บทที่ 1786

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวว่า “ครับ คุณแม่ คุณแม่มีธุระก็ไปทำ ก่อนเถอะ”

หม่าหลันรีบยิ้มเอ่ยว่า “เอาล่ะๆ! งั้นแม่ออกไปก่อนนะ มีเรื่อง

อะไรก็โทรหาแม่แล้วกัน”

“ครับ”

เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก อย่างไรหม่าหลันก็เป็นผู้ใหญ่คน หนึ่ง ออกไปข้างนอกก็เป็นเรื่องปกติทั่วไป

เวลานี้เชียวฉางเฉียนที่อยู่บนระเบียงห้องของตัวเองมาตลอด ก็จ้องเขม็งไปที่หน้าประตูบ้านของเเฉิน

พอเห็นหมาหลันออกจากบ้านอย่างรีบร้อน มุมปากเขาก็ยก ขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชาสายหนึ่ง

ทันใดนั้น เขาก็รีบเดินลงมาชั้นล่าง พูดกับเซียวไม่หลงว่า “ให้ หลง หม่าหลันออกจากบ้านแล้ว! พวกเพื่อนของแกเตรียมการไป ถึงไหนแล้ว?”

เขียวไห่หลงยิ้มกล่าวว่า “พ่อ ผมทำอะไรพ่อวางใจได้เลย ผม เตรียมพร้อมเสร็จแล้ว รับรองเลยว่าหม่าหลับไปได้แต่ไร้ทาง กลับ!”
เขียวฉางเฉียนรีบกล่าวว่า “มาๆๆ แกมาทวนแผนการทั้งหมด กับพ่ออีกที พ่อจะดูว่ามีอะไรผิดพลาดหรือไม่!

เซียวเวยเวย นายหญิงใหญ่เขียวก็เข้ามาสมทบด้วย รอคำพูด ต่อไปของเซียวไห่หลงด้วยสีหน้าคาดหวัง

เขียวไห่หลงกล่าวด้วยสีหน้าลำพองใจ “ก่อนอื่น เมื่อกี้ที่ให้ บริการขนส่งส่งบัตรเสริมความงามใบนั้นให้หม่าหลัน สถาน เสริมความงามแห่งนั้นไม่ได้ชื่อว่าRitz Beauty Salonหรอก เจ้าของสถานเสริมความงามแห่งนี้เมื่อก่อนเป็นเพื่อนคนหนึ่งของ ผม ตอนนี้ธุรกิจเขาประสบความลำบาก อยากจะส่งต่อสถาน เสริมความงามนี้มาตลอด แต่ระยะนี้สภาพเศรษฐกิจไม่ดีไม่ใช่เห รอ ดังนั้นจึงส่งต่อไม่ได้มาตลอด”

เซียวฉางเฉียน โบกมือ “พูดเข้าเรื่อง!” เซียวไห่หลงรีบกล่าวว่า “อย่าใจร้อนพ่อ! ผมต้องบอก แผนการทั้งหมดกับพวกคุณให้ชัดเจน!

เขียวฉางเฉียนพยักหน้า “ได้ๆๆ แกพูดมา

เขียวไห่หลงถึงค่อยพูดต่อว่า “เพื่อนคนนี้ของผมตอนนี้ ประคองต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงคิดจะอาศัยวันปีใหม่ที่สมาชิกใน ร้านค่อนข้างมาก ไม่ทำเสริมความงามเสียเลย ฉวยโอกาสม้วน เสื่อชิ่งหนีแทน ผมบอกกับเขาว่า ขอเพียงเขาร่วมมือเล่นละคร ฉากนี้กับผมดีๆ ก็จะให้เขาสองแสน อย่างไรเขาก็จะชิ่งหนีอยู่ แล้ว ดังนั้นย่อมหวังให้ก่อนชิ่งหนี ได้กำไรมากหน่อย

เซียวเวยเวยที่อยู่ด้านข้างรีบร้อนถามว่า “พี่ พี่ล่อให้หม่าหลันไปเสริมความงาม เพราะคิดจะจับเธอที่สถานเสริมความงามใช่ ไหม?”

“ใช่!” เซียวไห่หลงพยักหน้า กล่าวว่า “สถานเสริมความงาม นั่นยังมีประตูหลังอีกบาน รอตอนที่หม่าหลันเข้าไปทำSPA ฉันจะ ให้ช่างเทคนิครมยาสลบเธอในน้ำ รอเธอสลบไปแล้ว พวกเราก็ จะขับรถมายังประตูหลังของสถานเสริมความงาม จากนั้นก็มัด หม่าหลันพามาจากประตูหลัง แบบนี้ก็เทพไม่รู้ไม่เห็นแล้ว!”

เฉียนหงเย่นฟังถึงตรงนี้ ก็รีบร้อนเอ่ยปากถามว่า “ไม่หลง หลังลูกทรมานหม่าหลันเสร็จแล้ว คิดจะจัดการเธอยังไง?”

เชียวไห่หลงพูดว่า “อันนี้ผมยังไม่ได้คิด พวกคุณคิดว่าไงล่ะ?”

เฉียนหงเล่นพลันเอ่ยขึ้นอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันว่า “หาเหมือง ถ่านหินสักแห่ง แล้วส่งเธอไปขุดเหมือง!”

เซียวไห่หลงพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ผมเองก็ไม่รู้จัก ใครที่

ทําเหมืองถ่านหินเลย!”

เซียวเวยเวยพูดโพล่งขึ้นมาว่า “งั้นก็ส่งเธอไปปลูกอ้อยที่ แอฟริกา! ฉันได้ยินว่าที่นั่นมีต่างด้าวผิดกฎหมายไม่น้อยเลย ตลอดชีวิตได้แต่ก้มหน้าก้มตาฟันอ้อยอยู่ในไร่อ้อย ออกไปจาก แผ่นดินแอฟริกาไม่ได้ตลอดชีวิต!”

เซียวไห่หลงกระแอมออกมาเสียงหนึ่ง พูดอย่าง กระอักกระอ่วนว่า “เวยเวย ที่เธอพูดมาเป็นการลักลอบขนส่งผิด กฎหมาย ฉันจะไปเกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนั้นได้ที่ไหนกัน!!
เวียนหงเย่นร้อนใจ พูดโพล่งออกมาว่า “ไห่หลง หรือว่าหลัง ลูกหาคนมาหลับนอนกับหม่าหลัน แล้วถ่ายรูป จากนั้นก็จะปล่อย เธอไป?! แบบนี้มันก็สบายเธอเลย?!”

แม้เชียวฉางเฉียนจะรังเกียจเฉียนหงเล่นเป็นอย่างมาก แต่ พอได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วย “นั่นสิ! แค่หาคน มาหลับนอนกับหม่าหลัน อาจจะเป็นการทำให้หม่าหลันได้ เปรียบแทน!”

นายหญิงใหญ่เชียวไตร่ตรองอยู่ชั่วครู่ ก็เอ่ยปากขึ้นว่า “พวก เราจัดการหน้าหลัน ถือเป็นการช่วยประธาน ระบายความโกรธ ถ้าอย่างนั้นฉางเฉียนลูกลองโทรถามประธานดูก่อนดีไหม ดูว่า เขามีเพื่อนที่ทำเหมืองถ่านหินหรือไม่ ถึงเวลาก็จัดให้หม่าหลับไป ขุดเหมืองที่นั่น!”