บทที่ 1802

เซียวไห่หลงถามอีกครั้ง: “ในรถตู้ยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคนจะให้ ทํายังไง? พวกเราไม่มีทางเลือกก็เลยจับตัวเธอมาด้วย แต่พวก เราไม่รู้จักเธอเลย”

เขียวฉางเฉียน ปากและพูด “ไม่ต้องกังวล จัดการหม่าหลับ ก่อน ถ้าไม่รู้จะทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้ก็ส่งเธอไปที่เหมืองถ่านหิน คําด้วย!”

ในเวลานี้ ตระกูลเย่ได้รับข่าวว่าเยฉางหมิ่นถูกลักพาตัว หลังจากที่คุณท่านเย่รู้เรื่องนี้แล้ว เขาก็โกรธจัดทันที!

เขาโยนแจกันลายครามที่เป็นหนึ่งในสิ่งของตัวเองรักมากๆ ในห้องนั่งเล่น และตะโกนด้วยความโกรธ ด้วยฐานะและความ แข็งแกร่งของตระกูลเย่ของเราในประเทศจีน ยังมีคนกล้าลักพา ตัวคนของตระกูลเยอีก พวกเขากล้ามากๆ?!”

เยฉางโคง เยฉางหยุน เยฉางหุ้นทั้งสามพี่น้อง ทุกคนต่างมอง หน้ากัน แต่ไม่มีใครกล้าพูด

เยฉางหมิ่นโดนลักพาตัวอย่างกะทันหัน สำหรับพวกเขา มัน ไม่ใช่เรื่องที่น่ากังวลเลย

ตรงกันข้าม มันกลับเป็นเรื่องที่ทั้งสามคนคาดหวังและดีใจ
เพราะพี่น้องสามคนนี้ไม่มีใครชอบเยฉางหมิ่นเลย

เหตุผลไม่มีอะไรมาก นอกจากผลประโยชน์

ถ้าหากเยฉางหมิ่นเหมือนเปฉางซิ่วที่เป็นลูกสาวคนเล็กของ ตระกูลเย่ แต่งงานออกไปและไปใช้ชีวิตอยู่กับสามีตัวเอง พวก เขาก็คงไม่รังเกียจเธอขนาดนี้

แต่เป็นเพราะเยฉางหมิ่นแต่งงานออกไปแล้ว เธอกลับไม่ค่อย ปรนนิบัติสามีและเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้าน แต่เธอแยกกันอยู่กับสามี และกลับมาที่ตระกูลเย่เพื่อแย่งทรัพย์สมบัติ ทำให้พี่น้องสามคน ของตระกูลเย่ รังเกียจเยฉางหมิ่นมากๆ

ยิ่งไปกว่านั้น เช่ฉางหมิ่นเป็นคนที่เจ้าเล่ห์มากๆ

เธอไม่ใส่ใจความรู้สึกของสามพี่น้องตระกูลเย่เลย แต่เธอ ใส่ใจแค่ความรู้สึกของคุณท่านเพียงคนเดียว

เพื่อทำให้คุณท่านชอบตัวเองมากขึ้น เธอจงใจกลั่นแกล้ง น้องสามคน ทำให้พวกเขารำคาญมากๆ

ตอนนี้เธอถูกลักตัว นี่เป็นของขวัญที่สวรรค์มอบให้พวกเขา สามพี่น้องจริงๆ?

ถึงแม้ว่าพวกเขาสามคนจะไม่ได้พูดคุยและสื่อสารกัน แต่พวก เขาทุกคนก็มีความปรารถนานี้อยู่ในใจ

พวกเขาหวังว่าคนที่ลักพาตัวจะฆ่าเยฉางหมิ่นและไม่ปล่อยตัวเธอกลับมา
คุณท่านเย่โจงฉวนหงุดหงิดมากๆ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขา รู้สึกว่าลูกสาวคนโตอย่างเช่ฉางหมิ่นไม่เพียงเป็นคนที่มีความ สามารถ แต่เธอยังเชื่อฟังคำพูดของเขาด้วย เมื่อเทียบกับ ลูกชายสามคนที่ฟังคำสั่งแต่ไม่ทำตาม เยฉางหมิ่นทำให้ตัวเอง รู้สึกสบายใจมากกว่า

ตอนนี้ลูกสาวของตัวเองไปหาเเฉินที่เมืองจินหลิงเพราะคำสั่ง ของตัวเอง แต่ถูกลักพาตัวที่เมืองจินหลิง สิ่งที่ไม่เพียงคุกคาม ชีวิตของลูกสาวตัวเอง แต่ยังตบหน้าตัวเองอย่างแรงอีกด้วย ดัง นั้นเขาจึงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

ดังนั้น เขารีบโทรศัพท์ไปหาเฉินจือข่าย ถามรายละเอียดเกี่ยว กับเรื่องที่เกิดขึ้น

เฉินจือข่ายทำได้เพียงพูดตามความจริง บอกเรื่องที่เยฉาง

หมิ่นไปหาหม่าหลัน เธอถูกลักพาตัวพร้อมกับหม่าหลัน และบอก

รายละเอียดทุกอย่างกับคุณท่านเ

เมื่อคุณท่านเยฟังจบก็พูดทันที “เฉินจือข่าย คุณคิดว่าเป้า หมายของพวกเขาคือฉางหมิ่นหรือว่าหม่าหลับ?”

เฉินจือข่ายพูด “คุณท่าน ฉันไม่สามารถวิเคราะห์สถานการณ์ ได้ในขณะนี้ คุณหนูใหญ่มีฐานะทางสังคมสูง บางทีอาจจะมี คนร้ายที่ไม่กลัวตายลักพาตัวเธอเพื่อเรียกค่าไถ่ก็ได้ และแม่ยาย ของเย่เฉิน เป็นคนอารมณ์ร้ายปากจัด เธอมักจะล่วงเกินผิดใจ กับคนอื่นอยู่บ่อยๆ บางทีอีกฝ่ายอาจจะลักพาตัวเธอเพื่อแก้แค้น เรื่องทั้งหมดนี้จะรู้ก็ต่อเมื่อหาพวกเธอเจอ”
คุณท่านเย่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินจื้อขาย ฉันมีเงื่อนไข สองข้อ! ข้อแรก ไม่ว่าคุณจะทำยังไงก็ต้องช่วยฉางหมิ่นออกมา ให้ได้ ไม่งั้นฉันจะลงโทษคุณ ข้อสอง รีบจับตัวบอดี้การ์ดของฉาง หมิ่นทันที ทำตามกฎของตระกูล หักแขนขาของพวกเขาและส่ง พวกเขากลับมารับโทษที่ตระกูลเย่!”