บทที่ 1777

เยฉางหมิ่นคิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะพูดกับตัวเองแบบนี้

อีกอย่าง เมื่อได้ยินที่เเฉินพูดว่าเขาสมควรได้สืบทอดมรดก ของตระกูลเยถึงหนึ่งส่วนสี่ เธอก็พลันไฟลุกท่วมในทันที

ดังนั้น เธอจึงตะคอกออกมาว่า “เหลวไหล! แกว่าตัวเอง สูงส่งมากหรือไง! สมควรได้รับมรดกถึงหนึ่งส่วนส่งั้นเหรอ แก ถือสิทธิ์อะไร?! ”

เย่เฉินพูดเสียงเย็นว่า “ก็ถือสิทธิ์ในความเป็นผม และถือสิทธิ์ ที่พ่อผมคือเยฉางอิงนี่แหละครับ!”

เยฉางหมิ่นสวนกลับ “พ่อแกตายไปตั้งนานแล้ว แกยังคิดที่จะ ใช้ชื่อพ่อแกมาสืบทอดมรดกอีกเหรอ?! ฉันจะบอกแกให้นะว่า แกไม่คู่ควรหรอก!

เย่เฉินมองมาที่เยฉางหมิ่น แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนั้นพ่อ ของผมฟาดตาบฝ่าฟันเพื่อตระกูลเย ในสายตาของผม คุณพ่อ เหมาะที่จะเป็นผู้นำตระกูลด้วยซ้ำ! แล้วดูคุณสิ ถ้ายึดตามหลัก ของวงศ์ตระกูลลูกสาวที่แต่งงานไปแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดออก นอกบ้าน ในเมื่อคุณแต่งเข้าตระกูลอื่น ก็ไม่ถือว่าเป็นคนของ ตระกูลเยอีกต่อไป! มีสิทธิ์อะไรมาชี้หน้าสั่งผมไม่ทราบ

ประโยคที่ว่าลูกสาวที่แต่งงานไปแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดออก นอกบ้านเป็นคำพูดที่แสนเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของเยฉางหมิ่น
ถึงเธอจะแต่งงานกับคนอื่น แต่เธอก็นึกถึงสมบัติของตระกูล เปตลอด

ตอนนี้ เธอกับสามีแยกกันอยู่ หลังจากที่ความสัมพันธ์ แตกหัก เธอก็น่าความคาดหวังในอนาค ทั้งหมดกลับมาฝากไว้ ที่ทรัพย์สินของตระกูลเย่!

แต่ว่า พี่ใหญ่เยฉางโคง เจ้าสามเยฉางหยุน เจ้าสี่เยฉางเพิ่ง ต่างก็ไม่เคยมองเธอด้วยสายตาเป็นมิตรเลย คำพูดที่พวกเขา มักจะพูดต่อหน้าเฉางหมิ่น แฝงไปด้วยการกล่าวเตือนว่า ให้ เลิกหวังสมบัติของตระกูลเย่ซะ เพราะว่าเธอแต่งเข้าตระกูลอื่น ไปแล้ว ไม่ใช่คนของตระกูลเยอีกต่อไป ไม่สมควรที่จะได้รับ มรดกตกทอด!

แน่นอนว่าเยฉางหมิ่นไม่มีวันยอม

เธอคิดว่า ครอบครัวสามีของเธอพึ่งพาไม่ได้ คนที่พึ่งพาได้มี เพียงคนเดียวก็คือคุณท่านเ

ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องประจบคุณท่านให้ดีๆ ก่อนที่ คุณท่านตายจะได้ยกมรดกให้เธอเหลือพอกินพอใช้ไปตลอด ชีวิต นี่คือเป้าหมายที่เธอจะพยายามสู้เพื่อเอามันมาให้ได้

แต่ว่า สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ เยเฉินออกจากบ้านจนเกือบจะ ยี่สิบปีแล้ว กลับกล้าพูดจาแบบนี้กับเธอ นี่เท่ากับว่ากำลัง เหยียบหางเธอชัดๆ มันทำให้เธอเดือดพล่านขึ้นมาในทันที!

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงกัดฟันพร้อมกับถลึงตาใส่เเฉิน ตะคอก

ออกมาอย่างกรุ่น โกรธว่า “เย่เฉิน! ฉันจะบอกแกให้นะ ถ้าแกคิดได้สักนิด แกควรเชื่อฟังคำสั่งของตระกูลเย ในอนาคตตระ กูลเย่ไม่มีทางทอดทิ้งแกอยู่แล้ว ทำให้แกมีกินมีใช้ไปตลอด ชีวิตยังได้!

พูดจบ เธอก็เปลี่ยนเรื่องพูดกะทันหัน ขึ้นเสียงข่มขู่ ดวงตา เบิกโพลงด้วยความโกรธ แต่ถ้าแกคิดไม่ได้! งั้นฉันจะบอกแก เอาไว้ ตระกูลเยพยุงแกขึ้นมาได้ ก็ผลักแกล้มได้เหมือนกัน พอ ถึงตอนนั้น เหากรุ๊ปกับเงินหมื่นล้าน ก็จะหายไปจากแก สุดท้ายแกก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปเป็นไอ้โง่ที่ถูก ครอบครัวภรรยาและคนอื่นดูถูกดูแคลน

เยฉางหมิ่นที่หลุดการควบคุมอารมณ์ พูดออกมากด้วยน้ำ

เสียงตะคอก

ภายในสวนดอกไม้กลางอากาศโล่งๆ มีแค่เสียงเธอดัง สะท้อนกลับมา

เฉินจือข่ายรีบไล่พนักงานทุกคนออกไป ตัวเขาก็เดินออกมา จากตรงนั้น มายืนอยู่ข้างนอกประตู ในเวลาแบบนี้ คนอื่นอาจจะทำให้เยฉางหมิ่นหงุดหงิดได้

แบบนั้นอารมณ์ของเธอก็จะเดือดจนหลุดการควบคุมยิ่งกว่าเดิม

เมื่อเย่เฉินเห็นความโกรธเกลียดที่ประดับอยู่บนใบหน้าของเ ฉางหมิ่น เขากลับยิ้มออกมาอย่างนึกสนุก แล้วเอ่ยถามว่า “ดุ อะไรขนาดนั้น? งั้นผมขอถามกลับหน่อย ถ้าหากว่าผมคิดได้ ตระกูลเย่จะให้ผมทำอะไรบ้างล่ะ?”