บทที่ 1805

อันที่จริงหม่าหลั่นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเยฉางหมิ่นเป็นใครกันแน่ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเยฉางหมิ่นนามสกุลอะไร ชื่ออะไร มาจาก ที่ไหน

เหตุผลที่หม่าหลันพูดว่าเยฉางหมิ่นเป็นอาหญิงของเยเฉิน เพราะเธอพูดโกหก

เหตุผลที่เธอพูดแบบนี้ เพราะว่าเธอหวาดกลัวมากๆจากคำพูด ของอู่ตงไห่ที่พูดเมื่อสักครู่

หม่าหลั่นกลัวว่าอู่ตงไห่จะฆ่าตัวเอง ดังนั้น เธอก็ครุ่นคิดอยู่ใน ใจ” ในเมื่ออู่ตงไม่ต้องการฆ่าญาติสนิทสายเลือดเดียวกันกับเย เงินเพื่อแก้แค้น ถ้างั้นฉันก็หักหลังผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของฉัน ทําอย่างนี้ไม่เพียงทำให้ตัวเองปลอดภัยมากขึ้น ยังสามารถแก้ แค้นผู้หญิงคนนั้นที่ทะเลาะกันฉันและทำให้ฉันต้องอับอายด้วย!”

“ผู้หญิงบ้าๆคนนี้ กล้ามาเสแสร้งต่อหน้าฉันเธอยังเอาเช็ค ปลอมมาหลอกฉันอีก บอกให้ฉันเกลี้ยกล่อมให้ลูกสาวหย่ากับ เย่เฉิน เพราะเหตุผลนี้ ฉันใส่ร้ายว่าเธอเป็นอาหญิงของเธ่เฉิน มันก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน!!

หม่าหลันก็คาดคิดไม่ถึงเหมือนกัน ตัวเองจะพูดถูก!

อู่ตงไห่ยิ่งคาดคิดไม่ถึงเหมือนกัน ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังหม่า หลัน จะเป็นอาหญิงของเยเฉินจริงๆ เขาถามด้วยความประหลาดใจ: “หม่าหลัน คุณพูดว่าเขาเป็นอาหญิงของเเฉิน คุณไม่ได้ แกล้งผมใช่ไหม?”

“ฉันไม่ได้แกล้งคุณแน่นอน! “หม่าหลันรีบพูดออกมาทันที “ผู้ หญิงคนนี้เป็นอาหญิงของเยเฉินจริงๆ เมื่อสักครู่เธอมาหาฉันที่ ร้านเสริมสวย บอกว่าจะให้เช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านหยวน เพื่อให้ ลูกสาวของฉันหย่ากับเย่เฉิน!”

เมื่ออู่ตงไห่ฟังจบ เดินมาข้างหน้าอย่างหมิ่นอย่างรวดเร็ว มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

ถึงแม้เขาจะมองเห็นเยฉางหมิ่นแต่งตัวไม่ธรรมดา เมื่อมองดู แล้วก็ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป แต่เขารู้สึกว่าไม่คุ้นหน้าของ เธอเลย

จะโทษว่าเขาโง่เขลาก็ไม่ได้ เพราะตระกูลเย่แห่งเย่นจึงถึงแม้ จะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่คนในตระกูลเย่ไม่ค่อยปรากฏตัวใน สายตาของสาธารณชนเพราะกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัว เอง

นอกจากสังคมชนชั้นสูงของเล่นจิงแล้ว คนธรรมดาทั่วไปไม่ เคยเห็นคนของตระกูลเย่เลย

สื่อจากทุกสำนักก็ไม่กล้าเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวของคนในตระ กูลเย่

ดังนั้น ถึงแม้ว่าตงไห่จะรู้จักตระกูลเย่แห่งเย่นจิง และได้ยิน ชื่อเสียงของตระกูลนี้มาเยอะ แต่เขาไม่รู้จักใครในตระกูลเย่เลย สักคน
แน่นอนว่าเขาไม่รู้จักเย่างหมิ่นที่อยู่ตรงหน้าอยู่แล้ว

ดังนั้น เขาก็เลยดึงผ้าขนหนูที่อุดอยู่ในปากของเยฉางหมิ่น ออก และถามด้วยความเย็นชา “คุณเป็นอาหญิงของเยเฉินเห รอ?”

เย่ างหมิ่นหวาดกลัวจนตัวสั่น และส่ายหัวปฏิเสธ ทันที “ไม่ใช่! ฉันไม่ใช่อาหญิงของเเฉิน! ฉันไม่มีความสัมพันธ์ อะไรกับเย่เฉินเลย!”

หม่าหลันตะโกนทันที “คุณพูดไร้สาระ! ถ้าคุณไม่มีความ สัมพันธ์อะไรกับเย่เฉิน ทำไมต้องให้ลูกสาวของฉันหย่ากับเข่ เฉิน?!”

เยฉางหมิ่นรู้สึกประหม่าและไม่รู้จะตอบยังไง

เธอได้ยินคำพูดของอู่ตงไห้ด้วยตัวเอง เขาจะฆ่าญาติสนิทสาย เลือดเดียวกันกับเย่เฉิน ถ้าเขารู้ว่าตัวเองเป็นอาหญิงของเยเฉิน จริงๆ เขาคงไม่พูดอะไรและฆ่าตัวเองทันที

ดังนั้นเธอรู้ว่าตัวเองห้ามยอมรับความสัมพันธ์นี้เด็ดขาด

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่กล้าเปิดเผยว่าตัวเองเป็นคนของตระกูล เย่ เพราะถ้าอีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลเย่ พวกเขาคง ไม่ฟังอะไรเลยและฆ่าฉันให้ตายเพื่อไม่ให้เกิดความหายนะตาม มาทีหลัง

อู่ตงให้เห็นว่าเธอไม่พูดอะไรเลยมาสักพัก เขาเดินขึ้นไปข้าง หน้าและตบหน้าเยฉางหมิ่นหนึ่งที เขากัดฟันและพูดด้วยความโกรธ “ไม่ยอมพูดเหรอ?! ได้! ฉันจะฆ่าคุณเลย! ยังไงซะฆ่าผิดคน ก็ดีกว่าปล่อยคนหนีไป!”

ใบหน้าของเยฉางหมิ่นขาวซีด พูดด้วยเสียงสะอื้น:”อันที่จริง ฉันไม่ใช่ญาติของเยเฉินเลย ฉันแค่รู้สึกว่าเย่เฉินมีรูปร่างหน้าตา ดี และมีความสามารถ ดังนั้นฉันก็เลยอยากได้เขามาเป็น ลูกเขย…”