ้งกางกลับบ่นอยู่ในใจ ไอ้ฉันเจ้าเล่ห์ คิดที่จะใช้ ลูกสาวตนเพื่อกระชับมิตรกับอาจารย์เย่ ช่างน่าไม่อายจริงๆ

ที่หวังเจิ้งกางกัดฟันอยู่ในใจ เพราะตนเองไม่มีลูกสาว

ในใจเขากำลังคิดอยู่ว่า หากฉันหวังเจิ้งการมีลูกสาว คนอย่าง นางไม่มีทางได้ออกมาอวดผีหรอก

เวลานี้ ฉันเอ้าเสงี่ยนก็หน้าแดง ในใจเอียงอายเป็นยิ่งนัก

ถึงแม้ตนเองก็ชอบอาจารย์เย่ พ่อก็บอกแต่แรกแล้วว่าให้คน รอโอกาส แต่ต่อหน้าทุกคนมากมาย ช่างน่าอับอายจริงๆ

แต่ถึงแม้ในใจจะเอียงอาย แต่ฉันเอ้าเสงี่ยนก็ไม่ใช่คนที่ อิดออดแบบนั้น พูดขึ้นอย่างมั่นใจว่า “อาจารย์เย่ ขอท่านให้เข้า เสงี่ยนได้มีโอกาสบริการท่านด้วย”

เย่เฉินได้ยินแล้วก็อึ้ง พูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “ในเมื่อคุณมี ความตั้งใจขนาดนี้ งั้นก็มานั่งใกล้ๆผม

ฉันเอ้าเสวียนดีอกดีใจขึ้นมาทันที รีบโค้งคำนับขอบคุณ แล้ว ค่อยไปนั่งด้านข้างเยเงิน

ซื้อเทียนอิจฉาอย่างมาก ที่จริงตนเองก็อยากที่จะให้หลาน สาวของตนเองได้นั่งใกล้ๆอาจารย์เย่ แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก จึงถูก ฉันเอาเสงี่ยนตัดหน้า จนได้สมหวังไปแล้ว

หากเฉินเสี่ยวจาวได้กลายเป็นผู้หญิงของอาจารย์เย่ ชื่อเทียน ไม่กล้าคิด
แต่หากเฉินเสี่ยวจากกลายเป็นคนที่อาจารย์เข่พอใจ รับไว้ เป็นสาวใช้ นั่นก็ถือว่าเป็นบุญอย่างยิ่งแล้ว