บทที่ 1784

ความสามารถของเยเฉันไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก หากเขาอยู่ บ้าน ตนกับลูกชายไปหาถึงหน้าประตูก็เท่ากับส่งตนเองไปตาย

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะกัดฟันกล่าวว่า “คุณแม่! วัน นี้ผมไม่ไปสร้างความยุ่งยากให้เธอก็ได้ แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อาจ ให้หม่าหลันแขวนหมวกเขียวพวกนั้นในวันปีใหม่ได้

นายหญิงใหญ่เซียวเอยอย่างเหยียดหยามว่า “เธอชอบแขวน ก็ให้เธอแขวนไปสิ! ตอนนี้สำหรับครอบครัวเราแล้ว หน้าตานับ เป็นอะไรได้? เงินสิถึงจะจับต้องได้ที่สุด!

เซียวฉางเฉียนพูดอย่างเดือดดาล “งั้นผมไม่ต้องทนนัง สารเลวหม่าหลันนั่นตลอดไปหรอกหรือ? แบบนี้เมื่อไหร่ถึงจะ หยุดกัน?”

เวลานี้เซียวไห่หลงก็พูดด้วยสีหน้าทะมึนว่า “พ่อ! พ่อพูดอยู่ ตลอดว่าจะหาโอกาสทำอะไรสักอย่างกับหม่าหลันไม่ใช่เหรอ? หากให้ผมพูด พวกเราควรต้องทำโดยเร็วที่สุด! ทางที่ดีจัดการ เธออย่างรุนแรงก่อนปีใหม่จะดีที่สุด และทำให้ครอบครัวเย่เฉิน ฉลองปีใหม่ด้วยจิตใจว้าวุ่น เมื่อเป็นเช่นนี้ ทางฝั่งประธาน ก็จะ มอบไมตรีดีๆ ให้เช่นกัน ไม่อย่างนั้นล่ะก็ หากเราไม่ลงมือกับ พวกเขาเสียที ประธานคงได้หมดความอดทนกับเราแน่!”

เซียวฉางเฉียวแสดงสีหน้าหนาวเหน็บ พูดโพล่งออกมาว่า “ใช่! ก่อนหน้านี้นั่งหญิงโสโครกหม่าหลันนั่นเท้าเข้าเฝือกอยู่ วันทั้งวันเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านไม่ออกไปไหน คิดจะจัดการเธอก็ไม่มี โอกาส แต่ตอนนี้ฉันเห็นเหมือนว่าเธอจะเอาเฝือกออกแล้ว สอง วันนี้เพื่อจัดเตรียมฉลองวันปีใหม่ จากที่ฉันดูหม่าหลันจะต้อง ออกจากบ้านแน่ หาโอกาสจัดการเธอขั้นเด็ดขาดไม่ได้กว่าเห รอ ให้บทเรียนระยะยาวแก่เธอเสียที!

กล่าวจบ เขาก็มองไปที่นายหญิงใหญ่เชียว เอ่ยปากถามว่า “คุณแม่ คุณแม่ว่ายังไง?”

นายหญิงใหญ่เซียวขบคิดอยู่ชั่วครู่ ก็พยักหน้ากล่าวว่า “เรา เองก็สมควรสั่งสอนหม่าหลันให้มากๆ จริงๆ อย่างน้อยก็ต้อง สร้างความยุ่งยากให้บ้านเยเฉันสักหน่อย ไม่อย่างนั้น ในใจตง ใหเกรงว่าจะไม่สบายใจ”

ทันใดนั้น นายหญิงใหญ่เซียวก็นึกบางอย่างออก กล่าวขึ้น อย่างตื่นเต้นว่า “พรุ่งนี้ ตงไห่จะมาตรวจสอบโครงการสองสาม แห่งที่จินหลิงพอดี บางทีอาจจะค้างคืนที่จินหลิง!

เซียวฉางเฉียนฟังถึงตรงนี้ ก็รีบกล่าวสำทับว่า “คุณแม่ นี่ ไม่ใช่โอกาสดีในการแก้แค้นให้ประธานอู่หรอกหรือ! ทำไม ประธานถึงเอาคฤหาสน์หลังนี้มาให้พวกเราพักอาศัย ทั้งยัง มอบทุนให้บริษัทเชียวชื่อของเราอีก? เข้าใจแล้ว ก็เพื่อให้พวก เราอยู่ใต้หนังตาของครอบครัวเย่เฉิน รังเกียจพวกเขาให้มากๆ ไม่ใช่เหรอ? หากพวกเราเอาเงินมา โดยไม่ทําอะไรเลย เกิดวัน ไหนประธานอู่ตำหนิลงมา พวกเราได้ช่วยกันพอดี!”

นายหญิงใหญ่เซียวส่งเสียงอืมตอบรับ เอ่ยปากกล่าวว่า “เอาล่ะฉางเฉียน เรื่องฝากแกไปคิดหาแล้วกัน ขอร้องแค่ อย่างเดียว จัดการแค่พอประมาณ อย่าให้ถึงแก่ชีวิตเป็นขาด ไม่อย่างนั้น ตงไรไม่อาจปกป้องพวกเราได้

เขียวฉางเฉียนพยักหน้า ยิ้มเย็นกล่าวว่า คุณวางใจ ผม วางแผนไว้นานแล้ว ผมจะหลันน่าของเธอ ทางดีหาคนทำให้ตั้งท้องจะที่สุด ทำให้ พวกเขาทั้งครอบครัวได้

นายหญิงใหญ่เขียวขมวดคิ้ว ชับว่า “ฉางเฉียน แกหาคน ทําแม่ออกความเห็น แต่อย่าได้ออกแรงทำเป็นอัน ขาด”

เซียวฉางเฉียนพยักหน้าขอบเขต”

เขียวไห่หลงที่อยู่ด้านข้างก็รีบร้อนถามว่า พ่อ วางแผนจะ

ลงมือพรุ่งเหรอ?

ใช่เซียวเฉียนแสยะยิ้มกล่าวว่า พรุ่งจับเธอมัด นั้นรอถึงกลางคืนจัดแสดงโชว์ให้ประธานชม”

เซียวไห่หลงกล่าวว่า พ่อ เมื่อก่อนผมพอรู้จักเพื่อนอยู่ บ้าง ทั้งยังไว้ใจได้ด้วย เวลาให้พวกเขาช่วยได้

เซียวฉางเฉียนยิ้มกล่าว “ได้แกไปหาคนหนุ่มรูปร่างกำยำสักสามคน แล้วค่อยรถสักคัน ฉันมีโกดังเก็บของพรรคพวกอยู่ชานเมือง เวลาจับหมาหลับไว้ที่
เขียวเวยเวยที่อยู่ด้านข้างก็เอ่ยปากถามว่า “คุณพ่อ หากพรุ่ง นี้หม่าหลับไม่ออกจากบ้านจะทำยังไงคะ?

เขียวไห่หลงก็พยักหน้าเช่นกันแล้วกล่าวว่า “นั่นสิ พ่อ หาก หม่าหลั่นไม่ออกจากบ้านจะทํายังไง?”

เซียวฉางเฉียนกล่าวว่า “หากหม่าหลับไม่ออกมา เราก็สร้าง โอกาสให้เธอออกมาส! หลายวันมานี้ฉันสังเกตการใช้ชีวิต ประจําวันของเธอตลอด แกวางใจ ฉันมีวิธีจะทำให้เธอออกมา จากบ้านแล้วกัน!!